جلیل رسولی هنرمند پیشکسوت عرصه نقاشی‌خط و خوشنویسی که قرعه انتخاب نهایی نام‌نوشته فیلم سینمایی «محمد رسول‌الله» سرانجام به نام او رقم خورده است، در گفتگو با خبرنگار مهر درباره چگونگی انتخاب این نام‌نوشته و همچنین وسواس مجید مجیدی کارگردان این فیلم درباره انتخاب نام‌نوشته اثر چنین توضیح داد: حدود یک سال و نیم پیش بود که از من خواسته شد در داوری مسابقه نام‌نوشته «محمد رسول‌الله» شرکت کنم. من داوری مسابقات را معمولاً کمتر می پذیرم ولی به حرمت این کلام و فیلمی که متعلق به پیامبر است، آن را پذیرفتم. در این مسابقه حدود 2600 اثر رسید که بیشتر این آثار متعلق به هنرمندان ایرانی بود و آثار خارجی چندانی نرسیده بود.
وی افزود: از میان آثار ارسالی به این مسابقه 3 نفر را به عنوان برگزیدگان اول تا سوم انتخاب کردیم که جوایزی هم به آنها اهدا شد اما آقای مجیدی گفته بود که انتخاب نام‌نوشته فیلم را خودش بر عهده خواهد داشت و از آثار برگزیده نهایی نیز چندان رضایت خاطر نداشت، بنابراین از ما 7 داور این مسابقه خواست که ما هم این نام‌نوشته را بنویسیم و 4 نفر از داوران این کار را انجام دادند.
رسولی درباره چگونگی به نتیجه رسیدن این نام‌نوشته و شکل خاص نوشتن آن که منجر به انتخاب نهایی برای فیلم «محمد رسول‌الله» شد، بیان کرد: ما حدود 15 دقیقه از فیلم را دیده بودیم و من در ذهنم این بود که در نام‌نوشته فیلم باید حتماً به موقعیت زمانی و مکانی فیلم توجه شود. چراکه این فیلم مربوط به 1300 سال قبل بود. اول یک خط گرافیکی کار کردم و به چند نفر از افراد خانواده هم نشان دادم، 3 روزی روی آن کار کردم و بعد به این نتیجه رسیدم که این خط از جنس زمان فیلم نیست چون آن زمان که خط گرافیکی در کار نبوده است، حتی خط کوفی هم هنوز در آن دوره مورد استفاده نبوده و فقط از نوعی خط ابتدایی در نوشتار استفاده می‌شده است.
وی ادامه داد: برای به نتیجه رسیدن کارم از خدا و پیامبر اسلام (ص) مدد خواستم، همه هنرمندان دیگری که در ترکیب هیأت داوران بودند، از استادان طراز اول این هنر هستند ولی من دوست داشتم که نام‌نوشته فیلم را من بنویسم. یک روز بدون اراده و فکر قبلی انگشتم را درون مرکب زدم و شروع به نوشتن کردم، این اولین بار بود که با انگشت خط می نوشتم و تاکنون نه من این کار را کرده بودم و نه به خاطر دارم فرد دیگری از این شیوه برای نوشتن استفاده کرده باشد. حین نوشتن انگشتم می لرزید در حالی که بسیاری از صاحبنظران معتقدند که خط جلیل رسولی همیشه صاف است و بدون لرزش می نویسد، اما این بار دستم می لرزید، متعجب شده بودم. بعد متوجه شدم که تمام بدنم به لرزه درآمده است، وقتی چنین احساسی را در خودم دیدم، مطمئن شدم که این همان خط نهایی است که باید خوب از آب دربیاید و انتخاب خوبی کرده‌ام و از این احساس به وجد آمدم.
این هنرمند 66 ساله در ادامه درباره نظر کارگردان فیلم درباره نام‌نوشته خود اظهار کرد: آقای مجیدی وقتی این خط را دید، خیلی استقبال کرد و در نهایت آن را به عنوان نام‌نوشته فیلم «محمد رسول‌الله» برگزید. همچنین از من خواست که با همین شیوه «بسم‌الله الرحمن الرحیم» را هم برای شروع فیلم بنویسم که با عنوان فیلم مطابقت داشته باشد و به تازگی هم خواسته که همین شیوه را در نوشتن نام لاتین فیلم هم به کار بگیرم.
رسولی درباره نظر خودش در بکارگیری این شیوه ابتدایی برای نوشتن خط توضیح داد: به نظر خودم اگر چه یک خط بسیار ابتدایی است اما برای فیلمی تاریخی بسیار مناسب است و از نظر اجرایی نیز کار تازه‌ای است و خوشبختانه دست اندرکاران فیلم هم از آن راضی بودند.
این هنرمند خوشنویس با بیان اینکه نوشتن این نام‌نوشته به این شیوه یک اتفاق بوده است، تأکید کرد: من تاکنون با انگشتم خط ننوشته ام و این اولین بار بود که این شیوه به ذهنم رسید و کار کردم و احساس می‌کنم که انگشت من این لیاقت را یافت که نام مبارک پیامبر گرامی اسلام را بر یک فیلم ماندگار از زندگی ایشان بنویسد.
وی که تاکنون داوری مسابقات خوشنویسی بسیاری را بر عهده داشته است، یادآور شد: من عمری را با قلم‌نی و قلم‌مو نوشته بودم و یک باره همه اینها را به کناری نهادم و از سر اتفاق دست به یک انتخاب زدم که تاکنون نظیر آن را ندیده بودم، چرا که در طول 53 سال کار خوشنویسی همه کتاب های مربوط به خوشنویسی و خط را از 100 سال پیش تا امروز دیده ام و بسیاری را هم خوانده ام اما تاکنون با چنین خطی که من نوشته‌ام، روبرو نشده‌ام.
رسولی با تأکید بر سختی نوشتن این نام نوشته، گفت: من حتی در زمان داوری آثار این مسابقه نیز به دوستانم می گفتم که واقعاً کار سختی است که خطی نوشته شود تا به دل مخاطب بنشیند، حتی ترس را من در چشمان داوران هم می دیدم.
وی درباره استفاده از این شیوه در آثار آینده اش هم بیان کرد: برای این کار به خصوص خوب جواب داد و خودم هم راضی‌ام اما نمی‌دانم در آینده هم کاربرد دارد یا خیر.
رسولی درباره استفاده از رنگ قهوه‌ای در اثرش اظهار کرد: من با مرکب قهوه ای نوشتم که حالت کهنگی را تداعی می کند و بیشتر به دل می نشیند.
وی تصریح کرد: در روزگار این فیلم، از قلم هایی استفاده می‌شده که نوک خیلی تیزی نداشته‌‌اند، نگارش بسیار ابتدایی بود و سالها بعد از آن خط و خوشنویسی شکل می گیرد.