به گزارش خبرنگار مهر، در متن این یادداشت که در اختیار خبرگزاری مهر قرار گرفته آمده است:
«ماهی سیاه کوچولو» نمونه یک فیلم متناسب با ابعاد سینمای ایران است. گامی که این فیلم برای تولید برداشته، گامی به اندازه و متناسب است؛ یعنی نه بیش از آن که می‌نماید ادعا دارد و نه کم‌تر از آنچه که توان واقعی سینمای ایران است شکل گرفته است. این رعایت تناسب هم یک رعایت تولیدی است و هم یک رعایت داستانی...
بدنه سینمای ایران با واقعیت‌های تولیدی و محدودیت‌هایی در تولید و سرمایه‌گذاری مواجه است اما گاهی گام‌هایی که با همین بضاعت متعارف برداشته می‌شود سعی دارد ابعادی بزرگتر از خود واقعی به آن بدهد که معمولا این بزرگنمایی به بار نمی‌نشیند و اندازه اقتصادی فیلم با گرایش به فضاهای داخلی و اصطلاحا آپارتمانی عملا فیلم‌ها را به آثاری مدعی اما کم مایه تبدیل می‌کند.
بخشی از فیلم‌های آپارتمانی سینمای ایران که معمولا قسمت عمده هزینه خود را صرف دستمزد هنرپیشه‌ها می‌کنند و معمولا با سرعت زیاد تولید می‌شوند با کم اعتنایی به فیلمنامه و کم اعتنایی به مقوله خلاقیت معمولا دچار کمبود عمق در معنا و خلاقیت هستند.
غالب این فیلم‌ها کم بهره از کشمکش‌ها و کنش‌های جذاب و فعال و یا غنای بصری هستند و نهایتا به دلیل فقر مطالعات مربوط به موضوع و ضعف فیلمنامه مورد بی توجهی مخاطب قرار می‌گیرند. اما فیلم «ماهی سیاه کوچولو» که با همین بضاعت معمول سینمای ایران تولید شده، با خلاقیت و جسارت سعی کرده است که همان بضاعت اقتصادی را در محیطی تازه و خلاقانه اجرا کند.
«جنگل» در این فیلم به عنوان یک تک لوکیشن مورد بهره برداری خوبی هم از حیث داستانی و هم از ساخت و عناصر فنی و موارد مرتبط به کارگردانی قرار گرفته است. فیلم «ماهی سیاه کوچولو» در دل تک لوکیشن خود یعنی جنگل یک درام سیاسی پرکشمکش و پرکنش را که مایل به روانشناسی است می‌سازد. این جسارت در سینمای ایران قابل ستایش و حتی قابل مطالعه است. جسارت خروج از موج‌های سینمایی و و ورود به عرصه‌های بصری و مضمونی جدید و جذاب از این فیلم یک فیلم متفاوت ساخته است.
ارزش‌های فیلمنامه‌ای، موضوع تازه و کارگردانی خوش ساخت فیلم که با دقت و بدون اتلاف وقت و زمان فیلم سعی دارند اثری دقیق و جذاب تبدیل کنند، همه وامدار این انتخاب تازه است. طبیعتا اثری که جریانات و موج‌های معمول تولید فیلم با بودجه متعارف را می‌شکند ناچار به استفاده از خلاقیت است و این نشان می‌دهد که ورود به یک فضای تازه و خروج از فضاهای تکراری تا چه اندازه می‌تواند سطح کیفی یک فیلم را بالا ببرد و این یکی از نکته‌های قابل تامل فیلم «ماهی سیاه کوچولو» است.