به گزارش خبرنگار مهر، ادوارد بروان در جلد سوم «تاریخ ادبی ایران»، کتاب «از سعدی تا جامی» درباره ابواسحاق حلاج شیرازی، نوشته است: «از تاریخ زندگانی این شاعر چون دیگران اطلاع قلیلی در دست است و آن‌چه معلوم است وی قسمت عمده عمرش را در شیراز گذرانده و مورد لطف نوه امیرتیمور، اسکندربن عمر شیخ میرزا قرار گرفته است.»
«وصف طعام» کتاب کم‌نظیری است که سفره مردمان روزگار تیموریان، غذاها و نوشیدنی‌هایشان را معرفی می‌کند. این شاعر شیرازی، در قرن نهم زندگی می‌کرده و خلاف اکثر شاعران آن دوران که درباره معشوق و محبوب، غزل‌سرایی می‌کردند، مشغول ستایش و توصیف خوردنی‌ها و نوشیدنی‌هایی شده که در سفره عوام مردم و طبقه‌ای غیر از اشراف، پیدا می‌شده است. به این ترتیب، او شعرهایی سروده است که نقیضه مشهورترین و بهترین شعرهای حافظ و سعدی و دیگر شاعران نامدار آن دوران است.
میرزا حبیب اصفهانی مشهور به حاجی بابای اصفهانی، نسخه تصحیح‌شده «وصف طعام» را 133 سال پیش در دارالسعاده استانبول منتشر، و فرهنگ مختصری را نیز به انتهای آن اضافه کرد. این فرهنگ، دایره‌المعارف کوچکی از اطعمه و اشربه مردم زمان تیموریان است که در دیوان ابواسحاق شیرازی آمده و در گذر تاریخ، نامشان فراموش شده است.
در قسمتی از این کتاب می‌خوانیم:
بیت
چو آب‌گوشت به دوش افکَنَد سجاده‌ی نان / به گردنش کُنم از دانه‌ی نخودْ تسبیح
آب‌گوشت و نخودآب گفتند: «ما یاران همه‌روزه‌ایم؛ چه در صحت و چه در نقاهت. و گفته‌اند: زُرنی غبّاٍ تزدد حُبّا. شاید که از ما سیر شده باشند. اکنون به دلیل« لکل جدیده لذته» او دو بازرگان دارد که یک سال بود در غربت می‌گشتند؛ یکی آش غوره و یکی آش آلو و هر دو به سلامت بازآمده‌اند و هر یکی غلامی مستعد با خودآورده‌اند تمرهندی نامی و زرشک کوهی لقبی و صحبت با ایشان است. بروید تا کار شما بگذارند.
چون حکایت به سمع غربا رسید گفتند: در کلمات مسافران از غایت مبالغه نوع کذبی می‌باشد؛ شاید که این سخن از ما باور ندارند که گفته‌اند:
بیت
غریبی گرت ماست پیش آوَرَد / دو پیمانه آب است و یک چَمچَمه دوغ
اگر راست می‌خواهی از من شنو / جهان‌دیده بسیار گوید دروغ
این کتاب با 230 صفحه، شمارگان هزار نسخه و قیمت 14 هزار تومان منتشر شده است.