به گزارش خبرنگار مهر، بعد از برکناری علی دایی و علیرضا رحیمی، سرمربی و مدیرعامل پیشین پرسپولیس این فرصت به وجود آمد تا به صورت کامل و جامع، این اتفاق و دلایل آن بررسی شود. علیرضا رحیمی با حضور در برنامه نود و حمیدرضا سیاسی رئیس هیات مدیره پرسپولیس به صورت تلفنی این اتفاقات را که حاوی نکات ریز و درشت فراوانی بود، بررسی کردند. بخش مهمی از مناظره رحیمی و سیاسی در زیر می‌آید:
سیاسی ابتدا با رد نقش دخالت وزارت ورزش در تصمیمات گفت: در تصمیمات هیات مدیره، وزارت ورزش هرگز هیچ نقشی نداشت و دستوری به ما نرسید. حالا اگر وزیر با آقای رحیمی جلسه خصوصی داشتند من اطلاع ندارم. در جلسات هیات مدیره ما هیچ وقت در مورد برکناری دایی بحثی مطرح شنده است. در خصوص علی دایی به جز نتایج ضعیفی که کسب شده بود هیچ موضوع دیگری در میان نبود. الان هم با دایی هیچ وقت مشکلی ندارم و از ابتدا هم هیچ مشکلی نداشتیم.
در این هنگام رحیمی، گفت: مگر شما در آن جلسه که من و شما و آقای دایی بودیم، به دایی نگفتید که تیم را برای قهرمانی در آسیا ببندد اما زمانی که خواستیم بازیکن کاستاریکایی را بیاوریم شما گفتید پول نداریم؟در مورد خلعتبری من پیشنهادم را دادم اما شما قبول نکردید.
سیاسی پاسخ داد: اومانیا را آقای رحیمی به دفتر من آمد و مطرح کرد. من هم گفتم که باید بروم نظر دیگران را بگیرم. ما یک بودجه ای داشتیم که سقفش مشخص بود. به آقای رحیمی می گویم که این همراه ترین هیات مدیره با مدیرعامل بوده است.
در ادامه، سیاسی خطاب به عادل فردوسی پور گفت: این هیات مدیره، همراه ترین هیات مدیره با مدیرعامل بوده است. ما هیچ مشکلی با مدیرعامل نداشتیم. تنها مشکل ما روی نحوه هزینه کردن ایشان بود. تمام مصوباتی که به هیات مدیره می‌آمد، مصوب و ابلاغ می‌شد.
سیاسی ادامه داد: جناب رحیمی خوب می‌داند. درباره اومانیا وظیفه داشتم این مطلب را به سایر اعضای هیات مدیره اعلام کنم. من قول داده بودم که اگر اسپانسر برای پرداخت تعهدات خود دیر عمل کرد، خودم وارد عمل شوم. سئوال من این بود که می‌توانستیم درباره مسائل مالی جوری مدیریت کنیم که رحیمی سختی نبیند. رحیمی به من گفته بود اگر چک اسپانسر نقد نشود، به مشکل می‌خوریم که من هم گفتم صد درصد به مشکل خواهیم خورد!
رئیس هیات مدیره پرسپولیس افزود: درباره جذب بازیکن، هیات مدیره هیچ دخالتی نداشت. من شخصا هیچ دخالتی نداشتم چون اصلا تخصصی در این زمینه ندارم. از روز اول هم که آمدیم، روی ماندن دایی اتفاق نظر وجود داشت.
سیاسی در پاسخ به این سئوال که از چه زمانی به این نتیجه رسیدید که دایی سرمربی نباشد، گفت: از هفته سوم و چهارم یا چهارم پنجم بود که یک مقدار نتایج ضعیف داشت شکل می‌گرفت. من با خود رحیمی صحبت کردم. رحیمی هم گفت خودم می‌بینم و مشکلات را ترمیم می‌کنم.
وی در پاسخ به این سئوال که "آیا شما فوتبالی هستید"؟ تصریح کرد: من عاشق فوتبالم. ولی آن زمان که سن فوتبال بودیم، جنگ شد و ما آن میدان را به این میدان ترجیح دادیم! ولی در هیات مدیره افراد فوتبالی مثل زادمهر و استیلی را داشتیم.
در این موقع، فردوسی پور خطاب به سیاسی گفت اختلاف استیلی و زادمهر با علی دایی بر هیچکس پوشیده نیست و آنها نمی‌توانستند گزینه‌های خوبی برای تصمیم گیری در هیات مدیره باشند. سیاسی در اینباره گفت: این یک مسئله حرفه‌ای است. در این مدت که در پرسپولیس بودم واقعا متوجه رابطه بد آنها نشدم. در این هیات مدیره از همه جور طیفی، آدم هست. خود رحیمی هم می‌داند که در تمام نقاط با وی همراه بودیم.
رئیس هیات مدیره پرسپولیس یادآور شد: من رحیمی را خوب شناخته‌ام. او به خاطر حساسیت‌های کاری یک مقدار از کوره در می‌رود. شاید او به اشتباهش پی ببرد. من یک سئوال حرفه‌ای دارم. بعضی چیزها را می‌شود داخل هیات مدیره حل کرد ولی خدا شاهد است که ما مشکل خاصی نداشتیم. ما همیشه همدل بودیم و این همدلی به رحیمی هم منتقل شده است. اینکه ما با رحیمی در تقابل بودیم، صحت ندارد.
