به گزارش خبرگزاری مهر، هشتاد و هفتمین و هشتاد و هشتمین شماره فصلنامه فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و تاریخی میقات حج ویژه بهار و تابستان ۱۳۹۳ از سوی حوزه نمایندگی ولی‌فقیه در امور حج و زیارت چاپ و روانه بازار شد.
در این شماره می‌خوانیم: «نگاهی گذرا به خمس فاضل مئونه و موارد استثنا نوشته محمد رحمانی زروندی»، «چگونگی انجام وضو نزد فریقین اثر علی قمی»، «صورت اعمال و مناسك حج از دیدگاه مذاهب اسلامی تألیف سید جواد ورعی»، «خفتگان در بقیع؛ مادر شهیدان واقعه طف نوشته علی‌اكبر نوایی»، «ذراع مدینه/ فرشی اثر رسول جعفریان»، «حرمین شریفین در كتاب (الاشارات الی معرفة الزیارات تألیف احمد خامه‌یار»، «مبانی هستی‌شناسی امامیه نوشته علی‌الله داشتی»، «تسامح دینی(بازخوانی پیمان‌نامه مدینه منوره) ار حامد فقیهی» و «فن مناظره تألیف محمدباقر شریعتی‌سبزواری».
در ذیل موضوعی با عنوان چگونگی انجام وضو نزد فریقین آمده است: وضو، عملی است برای رسیدن به طهارت معنوی كه مسلمانان روزانه با آن سر و كار دارند و مقدمه برای برخی عبادات؛ مانند نماز است. همچنین شخص مكلف باید پیش از طواف كعبه، مسح كلمات و خطوط قرآن كریم و… دارای وضو باشد. گرچه فریقین؛ شیعه و سنی، در اصل وجوب وضو و مواضعی كه بایدشسته شود، نظرات مشترك دارند، لیكن در فرایض، نواقض و مانند آن همچنین در شیوه و روش انجام و محدوده اعضای وضو اختلاف آراء و نظریات وجود دارد.
اختلاف فكری و عملی مسلمانان در مسائل نظری و اكتسابی كه از شارع مقدس بیان روشنی در این زمینه وارد نشده و در عصر پیامبر خدا صلی‌الله علیه و آله هم مورد ابتلای مسلمانان نبوده، امری عادی است ولی آنچه جای تعجب و تأسف دارد؛ اختلاف مسلمانان در اموری است كه از آغاز اسلام و بعثت حضرت رسول، در طول شبانه‌روز، چندین بار مورد عمل ایشان بوده و در مرئی و منظر مسلمین این عمل عبادی صورت می‌گرفته است.
یكی از اعمال و تكالیف مورد اختلاف میان مسلمانان وضو است كه مقدمه و لازمه نمازهای واجب به شمار می‌رود؛ در حالی كه آنان روزانه چندین مرتبه شاهد وضوی پیامبر خدا صلی‌الله علیه و آله بوده‌اند و حضرت هم برای هر نماز وضو می‌گرفته است. تا جایی این عمل در برابر دیدگان مسلمین بوده كه گفته‌اند هنگام وضوگرفتن آن حضرت، مسلمانان بر سر آبی كه از اعضای مباركشان به زمین می‌ریخت، نزاع نموده و به ان تبرك می‌جستند و طلب شفا می‌كردند.
بنابراین شك نیست كه مسلمانان در عصر رسالت پیامبر (ص)، از اعمال و افعال عبادی ان حضرت تبعیت می‌كردند و شارع مقدس به واسطه حضور میان مسلمین، از اختلاف و انحراف ایشان جلوگیری می‌كرد. پس اختلاف مسلمانان در وضو بعد از رحلت پیامبر خدا صلی‌الله علیه و آله آغاز گردید و اجتهادها و تأویل‌ها و تفسیرهای به رأی از ناحیه غیرمعصومین بر این امر دامن زده و یكی از واضح‌ترین و بدیهی‌ترین اعمال عبادی در هاله‌ای از ابهام باقی مانده است.
از این رو یكی از راه‌های دستیابی به وحدت اسلامی، بررسی آراء و نظریات فقهی مسلمانان است كه به صورت مقارن، نقد منصفانه علمی و عرضه آن به كتاب و سنت با اتفاق‌نظر انجام بگیرد تا این حجاب از چهره احكام واقعی اسلام برداشته و مسلمانان با وحدت به آن عمل نمایند؛ زیرا ریشه اكثر اختلاف‌های آنان از ناآگاهی به احكام واقعی اسلام سرچشمه می‌گیرد.
تسامح دینی (بازخوانی پیمان‌نامه مدینه منوره) از دیگر موضوعات مطرح‌شده در این فصلنامه است كه ذیل آن آمده است: «جهان امروز به مدد انقلاب رسانه و ارتباطات، بسان دهكده‌ای كوچك شده است. این موضوع به نزدیكی ملت‌ها در حوزه‌های مختلف فرهنگی، سیاسی، اقتصادی انجامیده است. اكنون هر موضوعی، معنایی جهانی یافته و تنها منحصر به یك كشور نیست. به عنوان مثال، معضل تروریسم در كشور الجزایر در سال‌های آغازین دهه گذشته، منحصر به این كشور نمی‌شد، بلكه به خارج از این كشور نیز سرایت كرد تا جایی كه به یك آفت بین قاره‌ای تبدیل شد.
این معضل و معضلات مشابهی مانند بیماری ایدز، آنفلوآنزای مرغی و بیماری‌های دیگر، دعوت به تسامح دینی را كه معنای گفت‌و گو، همكاری و هماهنگی به همراه خود دارد، امری ضروری و غیر قابل انكار می‌كند در این راستا آنچه كه تأسف‌برانگیز است، ترویج نظریه «جنگ تمدن‌ها» و تلاش برای جنگ‌های پیشگیرانه است.
جنگ‌هایی كه امروزه بزرگ‌ترین سردمداران آنها صاحبان تمدن‌های معاصر هستند. این موضوع هشداری است كه بسیاری از اندیشمندان؛ از جمله مالك بن نبی، ابوالعلاء مودودی و دیگر اندیشمندان غربی، در اواخر قرن گذشته نسبت به سقوط این تمدن‌ها داده‌اند.
هشتاد و هفتمین و هشتاد و هشتمین شماره فصلنامه فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و تاریخی میقات حج ویژه بهار و تابستان ۱۳۹۳ به صاحب‌امتیازی حوزه نمایندگی ولی‌فقیه در امور حج و زیارت و با مدیرمسؤولی سید علی قاضی‌عسکر در ۲۷۲ صفحه منتشر شده است.