ایران درودی در گفتگو با خبرنگار مهر درباره وضعیت ساماندهی به آثارش و راه‌اندازی موزه ای دائمی برای آنها توضیح داد: حدود چهار سال پیش مجموعه ای از آثارم را از پاریس با استفاده از کامیون به ایران آوردم و سه سال است که همه آثارم را از دوره دانشجویی تا امروز شامل 190 تابلو به بنیاد «ایران درودی» بخشیده ام که امور محضری آن در طول یک سال انجام شد و این بنیاد نیز فعالیت های خود را دارد، به طوری که در طول سه سال گذشته علاوه بر برپایی نمایشگاهی درموزه هنرهای معاصر تهران، سه نمایشگاه دیگر از آثارم نیز برپا شده است، اما هنوز موفق به یافتن مکان مناسبی که بتوان موزه را در آن احداث کرد، نشده ایم.
درودی با اشاره به روند گرانی زمین در ایران گفت: من خانه ام را در پاریس فروختم تا بتوانم به امور بنیادم در ایران سر و سامان بدهم اما نمی دانستم که قرار است زمین این اندازه در ایران گران شود، اگر چه هزینه ساختمان موزه را نیز تأمین کرده ام اما دنبال یک زمین مناسب هستیم که بتوانیم موزه را در آن احداث کنیم.
این بانوی نقاش ایران درباره محل نگهداری آثارش تا زمان احداث موزه بیان کرد: تا زمانی موزه دایر شود، این آثار در محل مخصوصی در خانه ام نگهداری می شود ولی همین شب گذشته بود که شنیدم زمین در برخی مناطق به رقم های میلیونی رسیده است که برای من قابل باور نیست و با توجه به گران شدن زمین، بعید می دانم احداث موزه به عمر من کفاف دهد.
او اضافه کرد: من اگر نیمی از آثارم را هم حراج کنم، باز هم نمی توان مکانی را برای موزه بخرم.
درودی درباره محل احداث این موزه هم بیان کرد: مکان مشخصی را در نظر ندارم اما به جنوب تهران هم فکر نمی کنم.
این هنرمند نقاش مدرنیست درباره کمکهای ارگانهای دولتی برای احداث این موزه یادآور شد: زمین هایی که میراث فرهنگی دارد برای این کار مناسب است اما همان زمین ها هم میلیاردی است و از عهده من خارج است. شهرداری تهران هم از جمله نهادهایی است که در سراسر دنیا کارهای موزه هنرمندان را بر عهده دارد مثل موزه پیکاسو که از سوی شهرداری ساخته و اداره می شود اما در ایران هنرمندان تجربیات خوبی از همکاری با شهرداری ندارند و اتفاقی که برای پرویز تناولی و آثارش رخ داد، چشم دیگر هنرمندان را ترسانده است.
درودی در پایان درباره تمام کردن بخش دوم کتاب زندگینامه اش توضیح داد: بخش دوم این کتاب را نخواهم نوشت، این روزها علیرغم بیماری فقط نقاشی می کنم و دیشب را تا ساعت 5 صبح نقاشی کرده ام و تا زمانی هم که زنده باشم تنها نقاشی می کنم و نقاشی و سروسامان دادن به وضعیت آثارم در بنیاد، تنها چیزی است که برای من مهم است و باقی مانده است.
ایران درودی متولد ۱۱ شهریور ۱۳۱۵ در مشهد است، او علاوه بر نقاشی در زمینه کارگردانی فیلم مستند و کوتاه، نویسندگی و نوشتن نقد هنری برای مطبوعات نیز فعال بوده و مدتی را به عنوان استاد دانشگاه رشته تاریخ هنر تدریس کرده است.
درودی در سال ۱۹۵۴ برای تحصیل در رشته نقاشی در دانشکده بوزار پاریس به تحصیل مشغول شد و در سالهای ۱۹۵۴ تا ۱۹۵۸ به یادگیری هنر در آموزشگاه‌ها و دانشکده‌های گوناگون از جمله مدرسه هنرهای زیبای پاریس (بوزار)، مدرسه لوور پاریس، دانشکده سلطنتی بروکسل (ویترای)، انیسیتوی آر. سی. آی نیویورک (رشته تهیه و کارگردانی برنامه‌های تلویزیون) پرداخت.
منتقدان هنری آثار نقاشی او را در زمره نقاشی سوررئال دسته بندی کرده اند. این هنرمند نمایشگاه های بسیاری را در داخل و خارج از ایران از جمله فرانسه، بلژیک، سوییس، آمریکا، مکزیک، ژاپن، استرالیا، کانادا، موناکو، آلمان و امارات متحده عربی برپا کرده است.
کتاب «در فاصله دو نقطه» درباره زندگینامه این هنرمند است که به قلم خود او نوشته شده است.