به گزارش خبرنگار گروه دين و انديشه "مهر"، ابي معتقد است هرچند پس از جنگ جهاني دوم و با توجه به حوادث دردناكي كه با تكنولوژيهاي گوناگون بر بشر رفتند توجه به اين شاخه از اخلاق زياد بود اما هم اكنون از اهميت اين حوزه كم شده است و جستاري در فضاي وب نشان مي دهد كه حتي كتبي كه در اين گستره نگاشته مي شوند اندك هستند. حتي مقالاتي كه در اين زمينه ارائه مي شوند و همايشهايي كه با اين مضمون برگزار مي شوند نيز زياد نيستند.
اين پژوهشگر معتقد است فلسفه انگلوساكسون نيز در اين زمينه غفلت كرده است و زياد به فلسفه تكنولوژي بها نداده است.
ابي تصريح مي كند كه فيلسوفان تكنولوژي بايد به يك پرسش مهم پاسخ گويند و اين پرسش اين است كه نسبت انسان با تكنولوژي چيست و آيا انسان ضرروتاً مقهور تكنولوژي است و يا اينكه اين توان را دارد كه از اين ابزار در راستاي اهداف خود استفاده كند.
اين پژوشگر بر اين نظر است كه ما با ديدگاههاي زيادي در اين زمينه روبرو هستيم كه بسياري از آنها ره افراط و تفريط پيموده اند. بعضي به كلي منكر تأثيرات منفي تكنولوژي شده اند و ديگران انسان را مقهور دست تكنولژي مي دانند . در اين راستا لبي معتقد است مي توان راه ميانه اي برگزيد و بشر چاره اي جز توسل به اين راه ميانه ندارد.