به گزارش خبرنگار مهر، نشست خبری بخش بین الملل دومین جشنواره بین المللی فیلم یاس با حضور داوران این بخش از جمله همایون ارشادی، گریک هدریک از استرالیا، نجیب عاید از تونس و دنیل لژوق از فرانسه ظهر امروز پنجشنبه ششم شهریور ماه برگزار شد.
در ابتدای این نشست دنیل لژوق با ابراز خرسندی از حضور در این جشنواره گفت: این سفر شرایطی را فراهم کرد تا من بتوانم کشور شما را کشف کنم، من خیلی عادت به دیدن فیلم هایی از این نوع ندارم آثاری که در این جشنواره دیده شد ترکیبی از کشورهای مختلف بود و ما شاهد حضور آثار متفاوتی بودیم.
گریک هدریک نیز با بیان اینکه حضور در جشنواره فیلم یاس یک تجربه متفاوت و خوب برای من بود، بیان کرد: من شاهد فیلم های متفاوتی در حوزه ویدئویی بودم، فیلم هایی که لز لحاظ محتوایی با تولیداتی که تا امروز دیدم متفاوت بود.
همایون ارشادی داور ایرانی بخش بین الملل این دوره از جشنواره فیلم یاس در ادامه توضیح داد: درباره فیلم های ویدئویی باید بگویم که اکثر این فیلم ها بسیار خوب است اما اگر در مدیوم سینمایی ساخته شود ممکن است که فروش خوبی نداشته باشد، با توجه به اینکه ما در بسیاری از شهرهای کشورمان سینما نداریم، چنین فیلم هایی با حضور در شبکه خانگی می تواند به خوبی در سراسر کشور دیده شود.
وی در ادامه با اشاره به داوری این بخش بیان کرد: خوشبختانه داوران این بخش در حوزه داوری فیلم ها نظرات یکسانی داشتند و در این زمینه با مشکلی مواجه نشدیم. داوران در این بخش نگاه مثبتی به سینمای ایران دارند. نوع داوری آنها به گونه ای بود که فکر می کنم ما می توانیم خیلی از چیزها را از آنها یاد بگیریم.
ارشادی توضیح داد: فیلم های سینمای ایران کشت و کشتار ندارد و و بیشتر فیلم هایی است که طبیعت ایران را به نمایش می گذارد.
نجیب عیاد گفت: این اولین حضور من در ایران است که فکر می کنم تجربه بسیار خوبی برای من در این زمینه بود. من شاهد تولد یک جشنواره فیلم در ایران هستم که می توان امیدوار بود که شرایط برای رشد آن فراهم شود. این جشنواره می تواند آینده خوبی را به همراه داشته باشد.
وی ادامه داد: تجهیزات فنی برای تلویزیون و سینمای ایران یکسان است. خوشبختانه در این جشنواره فرصت دیده شدن و داوری آثار ویدئویی فراهم شده و امیدوارم این جشنواره در سال های آینده توسعه پیدا کند.
دنیل لژوق با اشاره به اینکه در فرانسه مخاطب عادت به دیدن فیلم های ایرانی ندارد، گفت: متاسفانه مردم فرانسه چندان با سینمای ایران آشنا نیستند و اگر چند فیلم از این سینما در کشور فرانسه به نمایش گذاشته می شود بیشتر فیلم های هنری است که در سینما تک ها نمایش داده می شود که البته این سینماها نیز کمتر با مخاطب عام همراه است. البته این جای تاسف است که مردم فرانسه بیشتر با فیلم های هالیوودی و اروپایی آشنایی دارند و کمتر آثار سینمایی دیگر کشورها را می شناسند.
هدریک در ادامه این نشست با اشاره به اینکه تجربه بسیار محدودی نسبت به آثار تلویزیونی و ویدئویی ایران دارد، گفت: آثار سینمایی بخش بین الملل همگی آثار خوب و قابل توجهی بودند این فیلم ها داستانی و بومی هستند که می توان آنها را با آثار استرالیایی کاملا متفاوت دانست. تهیه کنندگان استرالیایی کمتر مجاب می شوند تا فیلم هایی از این دست را بسازند، البته این به آن معنا نیست که تولیدات ایرانی بد است بلکه به این معنا است که مخاطب و تهیه کننده تولیدات ویدئویی استرالیا کمتر به این مضامین اهمیت می دهند. متاسفانه سه فاکتور فیلمنامه های با مضمون جدی، داستانی و بومی در یک فیلم استرالیایی در کنار هم قرار نمی گیرد.
