به گزارش خبرنگار مهر، مدتی است که سینما هویزه مشهد میزبان طرح هنر و تجربه شده است طرحی که همزمان با عید قربان در دو شهر مشهد و تهران آغاز شد و با اکران فیلم هایی از سینمای غیر تجاری و نوگرا فاز اولش را به پایان برد.
شاید زمانی که فیلمسازان فیلم های کوتاه و تجربی با هزار درد سر به دنبال فراهم کردن بودجه و امکانات ساخت فیلم بودند، گمان نمی کردند بتوانند فیلم هایشان را جایی بیشتر از چند جشنواره داخلی و خارجی نمایش دهند. اما امسال و به مدد طرح "هنر و تجربه" یک فرصت دو جانبه در اختیار فیلم سازان و علاقه مندان سینما قرار گرفته تا بتوانند در چند اکران جمع و جور آثارشان را در اختیار مخاطبان قرار دهندتا هم مردم با گونه های متفاوت تر سینما آشنا شوند و هم کارگردانان جوان فیلمشان در سطح گسترده تری معرفی و نمایش داده شود.
تا پیش از این، چند طرح با همین هدف و البته با نام های مختلفی از جمله "آسمان باز" و یا "اکران فیلم های مخاطب خاص" از سوی مدیران سابق سینمایی برنامه ریزی شد ولی طولی نکشید که با شکست مواجه شد و باز سینما ماند و چند فیلمی که از لحاظ گیشه می توانست پشتوانه محکم تری داشته باشد. اما به نظر می رسد طرح هنر و تجربه امسال با جدیت بیشتری در حال پیگیری است.
در این طرح فرهنگی نمایش فیلم هایی از قبیل "ماهی و گربه"، که در جشنواره های مختلف خوش درخشید و مورد توجه منتقدان قرار گرفت و یا فیلم های کوتاهی مثل "سوزن" ساخته اناهیتا قزوینی زاده که چندی پیش برنده جایزه سینه فونداسیون کن شد در کنار فیلمی مثل "اون شب که بارون اومد" از کامران شیردل و فیلم های "سهراب شهید ثالث" امکان مقایسه دیدگاه های نسل گذشته فیلمسازان را در کنار جوان ترها فراهم می کند.
در برنامه اکران فیلم ها، بخشی هم به سینمای غرب و نمایش فیلم های کلاسیکی از جمله مردی با دوربین فیلم برداری (ژیگا ورتف)، شعر سینما (من ری) و دشت بژین (سرگئی ایزنشتاین) اختصاص یافته و ایده ترکیب فیلم های ایرانی و غربی به غنای بیشتر این طرح کمک کرده است.
اکران این فیلم ها در مشهد فرصتی است استثنائی که با کمبود تبلیغات و عدم آگاه سازی مخاطب همراه بوده و در حالی که شهر مملو از بیلبورد های تبلیغاتی است کمتر کسی از وجود چنین طرح ارزشمندی درشهر با خبر است.
برای بررسی بیشتر این طرح گفتگو کردیم با ابراهیم ایرج زاد فیلمساز جوانی که فیلم "چند کیلومتر دور تر" وی در بخش فیلم های کوتاه هنر و تجرجه به نمایش در آمد و پیش از این، فیلمش در چندین جشنواره داخلی و خارجی از جمله رتردام هلند و بتالوما امریکا و غیره حضوری موفق داشته و در مشهد هم جایزه ویژه هیئت داوران "فیلم رفعت" را از آن خود کرده است.
ابتدا از فیلم چند کیلومتر دور تر شروع کنید. این فیلم چندمین فیلم شما است و چه سالی ساخته شده است؟
این سومین فیلم کوتاه من است که اقتباسی است از داستان یوریک کریم مسیحی با بازی سهیلا گلستانی و رایا نصیری که در سال 91 ساخته شد.
به عنوان یک فیلمساز در خصوص طرح هنر تجربه و اجرای همزمان آن در مشهد و تهران چه نظری دارید؟
من اصالتا اهل مشهد هستم و به نوعی پایه های فیلمسازی ام در مشهد شکل گرفته از این رو زمانی که مطلع شدم این طرح همزمان با تهران در مشهد هم قرار است اجرا شود برایم بسیار مسرت بخش بود. اما به طور کلی هنرو تجربه طرح ایده آلی است، چون فرصت نمایش به فیلم هایی داده می شود که پیش از این امکان اکران در کنار سینمای بدنه را نداشتند و این سبب می شود که مخاطبان از طیف گسترده تری توانایی انتخاب داشته باشند از طرفی باعث خوشحالی هر فیلمسازی است که بتواند فیلمش را روی پرده و در کنار مخاطبان تماشا کند
در گذشته هم چنین طرح های وجود داشته، اما دوام چندانی نداشتند و خیلی زود به کنار رانده شده، علت شکست برنامه های مشابه پیشین را در چه چیز میدانید؟
اتفاقی که در هنر و تجربه افتاده این است که مسیر کارشناسی شده ای در پیش گرفته شده و این طرح مدام از سوی مسئولان در حال رصد شدن و پیگیری است در این راستا با ما فیلمسازان هم در ارتباط هستند تا نواقص احتمالی طرح برطرف شود و این ها همه در جهت این است که دیدن این فیلم ها به یک فرهنگ در بین مردم تبدیل شود.
