به گزارش خبرنگار مهر، بهرام رادان در نشست رسانه‌ای که عصر امروز سیزدهم بهمن ماه پس از نمایش این فیلم با حضور احمد رمضان‌زاده کارگردان، شیلان رحمانی بازیگر، بهمن زرین‌پور و سایر عوامل برگزار شد، گفت: سال‌ها بود که دلم می‌خواست فیلمی با موضوع دفاع مقدس کار کنم اما پس از «ننه گیلانه» فرصت حضور در فیلم دفاع مقدسی دست نداد.
وی ادامه داد: البته از نظر من فیلم «حکایت عاشقی» بیش از اینکه در حوزه دفاع مقدس حرف برای گفتن داشته باشد، یک اثر عاشقانه است و جنگ در پس زمینه مطرح شده است.
رادان در ادامه با اشاره به شرایط ساخت این فیلم گفت: فیلم «حکایت عاشقی» فیلم بسیار سختی است به این معنا که تعدد لوکیشن و روایت, باعث دشواری در کارگردانی و اجرا شد و خوشحالم الان که این فیلم سینمایی را روی پرده می‌بینم، فیلم از فیلمنامه بسیار بهتر شده است.
در ادامه این مراسم بهمن زرین‌پور که از جمله سینماگران پیشکسوت سینمای ایران است، درباره داستان «حکایت عاشقی» گفت: زمانی که فیلمنامه را خواندم، لحظات جذاب و تاثیرگذاری را در مجموع این اثر سینمایی دیدم و خوشحال شدم که مسعود جعفری جوزانی در کنار این فیلم ایستاده است.
شیلان رحمانی، بازیگر جوانی که در نقش «چیمن» بازی کرده بود درباره حضور در این فیلم، گفت: من یک کُرد هستم و درباره فاجعه حلبچه، روایت‌های متعددی را شنیده بودم و وقتی فیلمنامه را خواندم، سوژه فیلم را بسیار پسندیدم و با قطعیت تصمیم گرفتم در این فیلم سینمایی بازی کنم.
احمد رمضان‌زاده، کارگردان فیلم «حکایت عاشقی» درباره انگیزه‌های شخصی خود در ساخت این فیلم سینمایی، گفت: من هم مثل بهمن زرین‌پور، شیلان رحمانی و برخی دیگر از عوامل فیلم، کُرد هستم و از دوران نوجوانی مساله بمباران شیمیایی حلبچه را لمس کردم. از همان زمان سودای ساخت فیلم و یا نگارش کتابی با این موضوع را در ذهن داشتم اما سال‌ها به دلایلی که نمی‌دانم، ساخت این فیلم طول کشید و اگر مسعود جعفری جوزانی و آزیتا موگویی، مجری طرح پشت ساخت این فیلم سینمایی نبودند، نمی‌دانم چه بر سر سودایی که در ذهن داشتم، می‌آمد اما امروز خوشحالم که این فیلم را در کنار شما و با مردم می‌بینم.
مشکین مهرگان، طراح صحنه و لباس این فیلم سینمایی درباره «حکایت عاشقی»، گفت: «حکایت عاشقی» فیلم جنگ و عشق است؛ جنگی که زندگی انسان‌ها را همواره تحت تاثیر قرار داده است و فاجعه حلبچه از جمله مسائلی است که اثرات آن تا سال‌های سال بر مردم باقی مانده است.
وی درباره طراحی لباس و صحنه این فیلم سینمایی گفت: واقعیت این است که نزدیک به ربع قرن از بمباران شیمیایی حلبچه می‌گذرد و تقریبا اثرات فیزیکی و محیطی این واقعه از بین رفته است. بنابراین ما همه تلاش خود را به کار بستیم تا به لحاظ طراحی صحنه، نزدیک به واقعه باشیم.
احمد رمضان‌زاده در ادامه این جلسه در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه آیا این فیلم را اثری در حوزه دفاع مقدس می‌داند یا خیر؟ گفت: آنچه برای من اهمیت داشت، ایثار و رشادت مردم ایران است؛ مردمی که در دل جنگ ایران و عراق در سال‌هایی که فرزندان خود را از دست می‌دادند، با روی باز پذیرای مردم شیمیایی شده شهر حلبچه عراق شدند. من می‌خواستم گوشه‌ای از این گذشت را در دل عشق روایت کنم.
رادان در تکمیل صحبت‌های کارگردان فیلم «حکایت عاشقی»، گفت: واقعیت این است که ساخته شدن و یا نشدن این فیلم در حوزه دفاع مقدس اهمیتی ندارد و موضوع مهم از نظر من عشق است که در دل این جنگ روایت می‌شود.
شیلان رحمانی در ادامه درباره نقش «چیمن»، گفت: شخصیت «چیمن» یک شخصیت قوی است و زندگی را بسیار دوست دارد. بنابراین در دل جنگ دلش می‌خواهد زندگی کند و زمانی که عشق خود را از دست رفته می‌پندارد، تصمیم به ازدواج با «علی» می‌گیرد؛ چون علاوه بر جنگ و خونریزی، عاشق زندگی است و دوست دارد تمام لحظات زندگی را نفس بکشد.
بهمن زرین‌پور گفت: به اعتقاد من جذابیت قصه این بود که از دل فاجعه، عشق طلوع می‌کرد.
رادان در پایان این نشست گفت: واقعیت این است که من منتظر انتقادهای بسیاری از این فیلم بودم، اما خوشبختانه هیچ یک از آن انتقادها در این نشست عنوان نشد و امیدوارم «حکایت عاشقی» اکران خوبی داشته باشد. واقعیت این است که هیچ کدام ما در این فیلم جمع نشدیم که در اکران، به قولی بِترکونیم؛ بلکه گِرد هم آمدیم تا اثرگذاری عکاسی مثل احمد ناطقی در حلبچه را با دوربین 35 در تاریخ به ثبت برسانیم.