مجله مهر: آن روزها که درباره حضور یک زن در راس یک وزارتخانه اختلاف نظر بود و در این میان برخی علما نظر مخالف بر وزارت زن داشتند، محمود احمدی نژاد دست بر تخصص مرضیه وحید دستجردی گذاشته بود و از همان جا هم پل زده بود به این استدلال که «نیمی از جمعیت کشور را زنان تشکیل می دهند و آنان مشکلات بیشتری درخصوص مسائل بهداشتی و درمانی دارند. به همین علت و با توجه به اینکه نیمی از کادر پزشکی و پیراپزشکی، بانوان هستند متخصص زنان برای تصدی پست وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در نظر گرفته شده است»، او گفته بود که «بررسی ها نشان می دهد بانوان در زمینه بهداشت و سلامت آسیب پذیرترند و به خاطر حُجب و حیا بسیاری از مشکلات و بیماری های خود را بیان نمی کنند... ما به این نتیجه رسیدیم اگر یک متخصص بیماری های زنان یک یا چند دوره در صدر وزارت بهداشت قرار گیرد به طور طبیعی بر مشکلات بهداشتی و درمانی بانوان در جامعه غلبه خواهیم یافت»
استدلال بی دوا
استدلال رئیس جمهور درباره سپردن چند دوره وزارت به زنان، کمی بیشتر از صحبت محمدرضا رحیمی معاون اول رئیس جمهور دوام پیدا کرد که گفته بود تا وقتی احمدی نژاد هست مرضیه وحید دستجردی هم هست، اما آن استدلال به نوبه خود، حتی یک دوره هم دوام نیاورد و این بار سرپرستی وزارت بهداشت و درمان را احمدی نژاد به دکتر محمد حسن طریقت منفرد، سپرد و فکرتمام جمعیت کشور را کرد. طریقت منفرد دارای دکترای طب عمومی است. تخصصی جراحی چشم پزشکی دارد و پیشتر رئیس بیمارستان امام حسین بوده است.
خداحافظی ویژه
سال 88، در آغاز دولت دهم، استدلال محمود احمدی نژاد مبنی بر اینکه با تحقیق در وضع بهداشت و درمان به این نتیجه رسیده اند که نیمی از جمعیت کشور را زنان تشکیل می دهند و آنان مشکلات بیشتری درخصوص مسائل بهداشتی و درمانی دارند، همانگونه که باعث سپردن وزارت بهداشت به یک زن شده بود، مقدمه خداحافظی از کامران باقری لنکرانی وزیر بهداشت دولت نهم هم شده بود. با آن لفظ «هلو» که احمدی نژاد در تعریف از کامران باقری لنکرانی به کار برد، نام این وزیر بهداشت و درمان در ذهن ها ماندگار شد. او درباره روزی که احمدی نژاد ماجرای خداحافظی اش از وزارت را با وی در میان می گذارد گفته است «در آن جلسه رئیس‌جمهور گفتند من به این نتیجه رسیده‌ام که حتماً وزیرانی را از خانم‌ها معرفی کنم و انتخاب وزیران زن را از مطالبه و یک شعار انتخاباتی که برخی بر روی آن سوار می‌شوند، خارج کنم. گفتند خیلی‌ها وقتی انتخاب می‌شوند، از آن اول می‌گویند که ما می‌خواهیم یک وزیر زن بگذاریم. ما می‌خواهیم این موضوع را از مطالبه خارج کنیم. یکی از وزارتخانه‌هایی هم که تصمیم گرفته‌ام برایش وزیر زن بگذارم، وزارتخانه شماست.شما مشکلی ندارید؟ گفتم نه خیلی هم خوب است و ما هم خوشحال هستیم و هر کسی را که شما تصمیم بگیرید، ما حمایت و کمک می‌کنیم و اگر هم بخواهید بعد از انتخابات، به ایشان مشورت می‌دهیم، اگر هم نخواهید، کاری را که از دست‌مان برمی‌آید و به پیشرفت کشور و نظام و این گفتمان برخاسته از انقلاب اسلامی کمک می‌کند، انجام می‌دهیم. ایشان گفتند با دولت همکاری داشته باش و یک‌سری مناصبی را پیشنهاد کردند. من خدمتشان عرض کردم بعضی از این کارهایی که می‌گویید، تخصص من نیست و بلد نیستم».در واقع باقری لنکرانی متخصص بیماری‌های گوارش و کبد است و طبیعی هم بود که برخی مناصب پیشنهادی رئیس جمهور را در تخصص خود نداند.
