به گزارش خبرگزاری مهر، حضور «یک روز خوب» در جشنواره فیلم کوتاه «تهران» و «رشد»، بازدید معاون ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی از پشت صحنه فیلم «خداحافظی طولانی» و برگزاری جلسه نقد و بررسی فیلم مستند «جایی برای زندگی» از جمله اخبار سینمای ایران در آخرین روز از ماه شهریور 93 هستند.
«یه روز خوب» به جشنواره‌های فیلم كوتاه «تهران» و «رشد» راه پیدا کرد
فیلم كوتاه «یه روز خوب» محصول حوزه هنری كودک و نوجوان، به بخش مسابقه سی و یكمین جشنواره بین‌المللی فیلم كوتاه «تهران» و چهل و چهارمین جشنواره فیلم «رشد» راه یافت. سوسن سلامت كارگردان فیلم كوتاه «یه روز خوب»، با اعلام این خبر، گفت: من به دنیای كودكان بسیار علاقمند هستم و ایده فیلم «یك روز خوب» نیز متعلق به دوران كودكی‌ام است.
وی با تقدیر از حمایت‌های حوزه هنری كودك و نوجوان، بیان کرد: وقتی فراخوان حوزه هنری كودك و نوجوان را مبنی بر حمایت از فیلمهای كوتاه در شش محور موضوعی دیدم طرح خود را كه با موضوع اخلاق اجتماعی بود، برای دبیرخانه فرستادم و بلافاصله فیلمنامه كار را خواستند و بدین ترتیب فیلم وارد مرحله تولید شد.
كارگردان فیلم كوتاه «ماهی‌ها نام ندارند» توضیح داد: «یه روز خوب» روایتگر دانش‌آموزان كلاسی است كه در روز «معلم» برای معلم كلاس خود كیفی را خریداری می کنند. همزمان اولیاء مدرسه نیز چنین هدیه ای را برای معلمان مدرسه تهیه كرده‌اند. معلم تصمیم می‌گیرد یكی از كیف‌ها را طی قرعه‌كشی به یكی از دانش‌آموزان اهداء كند. همه دانش‌آموزان نام دانش‌آموزی را كه كیف مناسبی ندارد، را بر روی برگه‌ها می‌نویسند.
سوسن سلامت گفت: كودكان دنیای بی‌آلایشی دارند و اگر شرایط تولید برایم فراهم شود، دوست دارم اولین فیلم سینمایی ام را با موضوع كودكان و دنیای آنان بسازم.
سی و یكمین جشنواره بین‌المللی فیلم كوتاه «تهران» ۲۲ تا ۲۷ مهرماه و چهل و چهارمین جشنواره فیلم «رشد» از ۲۳ تا۳۰ آبان‌ماه سال جاری برگزار خواهد شد.
احسانی به دیدن «خداحافظی طولانی» رفت
معاون ارزشيابي و نظارت سازمان سينمايي، روز یکشنبه 30 شهريور، مهمان پشت صحنه فيلم «خداحافظي طولاني» يا «دلم را به خاک نسپار» شد. «خداحافظي طولاني» عاشقانه‌اي در فضاي کارگري و صنعتي است و ماجراي مردي را روايت مي‌کند که از اتهام يک قتل جنجالي تبرئه شده، ولي جامعه و اطرافيانش هنوز به عنوان مجرم نگاهش مي‌کنند؛ مرد که درگير يک رابطه عاطفي است، براي تداوم عشق و زندگي بايد بر اين بحران غلبه کند.
فرزاد موتمن كارگردان این فيلم در حاشیه بازدید محمد احسانی از پشت صحنه فیلم گفت: اين فيلم شبيه هيچ كدام از كارهاي قبلي ام نيست و اميدوارم مخاطب آن را دوست داشته باشد. سعید آقاخانی بازیگر نقش اصلی این فیلم، بازيگر توانمندي است و انتخاب او براي اين نقش بهترين انتخاب بود .
محمداحساني معاون ارزشيابي و نظارت سازمان نیز ضمن اشاره به اين نكته كه فرزاد موتمن از افراد حرفه اي سينما هستند گفت: موتمن به لحاظ دانش و سواد كارگرداني در حوزه سينما شناخته شده است و نگاه ايشان به حوزه سينما كاملا حرفه اي است، لذا براي بالا بردن سطح انديشه و تفكر سينما در كشور بايد سعي كنيم اين نگاه ها گسترش پيدا كند.
وی در ادامه بیان کرد: شايسته است پرداختن به موضوعات اجتماعي بخصوص قشر متوسط جامعه با نگاهي واقع بينانه و همراه با عزت و شرافتمندانه صورت گيرد و اميدواريم اين فيلم بتواند روابط انساني حاكم در اين طبقه اجتماعي را نشان دهد.
