به گزارش خبرنگار مهر، مراسم جشن انتشار هزار و ششصدمین شماره مجله سروش هفتگی، عصر دیروز سه‌شنبه 4 شهریور با حضور مدیرعامل فعلی، مدیران عامل سابق و جمعی از هنرمندان در سالن اجتماعات انتشارات سروش برگزار شد.
محمدحسن زورق یکی از مدیران عامل پیشین این انتشارات گفت: خیلی سال گذشته است. من از فروردین ماه سال 59 به سروش آمدم و بسیاری از کسانی که آن زمان بودند، دیگر نیستند. نام انتشارات سروش به پیش از انقلاب برمی‌گردد اما نام مجله سروش، پیش از انقلاب، «تماشا» بود. من که آمدم، یکی از خوشبختی‌هایم این بود که تغییر زیادی داده نشد و کسی نرفت و نیامد. مجله در خدمت انقلاب قرار گرفت و کسانی که در مجله بودند، با انقلاب همراه شدند و با رویکرد انقلابی مجله همکاری کردند.
وی افزود: فضای آن زمان طوری بود که تیراژها بالا بود و کتاب بعضی از متفکرین تا یک میلیون نسخه به فروش می‌رفت. مثلا چاپ اول کتاب «هبوط» با 100 هزار نسخه عرضه شد. البته این مساله ربطی به ما نداشت و مربوط به شادابی و طراوات دوران اول انقلاب بود. مجله سروش هم با تیراژ هفتگی 30 هزار نسخه می‌فروخت.
مدیرعامل پیشین سروش گفت: ما همه فرزندان پیامبر، امام علی، حضرت زهرا، حسن و حسین (ع) هستیم. حالا اگر کسی در جریان فرهنگی متفاوتی از ما قرار دارد، دلیل بر چیزی نیست و همه رگ و ریشه شیعی داریم. به یاد دارم که در آن سال‌ها، دوستان تا دیروقت در مجله کار می‌کردند و حتی یک ریال هم اضافه حقوق نمی‌گرفتند؛ فضای نورانی دیگری بود. درباره دیداری که بچه‌های انتشارات سروش با حضرت امام خمینی(ره) داشتند، باید بگویم که آقای دعایی تماس گرفتند و گفتند زمان دیدار هماهنگ شده است. امام در آن دیدار خیلی تفقد کردند و ما هم از راضی بودنشان از مجله، بسیار خوشحال بودیم. ضمن این که اولین اهالی مجله و مطبوعات بودیم که خدمت ایشان می‌رسیدیم. صحبت‌های مبسوطی هم در آن دیدار بیان شد. در آن دیدار، یکی از خانم‌ها بی‌اختیار جلو رفت و خواست دست امام را ببوسد که ایشان دست خود را زیر عبا برد و آن خانم دست‌شان را از روی عبا بوسید.
زورق در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به دست‌اندرکاران انتشار مجله سروش گفت: زمانی آقای قباد شیوا گرافیست مجله بود و آقای تهرانی هم، مجله را می‌بست. بچه‌هایی که در مجله تماشا بودند، با راستی و درستی هنر خود را در اختیار انقلاب قرار دادند. یادش به‌خیر آن زمان آقای بیژن بیژنی خطاط مجله بود و حالا وارد حیطه موسیقی شده است. به هر حال جمعی مهربان و صمیمی بودیم.
وی در پایان سخنانش گفت: تردید نداشته باشید که خدا با این انقلاب است. تمام دنیا با انقلاب ما دشمنی کرد اما این انقلاب ایستادگی کرد و ماند. اگر نقصی می‌بینید، از کار من و امثال من است نه از انقلاب.
مهدی فضائلی مدیرعامل فعلی شرکت انتشارات سروش نیز در ابتدای این برنامه گفت: 2 ویژگی در شکل‌گیری انتشارات سروش در ذهن من برجسته شده است. اول حسن سلیقه در انتخاب نام سروش که معانی مختلفی برایش ذکر شده است، یکی از یکی زیباتر. این نام از سال 57 برای این مجموعه انتشاراتی انتخاب شد و از بعد از پیروزی انقلاب این نام تا امروز حفظ شده است. میزان حجم فعالیت‌های سروش، پیش از انقلاب و پس از انقلاب واقعا قابل مقایسه نیست. البته بحث زمانی مد نظرم نیست چون دوران پیش از انقلاب این انتشارات به سال 49 تا 57 اختصاص دارد.
وی افزود: به هر حال کار سروش، بعد از انقلاب، بسیار گسترده‌تر، پررنگ‌تر و اساسا با کیفیت‌تر شد. در حوزه مجلات و نشریات سروش نیز، اتفاقاتی که پس از انقلاب افتاد، همچنان ارزشمند و خوب است. البته هنوز تا حد عالی و مورد نظر فاصله زیادی داریم. نکته دومی که ذهنم را به خود مشغول کرده بود، امیدی بود که از بدو راه‌اندازی در میان کارکنان این مجموعه وجود داشته است. جالب است که در آن سال‌های اولیه هم، این امید در کنار دست‌های خالی وجود داشته است و این دست‌ها را توانمند و پاسدار داشته‌ها کرده است.
مدیرعامل انتشارات سروش گفت: این انتشارات به عنوان بخش مکمل مکتوب رسانه ملی، وظیفه داشت در 2 بخش کتاب و نشریات فعالیت کند. در زمینه کتاب، اواخر سال گذشته، هزار و ششصدمین عنوان سروش را به چاپ رساندیم که کتاب مجموعه مقالات مربوط به مقام معظم رهبری بود. امروز هم که هفته‌نامه سروش به انتشار خود ادامه می‌دهد، از 2 سال قبل به دلیل مسائل مربوط به کاغذ و محدودیت‌های مالی، با مشکلاتی روبرو هستیم. تعداد نشریات مشابه زباد نیستند ولی کار چنین رسانه‌ای با دیگر نشریات فرهنگی، متفاوت است.
فضائلی در بخش دیگری از سخنانش گفت: امروز شرایطی وجود دارد که دیگر ارگانی بودن یک نهاد، فرصتی را برای آن نهاد ایجاد نمی‌کند. وضعیت فعلی سروش هم، همین‌طور است. ما در زمینه کودک و نوجوان کم‌کاری‌هایی داشتیم که سعی در جبران‌شان داریم.
مدیرعامل سروش در ادامه به خوانش متنی از پرویز خرسند که قرار بود در این مراسم حاضر شود و به دلیل کسالت از حضور در مراسم بازماند، پرداخت.