به گزارش خبرنگار مهر، کیست که نداند حرم امام هشتم گوشه‌ای از بهشت است. ملکوت عالم آنجاست. قدم در حریم حرمش که می‌گذاری، وارد خانه نور شده ای. هر قدر هم که تاریک باشی این نور در تو نفوذ می‌کند. قدم گذاشتن در بیت‌النور مراتب دارد اما هر کسی به اندازه معرفتش بهره ای می‌برد. برای هر قدمی ثواب یک حج مقبول می‌نویسند، ملائکه اینجا مهربان‌ترند. در حرم غریب‌الغربا هیچ کس غریب نیست. حتی آن کبوتر مهاجر که بال‌هایش زخمی و خسته است.
امام رضا(ع) گنج ما ایرانی‌ها است. حضور امام هشتم در ایران منشأ برکات و خیرات بسیاری شد که به گفته رئیس مرکز تحقیقات اسلامی مجلس شورای اسلامی، گسترش تشیع یکی از آنها است.
وی می‌گوید اگر امام رضا(ع) به ایران نمی‌آمدند اين همه زمينه‌ها و فراهم آمدن امكانات معطوف به اسلام اهل بيتی در مردم از حيث فكری و احساسی ممكن بود به هدر رود يا درست و مناسب مديريت نشود، آمدن امام رضا(ع) در واقع همه اين امكانات چند ساله يا چند قرنه را تجميع كرد.
حجت‌الاسلام احمد مبلغی در گفتگو با خبرنگار مهر افزود: اين سفر گسترش شيعه را هم در برداشت اما در بحث كلان ايرانی‌ها چه شيعه و چه سنی محبت خاصی به اهل بيت(ع) پيدا كردند.
وی ادامه داد: تغذيه فرهنگی مردم و ايجاد نگاه دقيق در مردم به اسلام و خنثی كردن سياست‌های پر از مكر و فريبی كه بنی عباس داشتند حركت بزرگی بود كه اگر رخ نمی‌داد چه بسا ايران در يك وضع از هر جهت مواجهه با چالش فكری و تهديدات عميق اندیشه‌ای، فرهنگی، سياسی و حتی وحدت اجتماعی خود بود.
رئیس مرکز تحقیقات اسلامی مجلس شورای اسلامی گفت: اين تأثيری بود كه امام رضا(ع) بر ايران گذاشت و از آن پس جامعه ايران در يك مسير خاص و ممتازی افتاد و همچنان در اين مسير يك درخشندگی خاصی دارد؛ منتها ما بايد راه امام رضا(ع) را در شرايط كنونی هرچه بيشتر و كامل‌تر ادامه دهيم که این راه‌ها وحدت ميان مذاهب اسلامی، وحدت ميان اديان و نگاه‌های صداقت‌ورزانه در عرصه‌های اجتماعی و ... است که باید اینها را تقويت كنيم تا راه امام رضا(ع) هرچه بيشتر و پرتوان‌تر ادامه پيدا كند.
این محقق و استاد حوزه و دانشگاه بیان کرد: پرداختن امام رضا(ع) به اسلام تمايزی را نسبت به ساير امامان دارد، مثلاً امام سجاد(ع) بيشتر به بحث دعا پرداخته است، امام جعفر صادق(ع) و محمد باقر(ع) بيشتر به جنبه‌های فقهی و اجتهادی اسلام و ايجاد مدرسه نيرومند اجتهادی پرداختند، البته در سطح كلان به مباحث اخلاقی هم پرداختند، در دوران امام رضا(ع) چون ایشان با فضای تشنه جامعه مواجه بودند و آنچه كه مورد نياز و متناسب مخاطب‌های اجتماعی و انبوه بود، ارائه کردند.
وی با اشاره به اینکه آن فضا خواهان مباحث اجتماعی‌تر، عقلانی‌تر معطوف به قرآن، اخلاقی‌تر بود که میراث گرانبهایی در دست ماست، تصریح کرد: در آن دوران چون مردم مخاطب امام(ع) بودند نه مجموعه‌ای از اصحاب و چون فضا، فضاهای اجتماعی‌تری بود، اقدامات متفاوتی نسبت به دیگر ائمه(ع) صورت گرفت و روایات متمایزی بر جا ماند.
سبک و آداب زیارت از دید بزرگان
هرکسی وارد حرم معصومین(ع) می‌شود، اگر محق باشد، دست خالی بر نمی‌گردد. نورانی و تطهیر می‌شود. قلوب انسان‌ها در حرم معصومین(ع) شستشو می‌شود. روح سبک و بی‌آلایش مثل کبوترهای حرم به پرواز درمی‌آید و این خود یعنی کرامت. بسیاری تنها به کرامات ظاهری چشم دوخته‌اند اما بزرگ‌ترین کرامت در درون انسان رخ می‌دهد.
