روز چهارشنبه دوم مهرماه 1393 در مناسبات ایران و انگلیس یک روز نسبتا مهم محسوب می شود. این اهمیت از آن روز است که در این روز برای اولین بار پس از 36 سال رئیس جمهور ایران و نخست وزیر انگلیس با یکدیگر دیدار کردند.
اما در این روز یک اتفاق دیگر نیز رخ داد که ماهیت انگلیس را بیش از گذشته در برابر چشمان ایرانیان نمایان کرد. در این روز "دیوید کامرون" نخست وزیر انگلیس پس از دیدار با "حسن روحانی" رئیس جمهور ایران، در مجمع عمومی سازمان ملل به ایراد سخنرانی پرداخت.
کامرون در این سخنرانی عنوان داشت که حضور جمهوری اسلامی در ائتلاف ضد داعش می تواند تاثیری مهم در رسیدن به عراقی امن داشته باشد.
رویترز در مورد این سخنرانی می نویسد: نخست وزیر انگلیس در نطق خود در مجمع عمومی سازمان ملل، در مورد راه های مقابله با داعش گفت: ایران می تواند نشان دهد که جزئی از راه حل است نه جزئی از مشکل.
کامرون در ادامه با اشاره به دیدارش با "حسن روحانی" گفت: ما اختلافاتی جدی داریم. حمایت ایران از گروه های تروریستی، برنامه هسته ای این کشور و موضوع حقوق بشر، تمام اینها باید تغییر کند اما با این وجود ایران می تواند در مبارزه علیه داعش و دستیابی به عراقی امن و باثبات کمک کند.
این اظهارات نخست وزیر انگلیس نشان می دهد که انگلیس هر چند در سال های اخیر تلاش کرده تا چهره ای دموکرات از خود در جهان نشان بدهد اما با این وجود خصلت این کشور همچنان همانند سال های دور است و بریتانیا همچنان خوی استعمارگری خود را حفظ کرده است.
نگاهی به تاریخ و سابقه حضور انگلیس در کشورهای مختلف نشان می دهد کمتر کسی در دنیا وجود دارد که خاطره ای خوش از حضور بریتانیا در نقاط مختلف جهان داشته باشد. وضعیت کنونی خاورمیانه وجود درگیری های متعدد در این منطقه و بروز مشکلات مرزی میان کشورها و از همه مهمتر مناقشات فلسطین با رژیم صهیونیستی همگی ریشه در طرح هایی دارند که انگلیس بعد از جنگ های جهانی اول و دوم در این منطقه به اجرا گذاشت.
انگلیس و منفعتی که در ناآرام کردن جهان وجود دارد
کامرون در اظهارات خود ایران را متهم به حمایت از گروه های تروریستی و نقض حقوق بشر کرده است. نخست وزیر انگلیس در حالی این اظهارات را بیان کرد که هنوز مردم جهان تاریخ سه ساله بحران سوریه و یا لیبی و همچنین وضعیت عراق و افغانستان را پس از حمله نیروهای ائتلاف از یاد نبرده اند.
در مورد سوریه حمایت انگلیس و فرانسه از گروه های شورشی و تسلیح آنها موجب شد تا اعتراضات سوریه تبدیل به یک جنگ داخلی شود. مرور اخبار مربوط به اروپا و تحولات سوریه نشان می دهد که لندن و پاریس تلاش زیادی را برای متقاعد کردن دیگر کشورهای اروپایی برای حمایت تسلیحاتی از گروه های تروریستی حاضر در سوریه انجام دادند.
این دو کشور با این توجیه که فقط قصد حمایت از گروه های شورشی میانه رو را دارند شروع به ارسال تجهیزات نظامی به سوریه کردند و همین امر مقدمه ای شد برای دسترسی تروریست ها به تسلیحات نظامی پیشرفته.
اکنون اما بعد از گذشت بیش از سه سال کشورهای غربی به این نتیجه رسیده اند که شیوه سال های گذشته اشتباه بوده و بهتر است اکنون از طرح "به جان هم انداختن تروریست ها" استفاده شود. بر اساس استراتژی مبارزه با داعش که توسط کاخ سفید ترسیم شده گرو های شورشی به اصطلاح میانه رو، در مبارزه با داعش نقش پیاده نظام را در اختیار خواهند داشت.
