در مراسم اهدای جوایز برگزیدگان چهارمین «دوسالانه مجسمه های شهری» علی مرادخانی معاون امور هنری بر جدی گرفتن اکوموزه ها تأکید و احمد مسجدجامعی نیز از جابجایی مجسمه فردوسی در سلماس انتقاد کرد.

به گزارش خبرگزاری مهر، مراسم اختتامیه چهارمین «دوسالانه مجسمه های شهری» عصر امروز دوشنبه 4 اسفندماه با حضور احمد مسجد جامعی عضو شورای اسلامی شهر تهران، علی مرادخانی معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و جمال کامیاب مدیرعامل سازمان زیباسازی شهر تهران در پردیس ملت برگزار شد.

آغاز برنامه ریزی پنجمین دوسالانه مجسمه های شهری

اولین سخنران این مراسم محسن سلیمانی دبیر چهارمین «دوسالانه مجسمه‌های شهری» بود. وی با اشاره به ظرفیت هنر مجسمه سازی برای حضور در محیط های شهری گفت: مجسمه‌های شهری باعث ارتقا سطح کیفی منظر شهر می‌شوند و رابطه سه‌گانه هنر، محیط و مردم می‌تواند در شهر ایجاد شور و احساس کند و زمینه‌ساز تحولی در فرهنگ بصری جامعه باشد.

وی با اشاره به اینکه برای برپایی و استفاده صحیح از مجسمه‌های شهری، گروهی بزرگ از مجسمه سازان، طراحان شهری و مدیران شهری دست در دست هم دادند تا مجسمه‌ای زیبنده و متعالی در منظری مناسب جای گیرد و چشم نواز شهروندان شود، افزود: مجسمه‌های شهری حاملان همیشه و همواره تاریخ و هویت فرهنگ شهرند. پس از این روی پیوند اثر با محیط اهمیتی دو چندان می‌یابد.

به گفته سلیمانی برگزارکنندگان این دوسالانه، دلبسته بهبود کیفیت و کمیت مجسمه‌ها، توسعه فضای مناسب این هنر و آموزش و فراگیری هر چه بهتر مجسمه سازان هستند. دست اندر کاران طراحی شهری به این کار کمر بسته‌اند و آثار مطرح می‌تواند به زودی در تهران جایگاهی مناسب بیابد و به قسمتی از تاریخ شهر بپیوندد.

سلیمانی در ادامه گزارشی از روند برپایی این دوسالانه ارائه داد و سپس قول داد که به زودی تعدادی از این آثار در اندازه واقعی ساخته شود و در مکانی مناسب جای گیرد.

وی در پایان گفت: از همین الان پایه‌های برگزاری پنجمین دوره این دوسالانه گذاشته شده است و به زودی برنامه‌ریزی‌های آن انجام خواهد گرفت.

با وزارت ارشاد در برگزاری دوسالانه مجسمه سازی همکاری می کنیم

در ادامه این مراسم جمال کامیاب مدیرعامل سازمان زیباسازی شهر تهران به تحولات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی در قرن بیستم اشاره کرد که زمینه ساز تفکر مدرن شدند.

وی گفت: گروهی از هنرمندان از جمله مجسمه سازان برخلاف سنت‌های رایج در هنر، حصار تنگ موزه‌ها و گالری‌ها را برای ارائه آثار خود مناسب ندانستند و ترجیح دادند آثار خود را در فضای آزاد به نمایش بگذارند.

وی افزود: آن‌ها مکان‌های وسیع و بزرگ شهرها را برای این منظور مناسب دیدند. بیننده هنرهای همگانی مردم هستند که در احساس و ایده هنرمند سهیم می‌شوند. هنرمندان شهرها را به موزه‌ای بزرگ تبدیل کردند. هنر همگانی به لحاظ قرارگیری در شهر نیاز به مشارکت و همراهی گروهی دارد. معمولا انتخاب آثار نو، نوع مجسمه‌ها و هنرمندان بر عهده نهادهای دولتی بوده‌اند با این حال باید خواسته‌های مردم را هم درنظر گرفت.