پیش دستی فرهادی بر لنکرانی
پزشکیان تنها وزیری است که علاوه بر تخصصش نامش هم نسبتی با وزارتش دارد. او که در مجلس هشتم و نهم از حوزه انتخابیه تبریز به مجلس راه یافته است، آخرین وزیر بهداشت در دولت اصلاحات بود و فوق تخصص قلب و عروق بود. قبل از او محمد فرهادی وزیر بهداشت دولت خاتمی بود و تخصصش در گوش و حلق و بینی بود. محمد فرهادی دی ماه سال 85 و در دوره وزارت کامران باقری لنکرانی با یک خبر به صدر اخبار آمد. ماجرا به وعده لنکرانی، مبنی بر خبر خوش پزشکی برمی گشت، پیش از آنکه باقری لنکرانی این خبر را اعلام کند، محمد فرهادی دست پیش گرفته و اعلام کرد که داروی درمان ایدز که به وسیله محققان داخلی کشف شده است حاصل کاری است که از پنج سال قبل شروع شده و امروز به نتیجه رسیده است. در آن زمان یکی از مقامات وزارت بهداشت با تعجب از اعلام دکتر فرهادی گفت: من در عجبم که چرا آقای دکتر فرهادی این موضوع را اعلام کردند، در حالی که برنامه‌های دیگری برای پوشش خبری و انعکاس آن در سطح جهان طراحی شده بود. بماند اینکه فرهادی با تخصص گوش و حلق و بینی، وزیر آموزش و پرورش دولت میرحسین موسوی هم بود.
متخصص اطفالی که قانون تنظیم خانواده را تصویب کرد
رئیس سنی مجلس نهم که وزیر بهداشت دولت میرحسین موسوی و دولت دوم هاشمی رفسنجانی بود دوره تخصصی کودکان را در دانشکده پزشکی ویرجینیای آمریکا گذرانده است. علیرضا مرندی، همان وزیری است که لایحه قانون تنظیم خانواده را تهیه کرد و با مرارت های بسیار آن را به تصویب مجلس رساند. او درباره قانون کردن شعار «دو بچه کافی است» گفته است: « با روسای محترم سه قوه آن زمان مکاتبه کردم و جوابی نگرفتم. حضوری رفتم نزد آقای موسوی اردبیلی رئیس قوه قضائیه وقت صحبت کردم. ایشان بعد از صحبت های طولانی گفتند: حرف تو درست است ولی من تنها قولی که می توانم بدهم این است که در خطبه های نمازجمعه در مورد افزایش نسل صحبت و تبلیغ نکنم و کاری بیشتر از این از دستم بر نمی آید. با آقای هاشمی هم بحثمان به جایی نرسید. یک روز با آقای خامنه ای که آن زمان رئیس جمهور بودند، رفتیم شعبه انستیتو پاستور را در جاده کرج افتتاح کنیم، من رفت و برگشت در ماشین ایشان نشستم و در مورد این موضوع با ایشان صحبت کردم. اول به شدت نظر منفی داشتند ولی وقتی ادله خودم را آوردم و همین نکاتی را که برای شما گفتم با شرح و تفصیل بیشتر برای ایشان گفتم، نهایتا هنگام پیاده شدن از ماشین گفتند: تو بدون مشورت روحانیت کاری نکن و بعد هم کاری نکن که شعارهای زمان شاه مثل دو تا بچه کافیه زنده بشود».
وزیری که در تیم جراحی رهبری بود
رضا ملک زاده هم مثل کامران باقری لنکرانی متخصص گوارش و کبد است، او از سال 70 تا 72 وزیر بهداشت ایران بود. پیش از او اما ایرج فاضل رئیس سابق فرهنگستان علوم پزشکی بر صندلی وزارت بهداشت تکیه زده بود. ایرج فاضل فوق تخصصی جراحی عروق دارد، 19 سال رئیس فرهنگستان علوم پزشکی بود و در سال 1360 و در ماجرای ترور مقام معظم رهبری، عضو تیم جراحی ایشان بود. از سال 57 تا سال 63 که علیرضا مرندی برای اولین بار پست وزارت بهداشت گرفت، این وزارتخانه سه وزیر به خود دیده است. هادی منافی هم جراج عمومی است. وزیر بهداشت سال های اولیه جنگ، اواسط دولت نهم در انتقاد به سیاست های دولت گفته بود که برخی مسئولان کشور جوری حرف می‌زنند که انگار قبلا هیچ کاری در کشور نشده است و مدیریت را از صدام تحویل گرفته‌اند البته خوشبختانه این وضعیت در وزارت بهداشت نیست.موسی زرگری دومین وزیر بهداشت ایران است که متخصص جراح عمومی است. او از 28 آبان 58 تا 31 تیر 59 در این سمت حضور داشت.زرگر در دوره های اول، دوم و پنجم به مجلس راه یافت. درباره او گفته می شود که همزمان با پیشنهاد وزارت، در امتحان اعزام پزشکان به خارج از کشور موسوم بهECFMG برای یکی از دانشگاههای آمریکا و دستیاری جراحی بیمارستان سینا پذیرفته شده بود اما ماندن در ایران را انتخاب کرد. اولین وزیر بهداشت جمهوری اسلامی در دولت موقت کاظم سامی بود. سامی تخصصش در روانپزشکی بود و سال 67 در مطبش به قتل رسید.