مجله مهر: 21 اردیبهشت ماه، محمود احمدی نژاد وقتی در قیل وقال آخرین روز ثبت نام، با سوال ناگهانی خبرنگاران مواجه شد که آیا حضورش در مراسم ثبت نام یک نامزد انتخاباتی تخلف محسوب نمی شود، فی البداهه به ذهنش رسید که بگوید آن روز را مرخصی گرفته و امروز محمود احمدی نژاد است نه رئیس جمهور! در چنین بداهه گویی قولش فراموش شده بود که گفته بود تا 8 صبح 12 مرداد بی وقفه به خدمتگذاری مردم خواهد پرداخت. گیرم این میان برخی هم به او یادآوری کردند که 11 روزی هم قبل تر به مرخصی رفته است که احمدی نژاد توضیح داد دورکاری بوده است. این ادبیات احمدی نژاد، بابی باز کرد تا اگر روزی سید محمد حسینی وزیر ارشاد دولت احمدی نژاددر همایش انتخاباتی سعیدجلیلی حضور پیدا کرد در توجیه حضورش بگوید که در جمعه روزی که وزارتخانه ها تعطیل است به عنوان سید محمد حسینی در همایش انتخاباتی یک نامزد حضور پیدا کرده بود نه در قامت وزیر ارشاد. بعد هم توضیح دهد که این رفتار از وزیران، مسوبق به سابقه است و نعمت زاده وزیر صنایع دولت هاشمی را مثال بیاورد که قبل از دوم خرداد پای بیانیه حمایتی از ناطق نوری را امضا کرده بود و الان هم در رئیس ستاد حسن روحانی است.
چنین حمایت های شائبه داری البته که در دولت نهم و دهم بی سابقه نیست است. سخنرانی معروف غلامحسین الهام در همایش معروف مصلی در خرداد سال 88 - که آن زمان علاوه بر آنکه سخنگوی دولت بود، در قامت عضو حقوقدان شورای نگهبان نباید این سخنرانی جانبدارانه از احمدی نژاد را انجام می داد- یکی از خبرهای پرحاشیه انتخابات دهم بود. فضا به چنان سمتی رفت که هشت ماه بعد از انتخابات ریاست جمهوری در مسجد اهل بيت قم از الهام درباره آن سخنرانی سوال شود و همو که دیگر نه جایگاهی در دولت داشت و نه جایگاهی در شورای نگهبان اعتراف کند که « اشتباه كردم».
البته که حسینی تنها حامی دولتی نبود که در همایش جلیلی حضور پیدا کرده بود. چهره های حمید رسایی و مهدی کوچک زاده، حامیان سابق محمود احمدی نژاد، پای ثابت همایش های انتخاباتی کامران باقری لنکرانی هم در همایش سعید جلیلی دیده شد.
حضور حامیان سابق یک نامزد انتخاباتی در ستادهای انتخاباتی نامزدی دیگر، حالا به یک عرف در رفتار انتخاباتی برخی سیاستمداران تبدیل می شود. مهرداد بذرپاش حامی سابق احمدی نژاد که به عنوان قائم مقام رئیس ستاد انتخاباتی ائتلاف پیشرفت انتخاب شده بود، به همراه علیرضا علی احمدی پدرهمسرش در اولین همایش انتخاباتی سعید جلیلی دیده شد. البته علیرضا علی احمدی، وزیر سابق دولت احمدی نژاد هم می‌توانست به عنوان یکی از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری باشد که صلاحیتش احراز نشد.
رویکردی چنین در رفتار انتخاباتی برخی احزاب و جبهه ها هم دیده می شود. یک روز مانده با پایان رد صلاحیت ها، جبهه پایداری، با اطلاع از عدم احراز صلاحیت کامران باقری لنکرانی، به سراغ جلیلی رفت. پایداری‌‌ها که اصرار داشتند اصلحی به غیر از کامران باقری لنکرانی نیست و سخنگویشان دریک نشست دانشجویی گفته بود نمی توانیم توان اجرایی جلیلی را تضمین کنیم گفتند که جلیلی را نامزد اصلح می دانیم. روح الله حسینیان حامی سابق دولت، که درباره باقری لنکرانی گفته بود هفت سال روی او مطالعه کرده است بعد از کناره گیری باقری لنکرانی، پشت جلیلی قرار گرفت.
این گونه کوچ کردن از یک ستاد به ستاد دیگر و حمایت برداشتن از یک نامزد به سمت نامزد دیگر در مقطعی که هاشمی رفسنجانی ثبت نام کرد و سپس صلاحیتش احراز نشد، به وضوح دیده شد. سایت های خبری در آن زمان نوشتند که بسیاری از کسانی که به تصور نیامدن هاشمی به ستاد دیگر کاندیداها رفته بودند ناگهان این ستادها را رها کرده و با شوق به سوی هاشمی بازگشتند. اما این اتفاق بعد از رد صلاحیت هاشمی بار دیگر تکرار شد و کسانی که به ستادهای هاشمی رو آورده بودند دوباره ستادهای انتخاباتی دیگری را برای خود برگزیدند.