به گزارش خبرگزاري "مهر" به نقل از ورميا نووستي، " يوري سوكولوف" درباره انرژي اتمي گفت: از لحاظ تئوري، استفاده از صلح آميز از انرزي اتمي در اهداف نظامي نيز ممكن است اما بايد اين را درك كرد كه امروزه تنها 16% از انرژي جهان توسط انرژي اتمي تامين مي شود. براي دو برابر ساختن توليد انرژي الكتريكي و جايگزين ساختن نفت و گاز و ذغال سنگ با انرژي اتمي كه سهم آنان در تامين انرژي 70% است ، انرژي اتمي بايد 14 بار افزايش يابد و چنين چيزي با استفاده از راه حل هاي امروزي غيرممكن است و استفاده از نوآوري ها در فناوري هاي اتمي ضرورت دارد و اين نوآوري ها، موانعي براي استفاده از اتم در اهداف نظامي خواهند بود.
سوكولوف گفت : امروزه عنصر كليدي در سلاح هاي هسته اي پلوتونيوم است. فناوري هايي كه امروزه در صنايع انرژي كاربرد دارند، 50 سال پيش تنها به منظور بدست آوردن پلوتونيوم خالص براي سلاح ايجاد شده بودند و امروزه اين امكان وجود دارد كه فناوري هايي را ايجاد كرد كه نياز به ميزان كمتري خالص سازي باشد كه در اين صورت، اين عنصر آلوده خواهد بود و همين امر كار با آن را مشكل تر خواهد ساخت و متعاقباً استفاده از آن در سلاح نيز مشكل است ، چرا كه به شدت راديواكتيو خواهد بود و حتي اگر تروريستها بدان دست يابند، زمان بسيار كمي خواهند داشت كه از آن در بمب آلوده استفاده كنند؛ زيرا راديو اكتيويته آن به حدي شديد خواهد بود كه زنده نخواهند ماند.
وي در ادامه گفت : بدين ترتيب فناوري هايي ايجاد خواهند شد كه در آن ها از فرآيندغني سازي اورانيوم استفاده نخواهد شد، براي اينكه توسعه پايدارصنايع انرژي در اين هزاره ممكن شود، بايد به رآكتورهاي سريع روي آورد. چنين رآكتورهايي چندين دهه است كه در آمريكا، روسيه و فرانسه وجود دارند. ظرف 5 سال، هندوستان نيز از اولين رآكتور سريع بهره برداري خواهد نمود و پس از آن از 4 رآكتور ديگر . چين در حال ساخت رآكتور آزمايشي است ، تمام اينها باعث دشوارشدن استفاده نظامي از فناوري هاي هسته اي مي شوند.
معاون مديركل آژانس بين المللي انرژي اتمي مي گويد: آمريكا وعده داده است كه مكانيزمي ايجاد كند تا عرضه سوخت هسته اي را به كشورهايي كه ازتبديل و غني سازي اورانيوم امتناع مي كنند تضمين كند . دراين صورت كشورهايي كه مي خواهند صنايع انرژي خود را توسعه دهند، به مشكل برخورد نخواهند كرد. اما موضوع اين است كه چه تضميني براي كشورهايي مثل ايران وجود دارد كه به محض اين كه نياز به سوخت پيدا كنند، آزادانه بتوانند آن را در بازار خريداري كنند. تهران مي گويد حتي ضمانت بين المللي نيز اين اطمينان را نخواهد داد كه سوخت عرضه خواهد شد و اعلام مي كند كه قصد دارد مستقلانه سوخت را توليد كند . آمريكا نيز مي گويد سوخت توليد نكنيد، ما نيز عرضه آن را ضمانت خواهيم كرد. اما اين ها تنها اعلاميه هايي سياسي هستند. آمريكا مي تواند 17 تن اورانيوم را به عنوان سوخت عرضه كند و چنين اورانيومي در روسيه نيز به ميزان 500 تن وجود دارد، اما مشكل در اين جاست كه مكانيزمي براي تامين چنين ضمانتي وجود ندارد. پيشنهادات بسياري براي حل اين مشكل وجود دارند، اما بطور معين چه اقدامتي را بايد انجام داد؟ اكنون درجهان بين 5 تا 10 كشور هستند كه فكر مي كنند آيا صنايع انرژي خود را مستقلانه گسترش دهند يا خير.