در مورد لیبی، افغانستان و عراق نیز شاهد هستیم که دخالت قدرت های غربی از جمله انگلیس در امور داخلی این کشورها نه تنها خطر تروریسم را از بین نبرده بلکه اکنون این سه کشور خود تبدیل به کانون بحران شده اند.
حقوق بشر
کامرون در صحبت های خود ایران را به نقض حقوق بشر متهم کرده و این در حالی است که در مرداد ماه سال جاری دادگاه حقوق بشر اروپا، طی حکمی باردیگر انگلیس را به نقض حقوق زندانیان محکوم کرد.
علاوه بر آن تضعيف حقوق بشر در انگليس تحت عنوان "قانون ضد تروريسم" موضوعی است که طی سال های گذشته گزارش های متعددی از آن در رسانه ها منتشر شده است. از اوايل دهه 1970، زمانی که مقامات انگليسي شروع به اعمال تدابير ضروری در شرايط منازعه ايرلند شمالی کردند، حقوق بشر به نام "امنيت" قربانی شد. در ميان سوء استفاده هايی که از تدابير ضروری شده است می توان به شکنجه يا ساير بدرفتاری ها و محاکمه هاي ناعادلانه اشاره کرد.
همین اشاره کوتاه نشان می دهد که کشورهای غربی در این موضوع یعنی حقوق بشر از استانداردهای دوگانه پیروی می کنند. استقلال خواهی مردم اسکاتلند نیز نشان از این داشت که یکی از موضوعاتی که دولت مرکزی همواره آنرا نادیده انگاشته امنیت انسانی بوده است.
برنامه هسته ای
کامرون در صحبت های خود برنامه صلح آمیز هسته ای ایران را یکی از محورهای مورد اختلاف میان ایران و انگلیس برشمرده و این در حالی است که تا کنون هیچ سند و یا مدرکی که دال بر غیر صلح آمیز بودن برنامه هسته ای ایران باشد یافت نشده است.
در اصل مشکل غرب و بویژه انگلیس با برنامه هسته ای ایران آن است که آنها نمی خواهند کشور دیگری به غیر از تعدادی محدود و معین به دانش استفاده از این انرژی هسته ای دست پیدا کند از همین رو با مطرح کردن اتهامات بی اساس سعی می کنند تا در پیشرفت ایران مانع ایجاد کنند.
نکته اصلی در این میان آن است که چون ایران قصد همراهی صد در صدی و پیروی بی چون چرا از غرب را ندارد این کشورها با جمهوری اسلامی دچار مشکل شده اند از همین رو برای قانع کردن افکار عمومی جهان در مورد خودداری از همکاری با تهران علیه داعش باید توجیهی مناسب ذکر شود و در این میان چه موردی بهتر از حقوق بشر و یا اتهام حمایت از گروه های تروریستی؟
منظور غرب از گروه های تروریستی گروه هایی همانند حزب الله و یا حماس هستند که به دلیل مقاومت در برابر رژیم صهیونیستی به این امر متهم می شوند و این در حالی است که به اذعان خود مقامات غربی گزارش ها و اسناد فراونی در مورد حمایت کشورهایی همچون عربستان و قطر از گروه های تروریستی وجود دارد اما با این وجود هیچگاه مقامات غربی در اظهارات خود نه تنها اشاره ای به این موضوع نمی کنند بلکه از همراهی این کشورها با خود ابراز رضایت نیز می کنند.
همین موارد اندک نشان می دهد که انگلیس و دیگر کشورهای غربی نه فقط با ایران بلکه با هر کشور دیگری که در امور بین الملل حرفی مستقل داشته باشد دچار مشکل می شوند از همین رو است که کامرون در صحبت های روز گذشته خود از یک سو ایران را به موارد مختلف متهم می کند و از سوی دیگر دست نیاز به سوی جمهوری اسلامی ایران دراز می کند.