به گزارش خبرگزاری مهر، رضا کیانیان که از مهمانان ویژه هشتمین دوره جشنواره بینالمللی سینماحقیقت بود با اشاره به تلاش جوانان در عرصه هنری و فعال بودن آنها گفت دولتها همیشه دوست دارند در حوزه هنر راه را به ما نشان دهند، به همین خاطر ما را در این مورد تنبل بار آوردهاند.
این بازیگر سینما ادامه داد: بچههای تئاتر همیشه پشت درهای تئاتر شهر و تالار وحدت و دیگر سالنهای نمایشی منتظر نشستهاند تا دولت به کمکشان بیاید و به آنها سالن و بودجه بدهد تا بتوانند کارشان را روی صحنه ببرند. فیلمسازها هم همیشه منتظر کمک دولت هستند تا فیلم دلخواهشان را بسازند ولی ما هیچوقت به این مساله توجه نداریم که چرا خودمان برای خودمان کاری نمیکنیم. در واقع این حمایت چرا از طرف خودمان صورت نمیگیرد؟
کیانیان با تاکید بر عملی شدن اصل 44 قانون اساسی و فعالیت بخش خصوصی، گفت: باید فکر کنیم سرمایهای برای کمک به ما وجود ندارد. ما نمیتوانیم از دولت پول بگیریم و فیلم خودمان را بسازیم. اگر میخواهیم فیلم خودمان را بسازیم باید خودمان درباره بودجه و محل عرضه آن چارهای بیندیشیم.
این بازیگر سینما افزود: مثلا در حوزه تئاتر اگر دولت حمایت نکند، یا باید بیکار بشینیم یا اینکه خودمان دنبال تبدیل فضاهای شهر مانند گالریها و لابیهای ساختمانها که به اندازه کافی هم وجود دارد، باشیم. اتفاقا دولتیها از این حرکت استقبال میکنند و از ترویج هنر خوشحال هم میشوند. از آن طرف در حوزه سینما نباید دستمان جلوی دولت دراز باشد. در زمینه فیلم مستند هم باید به این فکر کنیم چطور میتوانیم فیلمی بسازیم که از آن درآمدزایی کنیم.
کیانیان با یادآوری وجود شرکتهای بزرگ فیلمسازی برای خرید و فروش فیلمهای مستند، عنوان کرد: خیلی از شرکتهای خصوصی علاقمندند که اسپانسر فیلمهای مستند باشند به شرطی که ما هم به آنها نفع برسانیم. روحیه طلبکاری را باید فراموش کنیم و دنبال این باشیم از حامی مالی هم حمایت کنیم. این اتفاق در حوزه هنرهای تجسمی افتاده است. این هنر راه خودش را پیدا کرده و بدون وابستگی به دولت چرخه اقتصادیاش را میچرخاند.
وی متذکر شد: با ظهور انقلاب دیجیتال، راههای عرضه آثار مستند بسیار زیاد شده است. شبکههای خارجی متعددی برای پخش فیلمهای مستند وجود دارد که این مستندها را نمایش میدهند و باید راه چاره را یاد بگیریم.
کیانیان به تجربه خود در برپایی نمایشگاه عکس اشاره کرد و گفت: زمانی که میخواستم این نمایشگاه عکس را برپا کنم، ابتدا عکسهایم را به سه عکاس نشان دادم و از آنها نظر خواستم؛ بعد همه مجموعهداران عکس را پیدا کردم، از آنها وقت گرفتم و درباره اینکه چه کسانی این عکسها را از من میخرند پرسوجو کردم. در واقع قبل از روی دیوار رفتن عکسها و شروع نمایشگاه، بازار کارم را پیدا کرده و بیشتر عکسهایم فروش رفته بود. خیلیها گفتند به خاطر نام رضا کیانیان او توانسته عکسهایش را بفروشد، اما به شما میگویم حتی یک نفر از عاشقان سینما هم عکسهای مرا نخریدند! عاشق سینما پول ندارد از این کارها کند.