به گزارش خبرنگار مهر، در این دوره از بازیها 250 تکواندوکار از37 کشور به مدت چهار روز به رقابت پرداختند که در نهایت تیم ملی کشورمان در بخش مردان با عملکرد قابل قبول عنوان قهرمانی را با چهار مدال طلا از آن خود کرد. این عنوان بعد از کسب قهرمانی آسیا که چند ماه قبل در تاشکند با سه طلا اتفاق افتاده بود با یک طلای بیشتر ثابت کرد که ایران در شرایط کنونی بهترین تیم آسیاست.
چهار سال قبل وقتی تیم ایران در آستانه عنوان قهرمانی آسیا را چند ماه قبل از بازیهای آسیایی به خود اختصاص داد کمتر کارشناسی کسب سه مدال طلا را برای تیم اعزامی کشورمان به گوانگجو متصور بود و جوانان ایرانی هم بر تمام پیش فرض ها خط بطلان کشیدند و با عملکرد خوب خود تکواندو را به عنوان یکی از رشته های موفق معرفی کردند.
اما شرایط تیم ملی برای بازیهای اینچئون متفاوت با چهار سال قبل بود، تیمی که با هدایت مغانلو راهی هفدهمین دوره بازیهای آسیایی شد به لحاظ نفرات و تجربه تیمی قابل قیاس با تیم چهار سال قبل نبود و سرمربی تیم ملی به همراه کادر با تجربه خود الحق نتیجه خوبی کسب کرد. مغانلو و بی باک که خود طعم شیرین سکوی بازیها را با کسب مدال چشیده بودند به خوبی توانستند بار روانی حضور در چنین میدان بزرگی را از نفرات جوان تیم دور کنند و همین موضوع کوچک اما با اهمیت یکی از دلایل بزرگ موفقیت تیم بودند.
مسعود حجی زواره اولین طلایی ایران در اینچئون
بیژن مغانلو که برخی معتقدند استرس بالایی دارد در این بازیها با میدان دادن به بی باک برای نشستن روی صندلی مربیگری در مسابقات مهمی چون مبارزات فینال ثابت کرد که نه تنها استراس ندارد بلکه به خوبی بر اوضاع مسلط است، کارش را خوب بلد است و از همه مهمتر به کادر فنی خود اعتماد دارد. کاری که مغانلو در میدان دادن به بی باک در اینچئون کرد کمتر از سوی سرمربیان قبلی تیم ملی شاهد بودیم.
از سوی دیگر باید عنوان کرد که تیم ملی تکواندو در حال پوست اندازی است و جوانان جویای نام آهسته به تیم ملی تزریق می شوند و ترکیب جوانی و تجربه در مسابقات مختلف به خصوص بازیهای آسیایی که جوانان با آتیه به خوبی شرایط را درک کرده و به اعتماد کادر فنی جواب مثبت داده اند بخش دیگری از زوایای کار بزرگ تکواندو در اینچئون بود. اعضای تیم ملی که در چند ماه اخیر در مسابقات مختلف کسب امتیاز ورودی المپیک شرکت کرده بود با آمادگی بالا پای به آوردگاه اینچئون گذاشت و نوع مبارزات آنها نیز دل هر ایرانی بیننده ای که پای تلوزیون نشسته بود را شاد کرد.
در واقع تکواندوکاران کشورمان مبارزات سطح بالای را به نمایش گذاشتند که نشان دیگری بود بر قدرت تکواندو ایران. فرزان عاشورزاده به عنوان جوانترین طلایی کاروان ایران به خوبی روند رو به رشد چند ماه اخیر خود را تکمیل کرد، اسبقی در ادامه مدالهای طلای خود یک بار دیگر قهرمان شد، خدابخش با ارائه مبارزات هوشمندانه و عالی اولین تکواندوکار طلایی وزن ششم ایران در تاریخ بازیها لقب گرفت و حجی زواره به موقع از تجربه و توان بالای فنی خود بهره بود تا چهار مدال طلای با ارزش به دست آید.
