به گزارش خبرگزاری مهر، این کتاب به قلم سیدعلی حسینی زاده خضرآباد در 304 صفحه و در پنج فصل به نگارش درآمده است.
نویسنده تلاش کرده با تکیه بر گزارش‌های پراکنده برجای‌مانده از اندیشه‌های نوبختیان در منابع و با توجه به عناوین آثار آنان که در اختیار نیست تا حد امکان مجموعه‌ای از اندیشه‌ها و آرای کلامی آنان را بازیابی نماید و نسبتِ آن اندیشه‌ها را با مدرسۀ کلامیِ کوفه و مدرسة کلامیِ معتزله بسنجد.
ابوسهل و ابومحمد نوبختی از برجسته‌ترین متکلمان امامیه در عصر غیبت صغرا هستند. آنان پس از افول مدرسۀ کلامیِ کوفه، در محیط معتزلیِ بغداد، مدرسۀ کلامیِ امامیه را پایه‌گذاری کردند که رونق دوبارۀ کلام امامیه را در‌پی‌داشت. کلام نوبختیان در روش و محتوا تفاوت‌هایی با مدرسه کلامیِ کوفه داشت. آنان سر‌آغازی بر مدرسۀ کلامیِ امامیه در بغداد هستند که به دست شیخ مفید، شاگرد با واسطۀ آنان، و در ادامه با سید‌مرتضی به بلوغ کامل رسید. روش و محتوای فکری این مدرسه سال‌ها کلام رسمیِ امامیه را نمایندگی می‌کرد. از این‌رو شناخت زندگی و آثار آنان در درک بهتر تاریخ کلام امامیه به‌خصوص در دوران غیبت صغری یاری‌رسان است.
نویسنده در فصل اول خاندان نوبختی را مورد بحث و بررسی قرار داده است. فصل دوم به ابوسهل اسماعیل بن علی و فصل سوم به ابومحمد حسن بن موسی اختصاص دارد. در فصل چهارم کتاب، آراء و اندیشه های ابوسهل و ابومحمد نوبختی مورد کاوش قرار گرفته است و در نهایت فصل پنجم به رویکرد نوبختیان در مواجهه با اندیشه های متکلمان معتزلی و امامی پرداخته شده است. در انتها نیز نویسنده جمع بندی خود را ارائه نموده است.
چاپ اول این کتاب در تابستان 1393 در 304 صفحه توسط پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی منتشر گردیده است و در اختیار علاقه مندان قرار گرفته است.