به گزارش خبرنگار مهر، حرفه پزشکی و طبابت همواره در فرهنگ اسلامی و ایرانی دارای ارزش و جایگاه والایی بوده است. طبیبان ایران زمین که از حکمت و معرفت بالایی برخوردار بودند با اخلاق و رفتار خود برگ زرینی در تاریخ طب اسلامی به یادگار گذاشتند اما این فرهنگ امروزه کمرنگ شده است. آیا نظام بهداشت و سلامت کشور می تواند بیش از این مبتنی بر ارزشها و آموزه های اسلامی باشد؟ با توجه به مسئولیت اخیر دکتر مصطفی عباسی مقدم به عنوان رئیس مرکز قرآن و عترت(ع) معاونت فرهنگی و دانشجویی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در گفتگو با وی به بررسی این موضوع پرداختیم:
*به نظر شما با توجه به شکل گیری شورای توسعه فرهنگ قرآنی و کمیسیونهای پژوهشی و آموزش عالی در وزارتخانه های بهداشت و علوم، چه تغییر و تحولی را در عرصه علوم مختلف و پژوهشهای مربوطه می توان انتظار داشت؟
برخی گمان می کنند تحول بایستی در ظاهر و ساختمان و تابلو باشد اما مهمتر از ظواهر و عناوین، روح و محتوایی است که در رگهای نظام بهداشت و درمان جاری است، اگر انگیزه ها و روحیه ها الهی و دینی باشد رفتارها و عملکردها هم معنوی و قرآنی خواهد بود. آموزه ها و محتوایی که جامعه پزشکی ما می خواند و تدریس و تحصیل می کند، در عملکرد و رفتار او مؤثر است. ما معتقدیم تنها با یقین و تغییر یکسری ضوابط و مقررات نمی توان امید به اسلامی شدن نظام بهداشت و درمان داشت بلکه دمیدن روح ایمان و آیات قرآن در یکایک درسها، پژوهشها و آموزشها می تواند چنان نتیجه ای داشته باشد.
*آیا در این زمینه می توانیم به علوم دینی و تفاسیر قرآنی تکیه کنیم؟
البته آشنایی جامعه پزشکی با تفاسیر آیات وحی و روایات اهل بیت در تبیین آن آیات خیلی مؤثر است و آنها را با فضای عمومی اندیشه های دینی آشنا می کند اما ما فقط بر این آشنایی تأکید نمی کنیم بلکه زمینه های دیگری نیز هست که بایستی متخصصان و فارغ التحصیلان رشته های مختلف و مقاطع طب و پزشکی به آن توجه نشان دهند. سعی در استخراج مبانی طب اسلامی از میان آیات و روایات از جمله این بایسته هاست.
ما سابقه درخشان طب اسلامی یا حکمت و تجربه حکیمان مسلمان را داریم و حتی قبل از اسلام پزشکان ایرانی با همان آموزه های ناقص دینی که داشته اند گامهای برجسته ای در عرصه علم طبابت و درمان بیماران مختلف روحی و جسمی داشته اند. با بهره برداری از تجارب و دانسته های آنان می توان سنگ بنای محکمی را برپا کرد و بر مبنای آن به احیای حکمت اسلامی همت گماشت. مگر ابن سینا که مشهورترین طبیب جهان است دانش خود را از کجا داشت؟ مگر غیر از همین حکمت اسلامی و پزشکی ایرانی بود که در واقع پزشکان امروز جهان وامدار و مدیون آن است؟
البته منظور بازگشت به گذشته های دور و تکرار همان آموزه ها و ترک پیشرفتهای جدید قرون گذشته نیست بلکه استفاده از آن تجربه ها و ادامه مسیر بازیابی مفاهیم و استخراج پاسخها از دون تجارب بومی و اندیشه های اسلامی و ایرانی است. به عبارت دیگر ما بایستی در پی تولید دانش پزشکی خالص اسلامی ایرانی باشیم و از تجارب و اندیشه های غربیان به عنوان یار و کمک پژوهشهای‌مان بهره بگیریم.
*آیا فکر می کنید زمینه چنین حرکتی در جامعه ما وجود دارد؟
هر چند برخی القا می کنند که جامعه پزشکی، از این اندیشه ها جداست ولی میزان مردمداری و دلسوزی و روحیه نیکوکاری جامعه پزشکی از طرفی و نگاه عمیق علمی و پیشرفتها و پیشتازی‌های آشکاری که پزشکان و محققان ما در عرصه های مختلف و در رقابت بین المللی از خود نشان داده اند همگی به علامت آن است که زمینه حرکت به سوی دانش پزشکی مبتنی بر ارزشها و آموزه های ناب اسلامی مهیاست و آحاد جامعه پزشکی ما انگیزه لازم جهت مشارکت در این فرآیند مقدس را دارند. همان طور که در سایر رشته ها به خصوص در علوم انسانی حرکت و خیزش خوبی برای تولید دانش اسلامی شروع شده است.