مدیرعامل سازمان زیباسازی شهر تهران به حساسیت‌های موجود درباره هنرهای شهری اشاره کرد و یادآور شد: این حساسیت‌ها ممکن است آثار را به آثاری ساده و پیش پا افتاده تبدیل کند بنابراین باید این موضوع را در نظر داشت که همنشینی هنر و طبیعت می‌تواند فضاهای عمومی را به صورتی در بیاورد که از آن‌ها کاربردهای گوناگونی استخراج شود. از طرف دیگری ایران کشوری کهن و پهناور است و دستاوردهای زیادی در زمینه زیبایی شهری دارد. در روزگار ما تعریف زیباسازی از آنچه در ذهن می‌گنجید فراتر رفته است. شهر و کلان شهرها به شدت در حال مصرف گرایی،‌ حذف مظاهر زیبایی و نشانه‌های معنوی هستند که تهران هم از این قاعده مستثنی نیست.

کامیاب در ادامه این مراسم خطاب به معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: برگزاری دوسالانه مجسمه از اقدامات خوب وزارت ارشاد است که در سال های گذشته روند برپایی آن با مشکلاتی همراه بوده و سازمان زیباسازی شهر تهران این آمادگی را دارد که در برگزاری این بینال همکاری کند.

اکوموزه ها باید جدی گرفته شود

در ادامه این مراسم علی مرادخانی نیز ضمن تبریک به سازمان زیبا سازی شهر تهران در خصوص حمایت از هنر و هنرمندان گفت: جای بسی خوشحالی است که به جای دولت، سازمان توانمندی همچون زیباسازی  امکان جذب نیروهای متخصص را فراهم کرده است.

وی با اشاره به نقش فضاهای شهری به عنوان اکوموزه ها اظهار کرد: امروز بسیاری از کشورهای در زمینه ایجاد اکوموزه‌ها به عنوان نسل پنجم موزه‌ها اقدام کرده اند و فضای شهری را در جهت حفظ منابع طبیعی و ایجاد محیطی آرامش بخش با هنر عجین کرده اند تا به نقش معرفتی شهرها بی افزایند. بر همین اساس باید فعالیت هایمان را به سمت حمایت از اکوموزه ها سوق دهیم.

مرادخانی افزود: بر همین اساس آثار شهری باید به شهروندان کمک کنند که موضوعاتی که به هویت‌شان مربوط می‌شود را بشناسند. در کنار بسیاری از ساختمان‌های بزرگ دنیا آثاری نصب شده که ریشه‌های هویت ملت را بیان می‌کند. متاسفانه در این سال‌ها ما نسبت به این موضوع کم‌کاری کرده‌ایم و مسائل مربوط به فرهنگ اصیل و تاریخ خودمان را کمتر در فضاهای عمومی شاهد هستیم.

معاون امور هنری ادامه داد: ما باید با هنر کاری کنیم که فرزندانمان نسبت به تاریخ و هنر مملکت‌شان حساس شوند. در حال حاضر در حوزه فضاهای شهری اقبال زیادی برای ساخت تندیس وجود دارد اما بعضا این فضاها در اختیار هنرمندان و متخصصان قرار نمی‌گیرد و ما شاهد کپی کاری‌ها و آثار بی‌ارزشی هستیم که در این زمینه تولید می‌شود بر همین اساس حمایت سازمان زیباسازی از هنرمندان و متخصصان امری پسندیده است و می تواند در آینده تغییرات اساسی را در شهر رقم بزند.

معاون امور هنری وزیر ارشاد در ادامه با اشاره به تصویب شورایی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در زمینه نظارت بر هنر و نمایه های شهری بیان کرد: شورای عالی انقلاب فرهنگی با تاسیس شورایی در بدنه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سعی دارد به صورت جدی بر روی نمایه‌ و مجسمه‌های شهری نظارت کند. این شورا قصد دارد هنرمندان را در جریان کار قرار داده تا فضای شهری را ساماندهی کنند.