از اینجا بود که مناظره رحیمی و سیاسی به شکل خاص و عجیبی دنبال شد. در بیشتر موارد رحیمی سئوال می‌کرد و سیاسی پاسخگو بود.
مدیرعامل پیشین پرسپولیس ابتدا گفت: هزینه‌های باشگاه با دو امضا انجام می‌شود. یکی امضای من و دیگری امضای شما. ولی در چند مورد شما می‌خواستید امضایتان را انجام ندهید.
سیاسی گفت: پس قبول دارید هر چکی که صادر کردید، بنده امضا کرده‌ام؟
رحیمی: هر موقع که شما مسافرت بودید، آقای خواجه وند امضا می‌کردند. جان بچه‌ات قسم؛ مگر قرار نشد وقتی خادم در مسافرت است هیچ حرکتی نکنیم تا وی از سفر برگردد؟ پس شما جلسه را با دستور چه کسی برگزار کردید؟ مگر شما روز شنبه زنگ نزدی که نجات پرسپولیس در گرو برکناری دایی است؟
سیاسی: پس قبول دارید من با علی دایی خصومت ندارم؟ این هیات مدیره از چند نفر تشکیل شده است. من یک عضو از هیات مدیره هستم. وظیفه من این است که جلسه را اداره کنم و اگر اسپانسر پولی نداد، من به تعهدات عمل کنم. وقتی همه اعضا تماس می‌گیرند که باید جلسه اضطراری تشکیل شود، من باید چه کار کنم؟
فردوسی پور: یعنی از طرف وزارت ورزش فشاری برای تغییر دایی نبود؟
سیاسی: خدا شاهد است وزارت ورزش اطلاعی از تصمیم ما نداشت.
رحیمی: اصلا قبول ندارم. خودشان به من گفتند. شنبه زنگ می‌زنند (سیاسی) که کاری به دیگر اعضای هیات مدیره نداریم. آقایان دیگر مثل کاظم پور را ولشان کنید. سیاسی گفت من و شما و علی دایی می‌خواهیم تیم را نجات بدهیم و نجات تیم در گرو رفتن دایی است.
سیاسی: من از طرف خودم و از نظر مالی عرض کردم. هیات مدیره به این نتیجه رسیده بود که وقت تغییر فرا رسیده است. شرایط تیم و بازی‌های پیش رو، می‌تواند فرصت خوبی به سرمربی جدید باشد تا خودش را پیدا کند. نتایج ضعیف تیم، هواداران را مایوس کرده بود. برای همین تصمیم به برگزاری جلسه و قطع همکاری با دایی گرفتیم.
فردوسی پور: آقای سیاسی، جلسه شما با علی دایی در هیات مدیره چه زمانی بود؟ چرا همان موقع که دایی خودش اعلام آمادگی کرد او را بر نداشتید؟
سیاسی: حدود 25 روز پیش بود. ما باید آن موقع به دایی فرصت می‌دادیم. نباید با سومین بازی، سرمربی برکنار می‌شد. باید حداقل هفت، هشت هفته به دایی فرصت می‌دادیم.
فردوسی پور: با حمید درخشان چه زمانی مذاکره کردید؟
سیاسی: سه شنبه حدود ساعت 9 شب بود.
رحیمی: آقای سیاسی با محمد مایلی کهن چه زمانی صحبت کردید؟
سیاسی: روز سه شنبه یا دوشنبه ظهر بود.
رحیمی: خب نظرتان را درباره سرمربیگری مایلی کهن که در جلسه ای با حضور من و خواجه وند بود، را بگویید.
سیاسی: من اصلا نظری برای مربیگری مایلی کهن نداشتم. من با مایلی کهن به عنوان کارشناس فنی صحبت کردم و مشاوره گرفتم. من مایلی کهن را قبول دارم. مذاکره‌ای با مایلی کهن برای سرمربی شدن او انجام نشد.
فردوسی پور: آقای رحیمی، آقای سیاسی چه صحبتی درباره مایلی کهن کردند؟
رحیمی: سیاسی به ما گفت که مایلی کهن مربی اخلاق مدار نیست و بین او و درخشان، درخشان را انتخاب می‌کنم. خواجه وند هم در جلسه بود و شاهد است. سیاسی وقتی با مایلی کهن مذاکره کرد که من مدیرعامل بودم.
سیاسی: من با مایلی کهن راجع به روند تیم و شرایط پرسپولیس صحبت کردم. راجع به مربیگری با مایلی کهن حرف نزدم.
رحیمی: چطور از تیمی که علی دایی سرمربی آن است، با مایلی کهن مشورت می‌کنید؟
سیاسی: این چه حرفی است که شما می‌زنی؟ مایلی کهن از بزرگان فوتبال و ورزش ماست... در جلسه هیات مدیره در روز سه شنبه، درخشان تنها گزینه ما بود که مطرح شد و من سه شنبه شب با او صحبت کردم.
