كارشناسان روسيه در ميزگردي تحت عنوان " برنامه هسته اي ايران چه كسي را تهديد مي كند" اعلام كردند موضوع هسته اي ايران، در آينده اي نزديك به شوراي امنيت سازمان ملل متحد ارجاع داده نخواهد شد.

به گزارش خبرگزاري مهر به نقل از خبرگزاري ريا نووستي، در ميز گردي كه با شركت "گنادي يوستافيف" مشاور مركز تحقيقات سياسي روسيه، "رجب صفروف" مدير كل مركز مطالعات ايران معاصر، "ولاديمير ساژين" و "ولاديمير يوسييف" كارشناس در امور مسائل ايران و "الكسي آرباتوف" رئيس مركز امنيت بين المللي آكادمي علوم روسيه با موضوع "برنامه هاي هسته اي ايران چه كسي را تهديد مي كند؟" برگزار شد.

شركت كنندگان در اين ميزگرد به اجماع رسيدند كه موضوع هسته اي ايران، در آينده اي نزديك به شوراي امنيت سازمان ملل متحد ارجاع داده نخواهد شد.

 آنها بر اين باورند كه كه عدم وجود توافق براي اين كار، تنها باعث ايجاد شكاف در شوراي امنيت مي شود.

كارشناسان تاكيد مي كنند كه يكي از راه حل هاي ممكن براي خروج از اين وضعيت، انجام مذاكرات ايران با آمريكا مي باشد كه البته در ابتدا آمريكا بايد تعيين كند كه چه چيزي برايش در اولويت قرار دارد: منصرف كردن ايران از برنامه هاي هسته اي با اهداف نظامي و يا ادامه دادن به ترسيم تصوير دشمن از اين كشور.

 آرباتوف تاكيد نمود: اگر روسيه، سه كشور اروپايي و آمريكا پيشنهادي منفعت آميز را به ايران مي دادند، مثلاً الحاق اين كشور به سازمان تجارت جهاني، برقراري روابط ديپلماسي با آمريكا و با ارائه تضميني براي امنيت اين كشور، در اين صورت ايران از ايجاد چرخه كامل سوخت هسته اي امتناع مي كرد.

وي بر اين باور است كه امكان حمله نظامي به ايران، تنها تسريع كننده فعاليت اين كشور در ايجاد سلاح هسته اي است و منجر به اين خواهد شد كه نيمي از جمعيت ايران، با آمريكاييان در عراق بجنگند.

از اين رو كارشناسان احتمال وقوع حمله نظامي به ايران را بسيار ناچيز مي دانند.

يوستافيف ادعا كردكه ايران، كشور برتري طلب منطقه در قرن 21، با جديت خواهان در اختيار داشتن سلاح هسته اي است، و انگيزه اين كار را پاكستان و كره شمالي ايجاد مي كنند.

 اما ساژين معتقد است كه مجامع بين المللي نبايد اجازه گسترش سلاح هسته اي را بدهند.

 وي گفت : هم اكنون در جهان 14 كشوراز جمله مصر، برزيل، ژاپن و آلمان وجود دارند كه در نزديكي انجام اين كار قرار دارند، و  اگر مجامع بين المللي به ايران اجازه دهند كه به سلاح هسته اي دست پيدا كند، در اين صورت اين كشورها نيز پيروي خواهند كرد كه اين امر بسيار خطرناك خواهد بود.

 به ادعاي يوسييف، اگر همه شرايط مهيا باشد، ايران به 3 تا 5 سال زمان نياز دارد تا سلاح هسته اي بسازد، اما ژاپن تنها به يك ماه نياز دارد

شركت كنندگان در اين گفتگو در پاسخ به اين سوال كه هيچ تهديدي وجود ندارد، توافق نظر نداشتند اما با اين وجود برخي از كارشناسان با اين نظريه موافق بودند كه ايران با توسعه فناوري هاي اتمي صلح آميز خود، پايه را براي امكان ساخت سلاح هسته اي نيز آماده مي كند، تا در صورت بوجود آمدن شرايط سياسي ناخوشايند، همانند كره شمالي عمل كند، يعني از قرارداد منع گسترش سلاح هسته اي خارج شده و سلاح هسته اي بسازد.

آرباتوف اظهار داشت : نمي توان رسما ايران را به نقض معاهده منع گسترش سلاح هسته اي متهم نمود. تخلفاتي كه در گزارش آژانس بين المللي انرژي اتمي قيد شده اند، بسيار جزئي و انحرافي هستند.

 ساژين در اين باره افزود: به عنوان مثال، استخراج اورانيوم كه ذخاير آن در ايران قابل توجه نيست، به قيمت بسيار بالايي تمام مي شود.

همچنين آرباتوف توضيح داد كه قرارداد منع گسترش سلاح هسته اي، داراي نقائصي نيز مي باشد و از آنجايي كه 30 سال پيش ايجاد شده است، پاسخگوي نيازهاي امروزي نمي باشد.

وي اظهار داشت : در اين قرارداد به مسئله ضرورت نابودسازي ثمرات همكاري هاي بين المللي پس از خروج از قرارداد منع گسترش سلاح هسته اي اشاره اي نشده است.