بهنام اسبقی دارنده مدال طلای وزن چهارم
تکواندوکاران کشورمان به لحاظ فنی یک سروگردن از رقبای خود بالاتر بودند و حتی کره‌جنوبی هم که میزبان بازیها بود نتوانست در بخش مردان خللی در قهرمانی تیم کشورمان ایجاد کند و بعد از قهرمانی سال 2011 جهان یک بار دیگر در خانه مغلوب جوانان ایرانی شدند. اینکه تکواندوکاران ما با ختلاف امتیاز بالا رقبای ریز و درشت خود را شکست داده و در زمان از دست دادن امتیاز خونسرد مبارزه کرده و ضمن جبران امتیازات عقب افتاده پیروز از میدان خارج شدند نیز از جمله دلایل برتری ایران در آسیا بود.
شاید نقطه تاریک تیم ملی ایران در این مسابقات شکست و حذف یوسف کرمی و سجاد مردانی بود. کرمی که برای چهارمین بار راهی بازیهای آسیایی شده بود در کسب سومین طلا ناکام ماند تا از همان اینچئون از تیم ملی خداحافظی کند. باید به سرگروه تیم ملی تکواندو خسته نباشید گفت و عنوان کنیم که مدالهای کرمی در تورنمنت های مختلف از جمله مسابقات المپیک، بازیهای آسیایی ، قهرمانی آسیا، جام جهانی و قهرمانی جهان به اندازه‌ای هست که نام کرمی هیچگاه از خاطر علاقمندان به تکواندو و ورزش ایران پاک نشود.
سجاد مردانی هم در وزن هشتم می توانست یکی از مدالهای طلای ایران را به خود اختصاص دهد. مردانی در این مسابقات دچار ناداوری شد تا علی رغم شایستگی کسب مدال، حسرت مدال طلا در سنگین وزن بازیهای آسیایی برای تکواندو ایران 28 ساله شود.
مهدی خدابخش طلایی وزن ششم
با نگاهی به همین نتایج اینچئون می توان دريافت که در اوزان سبک و میانی تکواندوکاران خوبی در اختیار داریم که می توانند تا چند سال تیم ملی را بیمه کنند. ولی با رفتن کرمی در این وزن دچار خلاء هستیم و در وزن هشتم نیز باید برای بازگشت مردانی به روزهای اوج تلاش کرد که پیدا کردن یک رقیب جدی در میدانهای داخلی می تواند راهکار مناسبی باشد. نکته مهم دیگر اینکه مسابقات جهانی 2015 "چیلابینسک" در هشت وزن برگزار می شود و کادر فنی باید برای اوزان اول و سوم که در چند ماه اخیر در اردوی تیم ملی نبوده و از مسابقات معتبر بین المللی دور بودند برنامه ریزی ویژه ای انجام دهد.
از سوی دیگر در بخش مردان موفقیت های نمایندگان کشورمان در طول چند ماه اخیر و تورنمنت های مختلف باعث پیشرفت خوب تکواندوکاران کشورمان در رنکینگ جهانی شده و به جرات باید گفت که شانس کسب چهار سهمیه المپیک برای بازیهای 2016 ریو را می توان متصور بود.
اما در بخش بانوان شرایط کمی متفاوت است. تیم شش نفره کشورمان با دو نقره و یک برنز به ایران بازگشت که اگر نمایندگان ایران کمی دقت عمل بیشتری داشتند و داوریها کمی منصفانه تر بود می توان به جرات گفت که رنگ مدالها می توانست مرغوبتر باشد. عملکرد مینو مداح و پروانه تقی پور در تیم بانوان شاید به لحاظ تعداد مدال نسبت به دوره قبل بهتر نبود ولی اگر به مسائل فنی توجه کنیم پیشرفت قابل ملاحظه ای داشته است. هر چند بازهم در این بخش ضعف هایی مشاهده شد و بانوان ایرانی برای گذر از رقبای با تکنیک باید شرایط بهتری در بخش فنی کسب کنند.
در پایان یکبار دیگر باید تاکید کنیم که تکواندو ایران نتیجه ای درخشان در اینچئون کسب کرد و به قول رئیس سازمان تیم های ملی تکواندو شاگرد اول ورزش کشور شد و امید است که مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک این افتخارآفرینی را فراموش نکنند و تکواندو را که برای رسیدن به بازیهای المپیک 2016 و کسب هر چهار سهمیه ممکن نیاز به حمایت مادی و معنوی کافی دارد را تنها نگذارند تا چند ماه قبل از رسیدن به المپیک و بازیهای آسیایی به بهترین شرایط خود برسد.