رحیمی: من یک سئوال دارم. آقای سیاسی، مدیرعاملی که پنج ماه است دارد کار می‌کند، چرا قرارداد ندارد و به من حقوق نمی‌دادید؟ اجازه بدهید صحبت را باز نکنم. من چرا قرارداد نداشتم؟
سیاسی: شما درخواست حقوق می‌کردی.
رحیمی: چرا قرارداد نبستید؟ چون با من شرط داشتید!
سیاسی: شما درخواست قرارداد کردی که من حقوق شما را بدهم؟ در ضمن بنده بساز و بفروش نیستم. لطفا اخلاق را رعایت کنید.
رحیمی: آقای فردوسی پور شما سئوال کنید که چرا یک میلیارد تومان پول را به من دادند و در گاوصندوق باشگاه گذاشتند؟ بگذارید بحث را باز نکنم. من نگذاشتم دایی را برکنار کنند و سر حرفم هم ایستادم.
سیاسی: شما یک میلیارد پول می‌خواستید که من تامین کردم. در واقع باشگاه این پول را احتیاج داشت.
رحیمی: ایشان زنگ زد که یک میلیاد به شما می‌دهیم و به هر شکلی که خواستی هزینه کن. در حالی که باشگاه حساب دارد و باید پول را به حساب می‌ریختند. آنها هر دام و توطئه‌ای برای برداشتن من و دایی پیاده کردند. من که می گویم دایی باید باشد. اینها مسائل شخصی را مطرح می‌کنند که من جلوی آنها ایستادم. گودرزی با من دو مشکل دارد. یکی اینکه می‌گفت دایی باید برکنار شود. دیگری اینکه من از آقای روحانی رئیس جمهور کمک خواستم.
فردوسی پور: آیا کمک از رئیس جمهور در شان باشگاه پرسپولیس است؟
رحیمی: من دلیل دارم. حتی اگر سه قوه هم دست به دست هم بدهند، مشکل پرسپولیس حل نمی‌شود. من کارمند وزارت ورزش هستم. وقتی یک باشگاه 15 پرونده در فیفا دارد، 30، 40 میلیارد بدهی به دارایی دارد، چهار اسپانسر دارد و مجموع بدهی‌هایش 120 میلیارد تومان است نیاز است که سه قوه به آن کمک کنند. وقتی وزارت ورزش به من هزار تومان هم نمی‌دهد، چطور باید مشکلات را حل کرد. ما که شاکی نیستیم.
فردوسی پور: آقای رحیمی، این دست است که شما روی رفاقت با گرشاسبی (یکی از مدیران وزارت ورزش) مدیرعامل پرسپولیس شدید؟
رحیمی: خودم هم نمی‌دانم چه کسی مرا انتخاب کرده است! این را باید از خود سیاسی بپرسید.
سیاسی: رحیمی در کنار چند گزینه دیگر به هیات مدیره پیشنهاد شد که از همه مناسبتر بود. اینکه رحیمی از جایی تزریق و تحمیل شود، ابدا اینطور نبود. جناب وزیر در مقام رئیس مجمع می‌توانست تصمیم بگیرد ولی وزیر با دایی اصلا زاویه نداشت.
فردوسی پور: آقای رحیمی گفت با توجه به دعوای دایی و پروین که در وزارت ورزش برگزار شد، وزیر آنرا به دل گرفته است.
سیاسی: وزارت اگر با دایی مشکل داشت، می‌توانست ترتیبی بدهد که اصلا رحیمی مدیرعامل نشود. استقلال رای در هیات مدیره واقعیت است. رحیمی و تمام اعضا در بدو ورود با توجه به نایب قهرمانی پرسپولیس متفق القول بودند که دایی باید سرمربی باشد. دایی باید با توجه به نتایج فصل قبل سرمربی می ماند و حالا هم با توجه به نتایج فعلی، لزوم تغییر احساس می‌شد. در ضمن نمی‌دانم رحیمی چرا مرا بساز و بفروش تلقی کرده. من در شرکت ساختمانی کار می‌کنم. ما کارهای عمرانی مثل راهسازی، تونل سازی، ساختمان اداری، ورزشگاه و ... می‌سازیم و بساز و بفروش نیستیم.
رحیمی: من یک سئوال دارم. روز چهارشنبه من از شما خواهش نکردم که به دایی زنگ بزنید که بیاید باشگاه. شاید دایی خودش استعفا می‌داد.
سیاسی: شما یک نکته را فراموش کردید. ما ساعت 8 و 30 صبح چهارشنبه همدیگر را در باشگاه دیدیم.
رحیمی: من ساعت 10 بود که به باشگاه آمدم.
سیاسی: اشتباه می‌کنید. ساعت هشت و نیم به باشگاه آمدی و بعد گفتید که به امامزاده صالح می‌روم.
رحیمی: بحث من فقط بحث دایی نیست. نباید با یک مربی اینطور برخورد می‌شد.
سیاسی: ما ناشایست برخورد نکردیم. شرایط طوری پیش رفت که در شان دایی با وی برخورد نشد!