عیاد در ادامه این نشست با اشاره به اینکه یکی از تحسین کنندگان سینمای ایران است، بیان کرد: این سینما می تواند یک مکتب سینمایی باشد و تبدیل به یک الگو شود، مهم این است که این تجربه ادامه پیدا کند. البته من نمی دانم ساز و کار تلویزیون ایران چگونه است اما تا آنجا که با برخی از کارگردانان صحبت کردم به این نتیجه رسیدم که بسیاری از این کارگردانان از امکانات مورد نظر در رسانه ملی شما راضی نیستند. توصیه من این است که کارگردانان آثار سینمایی وارد عرصه تلویزیون شوند. این کاری است که در بسیاری از کشورهای توسعه یافته انجام می شود. در واقع کارگردانان مطرح سینما به تلویزیون آمده و دست به تولیدات قابل توجهی می زنند.
لاسور در پاسخ به این سوال که آیا علاقه مند به ساخت فیلم در ایران است یا خیر، توضیح داد: من یک تهیه کننده هستم زمانی که یک فیلم تهیه می کنم دیدگاه مالی و بازگشت سرمایه نسبت به ساخت فیلم دارم. نباید فراموش کرد که بازگشت سرمایه برای تهیه کننده بسیار با اهمیت است و ما تنها برای فیلمی می توانیم سرمایه جذب کنیم که بتوانیم تضمین کننده برگشت بخشی از سرمایه فیلم به سرمایه گذار باشیم. من تجربه ساخت فیلم در فرانسه، چک و امریکا را داشته ام و این را می دانم زمانی که مخاطب برای دیدن فیلم به سینما می رود وقتی با پوستری مواجه می شود که یک زن در آن روسری سر کرده است، ناخودآگاه ترجیح می دهد که بدون اطلاع کافی از مضمون فیلم های دیگر را ببینند. این یکی از مشکلات بزرگی است که برای جذب سرمایه برای تولید در سینمای ایران با آن مواجه هستیم. البته من روی پیشنهاد برای ساخت یک فیلم در ایران فکر می کنم و امیدوارم بتوانم به نتایج خوبی برسم.
نجیب عیاد با اشاره به اینکه قرار بود با همکاری یک تهیه کننده ایرانی با نام عبدالرحمان شاهینیان یک فیلم در تونس بسازد، توضیح داد: این اثر می توانست اولین تولید مشترک بین ایران و تونس باشد اما تهیه کننده این فیلم سینمایی درگذشت. امیدوارم بتوانم در این جشنواره دوستانی را پیدا کنم که برای ساخت فیلم با آنها همکاری کنم.
هدریک نیز در این رابطه توضیح داد: افراد زیادی هستند که می توان در کنار آنها در ایران فیلم ساخت، تولیداتی که می تواند تجربه جدیدی را برای همه به همراه داشته باشد. البته با توجه به اینکه ساخت تله فیلم در استرالیا براساس نظرسنجی مخاطب انجام می شود باید برای ساخت فیلم تلویزیونی در ایران دقت بیشتری داشت. در واقع مخاطب برای سینمای استرالیا حرف اول را می زند، به همین دلیل قبل از هرچیز ترجیح می دهیم تا نظر مخاطب را راجع به موضوعی که تولید می شود، بدانیم. چیزی که کمتر در ایران به آن توجه نمی شود.
وی در پاسخ به این سوال که سریال های تلویزیونی این روزها از تله فیلم ها از اهمیت بیشتری برخوردار بوده و مخاطب به آن توجه دارد، وضعیت این تولیدات در استرالیا چگونه است، توضیح داد: اگر در استرالیا در طول یک سال 4 تله فیلم تولید می شود، در همین کشور 15 سریال 6 قسمتی و هر قسمت با زمان یک ساعت ساخته می شود که مورد استقبال مخاطب قرار می گیرد. اما در ایران دیدم که در طول یک سال 100 ها فیلم تلویزیونی تولید می شود که این مسئله برای من بسیار جالب بود.
هدریک در پاسخ به این سوال که اولین مسئله که از شنیدن نام ایران به ذهنش می رسد چیست، گفت: پیش از این موضوعات و چهره های سیاسی اولین چیزی است که به ذهن من می رسید اما با حضور در این جشنواره نسبت به ایران و مردم این سرزمین نگاه متفاوتی پیدا کردم.
لاسور نیز در ادامه گفت: نمی توانم خیلی نسبت به تولیدات تلویزیون فرانسه نظر بدهم اما می دانم که جذابیت یک فیلم و سریال زمانی مشخص می شود که به شبکه ویدئویی برود و این نشان دهنده استقبال این سریال ها از سوی مردم بوده است. برداشت اولیه من نسبت به ایران براساس مسائل سیاسی ایران و تحریم های موجود بود اما با حضور در ایران به این نتیجه رسیدم که این کشور نسبت به آنچه که شنیده بودم بسیار متفاوت است.