به گزارش خبرگزاری مهر، "سوبیر باومیک" تحلیلگر مسائل شبه قاره در تحلیلی که بی بی سی آنرا منتشر کرده به اهداف هند از احداث جاده در نزدیکی مرز چین پرداخته است که در ادامه از نظر می گذرد.
این جاده به طول ۱۸۰۰ کیلومتر و با هزینه ای حدود شش میلیارد و ۵۰۰ میلیون دلار احداث خواهد شد و قرار است از منطقه تاوانگ در ایالت آروناچال پرادش تا نقطه ای که مرزهای سه کشور هند، چین و میانمار به یکدیگر می رسند، امتداد یابد.
این جاده مناطق کوهستانی و کم جمعیت در چهار بخش مرزی از ایالت آروناچال پرادش را با هم مرتبط خواهد کرد. در عین حال به ساکنان این مناطق کمک خواهد کرد تا محصولات کشاورزی طبیعی (ارگانیک) و گیاهان دارویی این منطقه را به بازارهای پر رونق ایالت آسام در همسایگی خود منتقل کنند.
خیرن ریجیجو از معاونان وزیر کشور هند که خود از ساکنان ایالت آروناچال پرادش است می گوید: "احداث این جاده توان دفاعی هند را تقویت خواهد کرد ولی در عین حال به توسعه اقتصادی مناطقی که مدت های طولانی در محرومیت زندگی کرده اند کمک خواهد کرد."
اما مقامات نظامی هند بر اهمیت این جاده برای تقویت توان دفاعی کشور تاکید می کنند.
این طرح نشاندهنده تغییر در سیاست های دفاعی هند است که تاکنون با احداث جاده در مناطق مرزی کشور با چین مخالف بود با این استدلال که در صورت وقوع جنگ ارتش چین می تواند برای حرکت سریع خود در قلمرو هند از این جاده ها استفاده کند.
در عین حال طرح احداث این جاده ممکن است باعث بروز تنش های جدیدی در روابط هند و چین شود. این دو کشور پر جمعیت جهان هنوز هم بر سر خطوط مرزی خود در کوهستانهای هیمالایا اختلاف دارند و در سال ۱۹۶۲ یک جنگ مرزی کوتاه مدت در همین مناطق بین آنها روی داد.
میراث استعماری
سخنگوی وزارت خارجه چین گفته است که طرح احداث این جاده ممکن است اختلافات مرزی موجود، که او آن را "میراث استعماری" توصیف کرد، "پیچیده تر" کند.
او در یک کنفرانس خبری در پکن گفت:"ما امیدواریم که قبل از رسیدن به یک توافق نهایی دولت هند از انجام هر اقدامی که ممکن است اختلافات را پیچیده تر کند پرهیز نماید. ما با کمک یکدیگر باید از آرامش و صلح در نوار مرزی دو کشور حفاظت کنیم و شرایط مساعد برای حل نهایی این اختلافات مرزی را فراهم کنیم."
مقامات دولت چین می گویند اجرای یک پروژه راهسازی بزرگ در مناطق مرزی که هنوز مورد اختلاف هستند اقدام منصفانه ای نیست.
کونگ کن از پژوهشگران یک مرکز مطالعات استراتژیک در چین می گوید:"زمانی که اختلافات کاملا حل شده و نوار مرزی دو کشور با دقت تعیین شود، دولت هند می تواند چنین جاده ای را در قلمرو خود احداث کند ولی اجرای این طرح قبل از حل کامل اختلافات غیرمنصفانه است."
او معتقد است که دولت هند باید با احداث بزرگراه بنگلادش- چین- هند- میانمار موافقت کند. این طرح در صورت اجرا یک گذرگاه اقتصادی مهمی خواهد بود که شهر کلکته در ایالت بنگال غربی هند را با عبور از خاک بنگلادش و میانمار به استان یوننان در چین وصل خواهد کرد.
کونگ کن پژوهشگر چینی می افزاید: "احداث این بزرگراه به عنوان یک مسیر حمل و نقل و گذرگاه اقتصادی به افزایش روابط تجاری همه کشورها کمک خواهد کرد و در عین حال باعث توسعه اقتصادی مناطق دورافتاده و مرزی در هر دو کشور خواهد شد. از این طریق می توان فضای اعتماد مورد نیاز برای حل اختلافات مرزی را نیز ایجاد کرد."
دولت هند با کندی این طرح را به پیش می برد و تاکنون فقط با مرحله تحقیقاتی آن موافقت کرده است. نارندرا مودی نخست وزیر هند به درخواست های نهادهای امنیتی و دفاعی این کشور برای تقویت مواضع دفاعی هند در برابر چین پاسخ مثبت داده است. از قرار معلوم حکومت چین زیرساخت های دفاعی خود در ناحیه تبت را از طریق احداث جاده ها، مسیرهای راه آهن و ساختن حداقل پنج فرودگاه جدید تقویت کرده است.
مقامات نظامی هند می گویند که در عین حال مسیر راه آهن به شهر لاسا مرکز ناحیه تبت قرار است تا شهر نینگچو واقع در جوار مرز با ایالت آروناچال پرادش امتداد یابد.
ژنرال جی آر موخرجی فرمانده سابق نیروهای مسلح هند در شرق این کشور می گوید: "چین به شکل گسترده ای زیرساخت ها و امکانات دفاعی خود را در ناحیه تبت تقویت کرده است و اقدامات ما فقط با هدف مقابله با این اقدامات صورت می گیرد. اگر ما امکانات دفاعی خود را تقویت نکینم چین می تواند به ما فشار بیاورد و مصالحه مرزی مورد نظر خود را به ما تحمیل کند."
ماه گذشته نیروهای نظامی چین و هند پس از دو هفته آماده باش و آرایش تهاجمی در برابر یکدیگر در منطقه مرزی مورد اختلاف لاداخ بالاخره از نواحی مرزی عقب نشینی کردند. به هنگام دیدار رسمی رییس جمهور چین از هند، دهلی پکن را به تجاوزهای مرزی تازه ای متهم کرد.
بسیاری معتقدند که این حوادث بر نگرانی های دولت هند افزوده و روی تصمیم این کشور برای احداث این جاده مرزی که باعث ناخشنودی چین است، تاثیر داشته است.