«خداحافظي طولاني» براساس فيلمنامه «دلم را به خاک نسپار» نوشته اصغر عبداللهي است و در آن ساره بيات، ميترا حجار و سعيد آقاخاني ایفای حضور دارند.
جلب اعتماد برای ثبت لحظه‌های زندگی
بعدازظهر روز گذشته یکشنبه 30 شهریورماه مستند «جایی برای زندگی» ساخته محسن استادعلی در سالن «سینماحقیقت» مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی به نمایش درآمد.
محسن استادعلی کارگردان این مستند که در باره نحوهی چیده شدن شخصیت‌ها در فیلم «جایی برای زندگی» گفت: زمانی که «جایی برای زندگی» ساخته می‌شد شخصیت‌های ماجرا به صورت واقعی در پانسیونی که در فیلم به نمایش گذاشته شده زندگی می‌کردند و هیچ تغییری در نحوهی چیدن آن‌ها در مقابل دوربین انجام نشده است. مرحله آماده‌سازی تولید این فیلم حدود یک سال طول کشید و از آن‌جا که شخصیت‌های مناسب این کار پیدا نمی‌شدند، کار به کندی پیش می‌رفت.
وی هم چنین در پاسخ به پرسش دیگر مبنی بر نحوه ضبط واکنش طبیعی افراد در مقابل دوربین تصویربرداری بیان کرد: این نکته به نحوه حضور گروه سازنده فیلم در این فضا و جلب اعتماد آدم‌های مورد نظر بستگی دارد. در حقیقت هر چه حضور فیلم‌ساز و همکارانش سر صحنه این‌گونه فیلم‌ها بیش‌تر و پررنگ‌تر باشد، شخصیت‌های ماجرا کمتر به دوربین و گروه تولید توجه کرده و به زندگی طبیعی و روزمره خود می پردازند.
استادعلی ادامه داد: ایده این فیلم از آن‌جا شکل گرفت که با خودم فکر کردم تاکنون در کمتر فیلمی به موضوع مردهای تنها پرداخته شده است. بنابراین دوربین خودم را به سوی مردان تنهایی که در شهر تهران زندگی می‌کنند برگرداندم تا بتوانم برشی از زندگی این‌گونه افراد را به نمایش بگذارم.
وی در پاسخ به یکی از تماشاگران که از او درباره دلیل پرداختن به سوژه‌های اجتماعی را پرسیده بود توضیح داد: این گونه فضاها را دوست دارم و احساس می کنم می توانم تمام انرژی خودم را برای ساخت این نوع فیلم‌ها تخلیه کنم. شاید هم پرداختن به این گونه فضاها غریزی است و از گذشته من می‌آید که برای خودم نیز چندان واضح نیست.
استادعلی گفت: تقریبا یک دهه پیش موضوع‌های جنایی برایم مهم بود و دلم می‌خواست درباره این نوع سوژه‌ها فیلم بسازم. دلیلش هم این بود که سال‌ها قبل در نزدیکی خانه ما قتلی اتفاق افتاد که تاثیر عمیقی بر من داشت و هیچ‌وقت نمی‌توانم آن را فراموش کنم. بعدتر که وارد عرصه فیلم‌سازی مستند شدم دلم می‌خواست ببینم آیا می‌توانم درام‌هایی را از جریان روزمره زندگی بیرون بکشم؟ و اصلا تا چه اندازه می‌توان واقعیتی را که در مقابل دوربین در جریان است تغییر داد؟
وی ادامه داد: در تمام فیلم‌هایم تلاش کرده‌ام تا از شخصیت‌هایی استفاده کنم که سمپاتیک باشند و بتوانند با تماشاگر ارتباط برقرار کنند. در مرحله نخست خودم باید آن‌ها را بپذیرم و باور کنم تا بتوانم با استفاده از حضور آن‌ها در فیلم بر تماشاگران و مخاطبان تاثیرگذار باشم. برخلاف تصور، شخصیت‌هایی که در مقابل دوربین این فیلم قرار گرفته‌اند اصلا آدم‌های ساده‌یی نیستند و جلب اعتماد آن‌ها به دشواری انجام شد.
کارگردان فیلم «جایی برای زندگی» گفت: مهم‌ترین نکته در ساخت این گونه فیلم‌ها اعتماد آدم‌هایی است که قرار است جلوی دوربین حضور داشته باشند. اگر فیلم‌ساز بتواند اعتماد شخصیت‌های مورد نظر خود را جلب کند بقیه کارها چندان دشوار نیست و در حقیقت به این طریق، فیلم وارد چرخه تولید خود می‌شود.
استادعلی در پایان صحبت های خود گفت: به نظرم محیطی که این فیلم در آن ساخته شده را بهتر از سایر فیلمهای مشابه می شناسم و طبعا بهتر می‌توانم در این فضاها کار کنم. با تمام مشکلات امیدوارم باز هم بتوانم در این فضا کار کنم و باز هم فیلم بسازم.