خبرگزاری مهر - گروه دین و اندیشه: بیش از چند روز از تغییر مدیریت شبکه قرآن و معارف سیما نمی گذرد که زمزمه هایی از محدود کردن این شبکه به پخش برنامه های قرآنی و پرهیز از پخش برنامه های معارفی و همچنین سریالهای مربوط به این حوزه به گوش می رسد. به طوری که طبق حکم معاون جدید سیما نام این شبکه از شبکه قرآن و معارف سیما به شبکه قرآن تغییر یافت.
ضمناً به گزارش اختصاصی یکی از خبرگزاری ها در صبح روز دوشنبه ۲۲ دی ماه ۹۳ طی نامه ای از سوی رضا شاکری مشاور رئیس سازمان و رئیس حوزه ریاست خطاب به معاونت سیما پخش سریالهای تلویزیونی در شبکه‌های قرآن، آموزش و سلامت ممنوع شد.
متن این نامه به شرح ذیل است؛
برادر گرامی جناب آقای پورمحمدی
معاون محترم سیما
سلام علیکم؛
با احترام، رئیس محترم سازمان برنامه مورخ ۱۶ دی ۱۳۹۳ آن معاونت چنین پی‌نوشت فرمودند:
- شبکه‌های قرآن، آموزش و سلامت از پخش سریالهای تلویزیونی خودداری کنند.
- شبکه قرآن می‌بایست قرائت، آموزش، تفسیر، مسابقه کوتاه فقط در خصوص قرآن پخش کند.
در اینجا باید پرسش اول را مطرح کرد که:
آیا قرآن بدون معرفت و شناخت مبتنی بر معارف اهل بیت(علیهم السلام) می تواند در اسلام ناب محمدی(صلی الله علیه و آله و سلم) به ویژه مکتب تشیع جایگاهی داشته باشد؟؟؟
باید از شرایط کنونی جامعه اسلامی درس گرفت. هم اکنون شاهد هستیم بسیاری از گروهها و افراد مدعی اسلام به دلیل نگاه ظاهربینانه به آیات قرآن کریم و توجه نداشتن به پایه های عمیق معرفتی قرآن (بر اساس مفاهیم متعالی خاندان وحی) دنیای امروز را در منجلاب جهل و ناآگاهی فرو برده و دچار فسادهای بسیاری کرده است. در چنین شرایطی مسلماً وظیفه رسانه ملی جمهوری اسلامی ایران به عنوان بلندگوی مرجع جهان تشیع بسیار خطیرتر از گذشته خواهد بود و سزاوار است که برنامه های معارفی در تکمیل برنامه های قرآنی بهترین تغذیه معنوی را به روح جامعه تزریق کند.
قطع به یقین تنها تمرکز داشتن بر برنامه های قرآنی بدون استفاده از معارف عمیق اهل بیت(علیهم السلام) نمی تواند پاسخگوی نیازهای دینی و معنوی جامعه کنونی به خصوص نسل جوان باشد.
پاسخ مسئولان امر به این موضوع می تواند به تنویر افکار عمومی و شائبه جدایی قرآن از معارف اهل بیت(علیهم السلام) (برخلاف نص صریح روایت ثقلین) از سوی مدیران رسانه ملی کمک شایانی کند.
و اما بعد ...
در بند اول نامه مذکور جمله ای مبتنی بر ممانعت از پخش سریال در شبکه قرآن به چشم می خورد. در رابطه با این بند باید از رئیس رسانه ملی پرسید: مگر ساختارهای برنامه سازی محملی برای انتقال مفاهیم نیستند پس با چه توجیهی پخش (و نه تولید) مجموعه های تلویزیونی ممنوعیت پیدا کرده است؟
بسیاری از مفاهیم متعالی قرآن می توانند در قالب برنامه های نمایشی به تصویر کشیده شود اما محروم کردن یک رسانه از ساختاری جذاب قطعا در میزان جذب مخاطب آن رسانه تاثیر گذار خواهد بود.
با این دستور اگر فرضاً سریال موسی(ع) (که برگرفته از آیات صریح قرآن کریم است) تولید شود جایی برای پخش از آنتن شبکه قرآن دارد یا خیر؟ و چه شبکه سزاوارتر از شبکه قرآن سیما برای پخش آن خواهد بود؟
در حالی که رسانه های معاند امروزه بر روی تحریف حوزه های دین تمرکز بسیاری یافته اند و در این راستا از تمامی ظرفیتها و قالبهای ممکن نهایت بهره برداری را دارند به نظر می رسد این تصمیم نه تنها جایی برای پاسخگویی به شبهات ایجاد شده توسط این رسانه ها باقی نمی گذارد بلکه اجحافی در حق گسترش آموزه های حقیقی برگرفته از قرآن خواهد بود.
پس می توان تصریح کرد ساخت و پخش سریال در حوزه دینی که مبتنی بر معارف اهل بیت(علیهم السلام) و آموزه های قرآنی است نه تنها بر خلاف سیاستهای یک شبکه دینی رسانه ملی نخواهد بود بلکه باب جدیدی را در ترویج علوم قرآنی و همچنین تربیت نسل جدید خواهد گشود و فرصتی است که نباید از سوی رسانه ملی مورد غفلت قرار گیرد.