محمد علي سپانلو كه سردبيري نشريه " جشن كتاب " را با موضوع كتاب و كتابخواني بر عهده دارد ، تصريح كرد : موضوع به رسميت شناخته شدن نويسنده و نويسندگي به عنوان شغل ، بايد ابتدا درمجموعه خود نويسندگان و اهل قلم مطرح شود و مورد بحث و توافق قرار بگيرد ، مثلا بگوئيم هر نويسنده و شاعري كه حداقل پنج كتاب مستقل چاپ كرده است ؛ مي تواند به عنوان يك نويسنده حرفه اي محسوب شود .
اين نويسنده و مترجم معاصر با اشاره به اين كه نبايد تعدادي از نويسندگان و شاعران كشور ، به اين دليل كه مشمول قانون كار و امور اجتماعي قرار نمي گيرند ، ازمزايا و تسهيلات اجتماعي محروم شوند ، ياد آور شد : در خصوص برداشتن قدم هاي اول براي به رسميت شناخته شدن نويسندگي ، يك كار ديگر هم مي توان كرد ، اين كه بگوئيم اگر استادان شناخته شده ادبيات و جامع شناسان ، نويسنده و شاعري را كه تعداد آثار چاپ شده اش ، حتي از پنج اثر هم كمتر باشد ، تاييد كنند ، آن فرد به عنوان نويسنده اي حرفه اي شناخته شود ، البته تمام اين حرف ها در حد پيشنهاد است ، جا دارد در خصوص موضوعي كه از اهميت بالايي هم برخوردار است ، فرهيختگان و عقلا انديشه و تدبير كنند ، علي رغم اين كه چاره اي جز لحاظ معيارهاي عيني و شكلي نداريم ، چرا كه معيارهاي ذهني و ارزشي مورد بحث و دعوا قرار خواهد گرفت .
محمد علي سپانلو در پايان گفت و گو با مهر ، ياد آور شد : هيچگاه كارهاي بديع ، با موافقت محافل آكادميك روبرو نشده است ، اگر اين بحث - ضرورت به رسميت شناخته شدن نويسندگي - در زمان حيات " نيما يوشيج " مطرح مي شد ، ممكن بود هيچكس نيما را شاعري حرفه اي نداند و به او به عنوان شاعري نگاه شود كه ادبيات را تخريب كرده است ! پس ما هم نمي توانيم وارد بحث كيفيت بشويم ، اما در بحث كميت ، مي توانيم معيارهايي را تعيين كنيم و با اين تعريف قانوني ، اهل قلم هم بتوانند مانند يك كارمند يا كارگر ساده ، از مزاياي قانوني استفاده كنند .