انتقاد مسجدجامعی از جابجایی مجسمه فردوسی در شهر سلماس

احمد مسجد جامعی آخرین سخنران این مراسم بود که ضمن انتقاد به جابجایی مجسمه فردوسی در شهر سلماس گفت: این واقعه تلخی است که در کشوری که فردوسی بزرگ ادب و فرهنگ آن محسوب می شود چنین اقدامی صورت گیرد. فردوسی نقش زیادی در ترویج فرهنگ ایرانی و شیعی داشته که باید همواره این شخصیت را پاس داشت.

مسجدجامعی در ادامه خواستار تاسیس موزه مجسمه شد که سال هاست به نتیجه نرسیده است و تصریح کرد: از مدیرعامل سازمان زیباسازی می خواهم مکانی را به عنوان موزه مجسمه درنظر بگیرد تا از آثار هنرمندان صاحب نام ایرانی نگهداری شود. منزل استاد ابوالحسن صدیقی در یوسف آباد یا منزل پدری‌اش در عودلاجان می‌تواند مکانی مناسبی برای این موزه باشد. البته منزل ژاله طباطبایی مجسمه ساز فقید نیز می تواند گزینه دیگری برای تاسیس این موزه باشد.

وی همچنین به ضرورت نصب تندیس‌ها و مجسمه‌های جایگزین در تهران به جای مجسمه‌های ربوده شده اشاره و بیان کرد: در دوره‌ای تعدادی از تندیس‌ها و مجسمه های شهر تهران ناپدید شدند که خوشبختانه 13 اثر توسط همان هنرمندان و یا کسانی که قابلیت ساخت شبیه به آن‌ها را داشتند ساخته و در شهر نصب شد. امیدوارم به زودی شاهد بازسازی تندیس شهریار هم باشیم تا این مجموعه شهری کامل شود. از 10 سال پیش تاکنون تعداد آثار حجمی در تهران افزایش چشمگیری پیدا کرده و به 2000 اثر رسیده و این نشان می‌دهد که پایه و مبنای درستی برای مجسمه‌های شهری گذاشته شده است.

عضو شورای اسلامی شهر تهران همچنین به حضور ارزشمند هنرمندان جوان در کنار اساتید در «دوسالانه مجسمه‌های شهری» اشاره و اضافه کرد: در بازدیدی که از نمایشگاه داشتم این موضوع کاملا نمایان بود. آثار شهری با نگاهی به مسائل اجتماعی مثل مشکلات آب تهران به نمایش گذاشته شده بود، همچنین هنرمندان به مسائل زیست محیطی و نابودی درختان و باغ‌ها هم در آثارشان پرداخته بودند. مسائلی که ناشی از نگرش ماشین زده به شهر است و انسان را به حاشیه می‌برد. لطافت شاعرانه‌ای که در طبع ایرانی‌ها وجود دارد در این آثار ظهور و بروز داشت. در برخی هم شاهد طنز لطیف و پنهانی بودیم که خنده به لب بازدیدکنندگان می‌آورد. امیدوارم که در آینده با نصب این آثار و جانمایی درست آن‌ها شاهد گفت‌وگوی اثر با مردم باشیم.

در ادامه این مراسم گروه آوازی تهران به خوانندگی وحید تاج به اجرای برنامه پرداخت و سپس برگزیدگان این دوسالانه معرفی و جوایز خود را از دست احمد مسجد جامعی، جمال کامیاب، محسن سلیمانی، نادر قسقایی و کورش گلناری دریافت کردند.

در این مراسم مهدی رنگ‌چی برای اثر درخت شماره 11 ،‌ بیژن غنچه‌پور برای اثر دانشمند، فاطمه مجیدی برای اثری بدون عنوان،‌ الهه نظری برای اثر پشت دریاها شهری است و فرزین هدایت‌زاده برای اثر جایی برای تماشا به عنوان 5 برگزیده این دوسالانه بدون رتبه بندی معرفی شدند. همچنین از نسرین شاپوری آذر برای اثر شتربه و بندبه و یعقوب مقصودی برای اثر استقلال تجلیل شد.

.