خبر نوید بخش این است که طرح فعلی قرار نیست به سرنوشت سایر پروژه ها دچار شود در پروژه های قبلی احساس می شد نمایش این فیلم ها بیشتر از سر رفع تکلیف است تا دغدغه نمایش فیلم های تجربی و هنری؛ اما الان شرایط تغییر کرده و فیلم ها بر اساس یک استاندارد مشخص انتخاب می شوند. سینما های بهتری هم به نمایش این فیلم ها اختصاص یافته مثل پردیس هویزه مشهد و پردیس های ممتازی که در تهران مشغول اکران فیلم هستند و همه این ها نشان دهنده این است که با این طرح مثل برنامه های گذشته برخورد نخواهد شد.
پس شما معتقدید یکی از شاخصه های اصلی این طرح که آن را از برنامه های مشابه متمایز میکند وجود برنامه دقیق و کار کارشناسی شده در مورد آن است؟
بله و همه این ها به جهت این است که هنر و تجربه بتواند ماندگاری و تداوم خودش را حفظ کند به نحوی که بعد از چند سال مردم بدانند چنین فیلم هایی به طور ثابت در سینما ها اکران می شوند.
عده ای معتقدند اگر برای چنین فیلم هایی، سینمای خاص و ثابتی در نظر گرفته شود بهتر است تا اینکه در شکل فعلی و به صورت گردشی بین سانس های سایر فیلم ها نمایش داده میشود. شما در این مورد چه نظری دارید؟
من با ادامه این طرح به شکل فعلی موافقم اگر ما سینمای خاصی را در نظر بگیریم که در آن فیلم های خاص نمایش دهیم در واقع بخشی از مردم را از دیدن این فیلم ها محروم کردیم اما زمانی که این فیلم ها در سالن هایی اکران شود که همزمان فیلم های بدنه هم در حال اکران است به تدریج مخاطبان عادی هم با این گونه فیلم ها اشنا می شوند.
پس در مجموع این طرح را مثبت ارزیابی میکنید؟
بله البته می شود گفت ایراداتی هم دارد.
ممکن است به طور مشخص به آن ایرادات اشاره کنید؟
هر حرکت و کاری که تازه شروع می شود تا نواقص خودش را نمایان کند یک سری آزمون و خطا را پشت سر خواهد گذاشت و این طرح هم از این قاعده مستثنی نیست. اما به طور مشخص می شود گفت سانس هایی که برای این فیلم ها در نظر گرفته شده زمان های خوب و ایده آلی نیست و این سانس ها حتی برای سینما بدنه هم مطلوب نیست.
راه حل خاصی برای بهبود اجرای این طرح در نظر دارید؟
طی گفتگو هایی که با ما فیلمسازان کردند پیشنهاد ما این بود که هرچه دایره تبلیغات گسترده تر باشد و از رسانه های متنوع تری بهره بگیریم طیف بیشتری از مخاطبان در جریان این طرح قرار خواهند گرفت و این به پویایی طرح کمک خواهد کرد از طرفی من فکر میکنم در صورتی که مقدور نیست ساعات خوب اکران را در اختیار این فیلم ها قراردهند، می شود در کنار فیلم های بلندی که در ساعات طلایی اکران، نمایش داده می شوند یک فیلم کوتاه قرار داد و این یک روش متداول در سینمای جهان برای نمایش آثار کوتاه است.
به عنوان سوال پایانی فکر می کنید اجرای این طرح به بالا رفتن ذائقه مخاطب عادی سینما کمک خواهد کرد؟
بله، حتما. یکی از اهدف عمده طرح هنر و تجربه این است که شرایط یکسانی را برای عموم جامعه فراهم کند تا همان طور که گفتم تماشای این فیلم ها تبدیل به یک فرهنگ در بین افراد عادی جامعه شود و مردم بتوانند با دیدگاه های متنوع و متفاوت آشنا شوند و به دنبال آن سطح سلیقه مردم بالا خواهد رفت.
--------------------------
گفتگو: آتوسا آریایی