حضرت آیت‌الله بهجت(ره) توصیه‌هایی برای زیارت امام رضا(ع) دارند که نخستین آن همین انقلاب قلب است. وقتی می‌خواهید به خانه‌ای از خانه‌های رسول خدا راه بیابید ابتدا از او ملائکه و صاحب خانه اجازه بگیرید. حالا از کجا باید فهمید که این رخصت پذیرفته شده است؟
« به قلبتان مراجعه کنید و ببینید آیا تحولی در آن به وجود آمده و تغییر یافته است یا نه؟ اگر تغییر حال در شما بود، حضرت به شما اجازه داده است.» این عارف بزرگوار بهترین زیارت را درونی‌ترین آن می‌دانستند.
ایشان همچنین توصیه می‌کنند پس از اذن ورود « اگر حال داشتید به حرم وارد شوید. اگر هیچ تغییری در دل شما به وجود نیامد و دیدید حالتان مساعد نیست، بهتر است به کار مستحبی دیگری بپردازید. سه روز روزه بگیرید و غسل کنید و بعد به حرم بروید و دوباره از حضرت اجازه ورود بخواهید.»
معتقد باشید!
آیت‌الله بهجت نسبت به کرامات ظاهری هم بی‌تفاوت نبود اما این کرامات را حاصل انقلاب درونی می‌دانست. شفای بیماران یکی از مسائلی بود که ایشان به آن تاکید می‌کرد: « ملتفت باشید! معتقد باشید! شفا دادن الی ماشاءالله به تحقق پیوسته. یکی از معاودین عراقی غده‌ای داشت و می‌بایستی مورد عمل جراحی قرار می‌گرفت. خطرناک بود، از آقا امام رضا(ع) خواست او را شفا بدهد، شب، حضرت معصومه(س) را در خواب دید که به وی فرمود: «غده خوب می‌شود. احتیاج به عمل ندارد!»
این بشارت دادن بی معنا نیست. ایشان می‌فرماید «معتقد باشید.» یعنی اگر اعتقادی حقیقی به جایگاه امام وجود نداشته باشد، صرف حضور فیزیکی در حرم نمی‌تواند زیارت مقبول و کرامت محسوس ایجاد کند.
آیت‌الله بهجت از میان تمام زیارت‌ها، به زیارت امین الله نگاه خاصی داشتند. این زیارت عصاره کلام معصوم و تمام آن چیزهایی است که انسان در سفر از حرم یار تا حریم حق نیاز دارد. « قلب شما این زیارات را بخواند. با زبان قلب خود بخوانید. لازم نیست حوائج خود را در محضر امام علیه‌السلام بشمرید. حضرت علیه‌السلام می‌دانند! مبالغه در دعاها نکنید! زیارت قلبی باشد. امام رضا علیه‌السلام به کسی فرمودند: «از بعضی گریه‌ها ناراحت هستم!»
ساده و بی تکلف
نگاهی به نحوه زیارت رفتن بزرگان می‌تواند حقایق بسیاری را درباره آداب زیارت به ما یادآوری کند. آیت‌الله بهاء‌الدینی استاد شهید مطهری و از عرفای بزرگ بود، که نحوه زیارت رفتن ایشان می‌تواند برای ما درس آموز باشد.
تشرف ایشان به حرم حضرت امام رضا(ع) خیلی ساده و بی تکلف بود. گاهی وارد مسجد گوهرشاد می‌شد و روی زمین می‌نشست و می‌فرمود: «یک زیارت امین الله بخوانید!» زیارت که خوانده می‌شد، بلند می‌شد. دوستان خدمتشان می‌گفت: ما تا نرویم نزدیک ضریح مثل اینکه زیارت به دلمان نمی‌چسبد، می‌گفت: «زیارت، حضورالزائر عندالمزور است». گاهی پس از این سؤال و جواب‌ها، تبسمی می‌فرمود و می‌گفت: «به ما ایراد می‌گرفتند در دوران طلبگی که چرا تو زیاد زیارت نمی‌روی؟! ما به آنها چیزی نمی‌گفتیم اما در دل می‌گفتیم: شما چه اندازه جاهلید که می‌خواهید خود را به قبر و ضریح نزدیک کنید. چرا با افکار آنها آشنا نباشیم؟ اگر با فکر آشنا شدیم با آنهاییم گرچه نزدیک قبر و حرم شان نباشیم».