به گزارش خبرنگار مهر، بهمن نامورمطلق نویسنده کتاب پنجشنبه شب در آیین رونمایی کتاب «سفرنگاره» در شیراز که با حضور مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس، مدیرکل میراث فرهنگی استان و رئیس دانشگاه هنر شیراز برگزار شد، گفت: می نویسم تا تکرار نکنم.
این نویسنده و پژوهشگر حوزه میراث فرهنگی بیان کرد: من و هم نسلی هایم دنبال زبانی می گردیم که بتوانیم خود را بیان کنیم، چراکه زبان ما خیلی ناقص است.
نسل چهل اندوه ها، خوشی ها و سختی های کم نظیری داشته است
وی با اشاره به اینکه نسل چهل ایرانی نسل با تجربه ای است که بار سنگین نوشتن را فراموش کرده، افزود: این نسل که دارای تجربه های فراوانی است می تواند با نوشتن تاریخ این بار سنگین را زمین بگذارد، چراکه آنها اندوه ها، خوشی ها و سختی های کم نظیری داشته اند.
نامورمطلق گناه هم نسلی های خود را ننوشتن دانست و گفت: نوشتن بهترین درمان است و باعث می شود تجربه ها را به تاریخ تبدیل کرد. اگر ما تجربه های خود را به تاریخ تبدیل نکنیم دور باطلی شکل می گیرد که موجب خیانت به نسل های آینده است.
دانشیار گروه فرانسه دانشگاه شهیدبهشتی با اشاره به اینکه نوشتن منجر به تاریخ مند شدن می شود، افزود: برای اینکه نوشتن تاریخ را به جا آوریم باید هراس را کنار گذاشته و تجربه های زیستی را نوشت چون تجربه های ما مملو از خاطرات سیاه و سفید است.
جنبه های هنری و خلاقانه ی کتاب غافل گیرکننده است
در این آیین که امضای کتاب را برای خوانندگان "سفرنگاره" به همراه داشت دکترعلیرضا انوشیروانی نیز این اثر را غافل گیرکننده دانست و گفت: برای خوانندگان آثار نامورمطلق که وی را به عنوان منتقد و تطبیق گر می شناسند دیدن جنبه های هنری و خلاقانه ی نگارنده در این کتاب غافل گیرکننده است.
این استاد دانشگاه شیراز ساختار کتاب "سفرنگاره" را بر اساس سه ژانر ادبی نام برد و افزود: راوی در نوشتن این کتاب لذت می برد چون می تواند به خودشناسی دست یابد.
وی با اشاره به اینکه نویسنده در این کتاب به خاطره نویسی پرداخته، گفت: خاطره نویسی بسیار زیباست چون همه ما با خاطره ها زیستیم و این خاطره ها هستند که هویت ما به شمار می روند.
انوشیروانی واژگان کلیدی سفرنگاره را "دل از جا کندن" عنوان کرد و افزود: این گزاره در سراسر کتاب احساس می شود.
وی با بیان اینکه نامورمطلق با این کتاب استعداد خود را به عنوان رمان نویس نشان می دهد، تاکید کرد: عکاسانه دیدن راوی از نکات بارز این کتاب است چراکه متن، تصویر را برای خواننده تجسم می سازد. از سویی نویسنده در سفرنگاره جریان سیال ذهن را به زیبایی بکار گرفته و توصیف ها در آن بسیار زنده و جاندار است.
وی دیگر ویژگی کتاب را داشتن دغدغه خواننده به ویژه نسل جوان عنوان کرد و گفت: در این کتاب شناخت نویسنده به مسایل اجتماعی به روشنی دیده می شود. درحالیکه نامورمطلق در جاهایی به ادبیات تطبیقی هم اشاره دارد. به این خاطر از آنجاکه تطبیق گران سفیران فرهنگی هستند و مشترکات فرهنگی را با دیگر ملل در میان می گذارند این کتاب در این باره هم موفق است.
انوشیروانی گفت: کتاب سفرنگاره نوعی رمان فلسفی است که نگارنده در آن به نقد جغرافیایی و قلمروزدایی نیز رسیده است. بدین خاطر می توانم این نوید را بدهم که از این پس از نامورمطلق رمان نویس بیشتر کتاب خواهیم خواند.
نویسنده در این کتاب فقط راوی یا مسافر نیست؛ یک منِ عکاس در این کتاب نیز هست
دیگر منتقد این نشست که با حضور دانشجویان و استادان دانشگاه شیراز همراه شد به چندگانگی راوی در این اثر نوشتاری پرداخت و گفت: نویسنده در این کتاب این حس را داشته که فقط راوی یا مسافر نیست بلکه این مسافر مانند یک استاد دانشگاه با مخاطبش برخورد می کند.
مهناز بهمن پیوندهای نزدیک با روایت را در کتاب مورد اشاره قرار داد و افزود: این پیوندهای ساده و روان بازگوکننده مسافری دل تنگ است. از سویی ظرافت های کتاب نشانگر درونیات نویسنده هم هست در حالیکه او در نقش یک منتقد اجتماعی نیز پدیدار می شود.
وی نیز به جنبه های عکاسانه ی این کتاب پرداخت و گفت: یک منِ عکاس در این کتاب هست که برای تکمیل متن به کار گرفته شده تا تصاویری که نگارنده روایت می کند عین به عین در اثر احساس شود.
بهمن یادآور شد: چندگانه بودن نویسنده در سفرنگاره به این کمک می کند که آیینه ای روبه روی مخاطب قرار گیرد که در دست راوی است.
این استاد دانشگاه گفت: در این کتاب راوی گمگشته نیست بلکه می داند که چه می خواهد و به دنبال این خواسته است، لذا در پی این خواستن مدام در فضاهای تازه سیر می کند.
در این نشست دکتر طیبه رئوف زاده نیز این اثر بهمن نامورمطلق را دارای ژانری متفاوت دانست و گفت: اختلاف و فاصله ای بین افق انتظار خواننده و متن کتاب است. چراکه این اثر میان کتاب هایی با عنوان اتوفیکشن و خودنوشتارها قرار دارد.
وی با اشاره به اینکه اتوبیوگرافی نیز در دوشکل سنتی و مدرن قرار دارد که در قالب اتوفیکشن و خودتخیل نگاری می گنجد، بیان کرد: اتوفیکشن یکی از شاخه های اتوبیوگرافی است از این رو، این کتاب مرز میان رمان و اتوبیوگرافی را با ژانری متفاوت شکسته است.
کتاب سفرنگاره که توسط انتشارات سخن به بازار نشر عرضه شده حاصل سه سفر از سفرهای نویسنده در سال های 90 و 91 است.