مجله مهر: دولت نهم وقتی روی کار آمد، رویکرد زنانه تری نسبت به دولت های قبلی داشت. اگر از به کارگیری زنان در حوزه های اجرایی و مشاوره که در دولت دهم به وزارت هم رسید بگذریم، طرح های ریز و درشت مشاوران احمدی نژاد در حمایت از خانواده و زنان چهره «خانواده دوست» تری به این دولت داد که در دولت های پیشین نمونه نداشت. لایحه عریض و طویل حمایت از خانواده که با پنجاه ماده در دومین سال این دولت به مجلس رفت و رکورددار طولانی ترین لایحه مجلس شد، مهم ترین قدمی بود که دولت نهم به پیشنهاد قوه قضائیه در حوزه زنان و خانواده برداشت. اما به جز این، مشاوران رئیس جمهور در حوزه زنان طرح های زنانه دیگری هم ارائه کردند که تقریبا هیچ کدام از آنها اجرایی نشد.
بیمه ای برای خانه‌دارها
بيمه زنان خانه‌دار اولین بار در سال 81 سر زبان ها افتاد؛ با وعده های چشمگیری که آینده 19میلیون زن خانه دار را تضمین می کرد و برای روزهای میانسالی شان، حقوق بازنشستگی کنار می گذاشت. با این حال، اجرای آزمایشی این طرح با شروع دولت نهم متوقف شد تا 11سال بعد هم همچنان در انتظار اجرای رسمی و کامل بماند.
سال گذشته اما رئيس‌جمهور بودجه‌اي ۱۵۰۰ ميليارد ريالي براي اجراي این طرح در قالب طرح جامع جمعیت اختصاص داد و در شروع همین هفته هم ششمين جلسه ستاد ملي زن و خانواده یک بار دیگر موضوع بيمه زنان خانه‌دار را بررسي كرد و این بار مریم مجتهدزاده، رئیس مرکز امور زنان و خانواده ریاست جمهوری گفت که کلیات این طرح به تصویب رسیده و امیدوار است تا پایان سال 92، بین 100 تا 200 هزار زن تحت پوشش بیمه زنان خانه‌دار قرار گیرند که تعداد آنها تا پایان برنامه پنجم به یک میلیون و تا پایان برنامه هفتم به 19 میلیون زن خانه‌دار برسد.
زنان شاغل کمتر کار کنند
مرکز امور زنان و خانواده ریاست جمهوری که دو سال قبل توانسته بود موافقت دولت را برای تصویب مرخصی اضافه زنان شاغل بگیرد، امسال افزایش مرخصی زایمان از 6ماه به 9 ماه را تصویب کرد و حالا به گفته مریم مجتهدزاده در تلاش است تا 2روز مرخصی اضافه برای زنان در هر ماه تصویب کند. معافیت‌های بیمه‌ای و مالیاتی برای کارفرمایان هم، ابزارهای تشویقی هستند که قرار است به کار گرفته شوند تا با این وضعیت جذب زنان در رده های شغلی کاهش پیدا نکند.
به جز این مرخصی دو روزه، طرح کاهش ساعت کاری زنان دارای فرزند زیر هفت سال و معلول از 44 ساعت به 36 ساعت هم یکی دیگر از طرح های زنانه دولت بود که در دولت نهم مطرح شد و بعد از گذشت 5سال هنوز به اجرا نرسیده است.
هر فرزند، یک سال سابقه کاری
سیاست های جمعیتی دولت که سال گذشته قوانین تنظیم خانواده را لغو کرد، مشوق هایی برای فرزندآوری زنان شاغل در نظر گرفت که بهمن ماه سال گذشته اعلام شد اما به تصویب نرسید. رئيس مركز زنان و خانواده ریاست جمهوری به مادران شاغل وعده داده بود كه به ازای هر فرزند، یک سال به سنوات کاری شان اضافه شود و آنها با احتساب این سال ها بتوانند زودتر از موعد بازنشستگی بگیرند. این طرح اگرچه برای اجرایی شدن باید از تصویب دولت و مجلس بگذرد اما غیرحضوری کردن 50واحد درسی مادران دانشجو طرح زنانه دیگری بود که به گفته مجتهدزاده نیاز به تصویب دولت و مجلس ندارد و اجرای آن با مجوز وزارت علوم امکان پذیر است. طرحی که البته هنوز به مرحله اجرایی شدن نرسیده است.
امنيت زنان در خانه
اوایل سال 88 بعد از تاکیدهای پی در پی مقام معظم رهبری بر لزوم جلوگیری از بی‌عدالتی‌ها در ارتباطات خانوادگی زن و مرد و رفع ظلم از زنان در عرصه خانواده، مرکز امور زنان و خانواده باز هم لایحه‌ای زنانه به دولت ارائه کرد که نام آن را «امنیت زنان در خانه» گذاشته بود. لایحه ای که هیچ وقت تصویب نشد اما به گفته مجتهدزاده پرونده آن بسته هم نشده است و شاید در یکی از همین روزهای باقی مانده تا پایان دولت، در جلسه ستاد ملي زن و خانواده بررسی به تقدیم دولت شود. محتوای اين لايحه را كارشناسان حقوقي نوشته اند و مواد آن مربوط به دادرسي پرونده های حقوقی زنان، رسيدگي به شكايات، تحقيق در رابطه با جرم و وظايف قوه قضائيه براي رسيدگي مناسب به پرونده‌هاي خشونت عليه زنان است.
کلانتری های زنانه در تهران
به جز طرح های زنانه ای که در دولت نهم و دهم مطرح شد، نیروی انتظامی هم در سال های گذشته یک طرح زنانه پر سر و صدا را ارائه کرد که البته هیچ وقت به مرحله اجرا نرسید. راه اندازی کلانتری های زنانه برای تهرانی ها که قرار بود تا پایان سال 88 به صورت آزمایشی اجرا شود اما عملی نشد.
در آن زمان، سردار رجب‌زاده فرمانده وقت انتظامی تهران بزرگ از راه‌اندازی چهار کلانتری ویژه زنان در تهران بزرگ خبر داده و گفته بود تمام کارکنان این کلانتری را زنان تشکیل خواهند داد تا خانم‌ها مشکلاتی را که نمی‌توانند در کلانتری‌های دیگر مطرح کنند، در کلانتری‌های مخصوص زنان مورد پیگیری قرار دهند. این طرح البته یکی دو سال قبل به طور آزمایشی در مشهد اجرا شد اما به پایتخت نرسید.
راه‌اندازی شعبه پلیس کودکان در کلانتری‌های تهران هم از دیگر طرح هایی بود که قرار بود آن زمان در چهار، پنج کلانتری پایتخت تاسیس شود و با بکارگیری افراد متخصص که توانایی ارتباط با کودکان را دارند، برخورد با کودکان بزهکار زیر 15 سال را از حالت مجرمانه خارج کنند.