علي محمد مودب خاطرنشان ساخت: مترجم آثار ادبي بايد اهل ادب باشد و علاوه بر زبان مبدا ، زبان مقصد را بشناسند و به طور كلي بايد احاطه كامل بر ادبيات دو زبان داشته باشد و اشتباهات اين چيني كه در ترجمه هاي ما انجام مي گيرد به اين علت است كه مترجمان ما در زبان انگليسي چيره دست ولي در زبان فارسي ضعيف هستند.
وي در ادامه اين مطلب گفت: در خصوص شعر ، مترجم بايد از ذوق بالايي برخوردار باشد و يا بهتر بگويم مترجم شعر يا بايد شاعر باشد و يا در حين ترجمه با يك شاعر مشاوره داشته باشد، مثلا ترجمه خود را بعد از برگرداندن به يك شاعر بدهد تا آن شاعر ترجمه را ظرافت بيشتري به دست مخاطبان برساند.
مودب تصريح كرد : بيشترين فروش در كشورهاي مختلف از محصولات فكري و فرهنگي و هنري آنهاست ، اما در كشورما بيشترين فروش ، از محل ذخاير ملي از قبيل نفت است . وقتي در كشور خود اين همه محقق ومترجم داريم ، با وجود ادبيات عظيم و غني ، چرا نبايد از نظر كارهاي فرهنگي و هنري پيش از كشورهاي ديگر حركت كنيم . ما با پيشنيه قوي خود در ادبيات و فرهنگ اسلامي مي توانيم محصولات فرهنگي توليد كنيم .
علي محمد مودب در پايان گفت وگو با مهر گفت: در كشور آثار ارزشمند بسياري وجود دارد كه قابل ترجمه و عرضه به كشورهاي مختلف است اما اين آثار با كمبود اعتماد به نفس مترجمان و ... روبرو شده اند و بخش عمده اشكال انفعالي است كه در ادبيات ما وجود دارد ، ما در آثارمان يك انسان ايراني را نمي نويسيم بلكه از انساني بي ريشه و بدون پيشينه ياد مي كنيم و منفعلانه در مورد انسان صحبت مي كنيم كه چنين ديدي براي جهانيان جالب نيست ، ادبيات ما بايد مشخصه بومي داشته باشد و بزرگان ما هم بر اين عقيده بوده اند، كه " تا ما از خودمان ننويسيم جهاني نمي شويم " . ما بايد دقيقا انسان ايراني با نمادهاي مشخصه ايراني و خيلي جدي تر مشخصه شيعي را بنويسيم تا براي دنيا جالب باشد و در نتيجه آثارمان هم جهاني شود.