بهنام کامرانی هنرمند نقاش و استاد دانشگاه در گفتگو با خبرنگار مهر درباره تغییرات تازه در ساختار جشنواره هنرهای تجسمی فجر گفت: ساختار جشنواره ها در همه جای دنیا مشخص است و معتقدم که قدیمی ترین این رویدادها در حوزه هنرهای تجسمی که ونیز است می تواند الگوی خوبی در این زمینه باشد. در این بی ینال کیوریتورهایی از کشورهای مختلف هنرمند دعوت می کنند و هر کشوری که در زمینه هنری فعال باشد و هزینه شرکت در این بی ینال را بپردازد می تواند غرفه داشته باشد و من فکر می کنم که جشنواره هنرهای تجسمی فجر که ادعای بین المللی شدن دارد باید به این سمت حرکت کند.
وی افزود: هر جشنواره معتبری در دنیا مانیفست خود را دارد و جشنواره هنرهای تجسمی فجر نیز باید به سمتی حرکت کند که سطح جشنواره را ارتقا دهد.
این هنرمند نقاش با اشاره به غیررقابتی بودن جشنواره فجر امسال تأکید کرد: اگر جشنواره رقابتی نباشد نمی تواند چندان جذابیتی ایجاد کند، حتی بی ینال جهانی ونیز هم در بخش آثار جوان و دانشجویی خود جایزه تعیین کرده است.
کامرانی تصریح کرد: حرکت کردن به این سمت که جشنواره به صورت کیوریتوری برگزار شود و یا معرفی هنرمندان را به دبیران انجمن های هنری بسپارند و سپس هیأت انتخاب و داوری از میان آثار و هنرمندان معرفی شده دست به انتخاب بزنند، اتفاق خوبی خواهد بود.
این استاد هنر درباره ارائه آثار هنری در بخش های مختلف از جمله هنر جدید یادآور شد: باید این فرض را کنار گذاشت که جشنواره بین المللی هنرهای تجسمی فجر مختص مدیای خاصی باشد، رسانه باید آزاد باشد و بتواند هنرمندان فعالی که در طول سال نمایشگاه گذاشتند، شناسایی کرده و هیأت انتخاب، آثارشان را مورد بررسی قرار دهد و از بهترین آنها برای حضور در جشنواره دعوت کند.
کامرانی تصریح کرد: در تمام دنیا از هنرمندان فعال برای حضور در یک رویداد هنری معتبر دعوت می شود و تمام انرژی آن جشنواره و رویداد به حضور هنرمندان پیشرو در عرصه هنر است و رسانه و مدیای هنری هم هیچ محدودیتی برای ارائه ندارد. ضمن این که در بخشی از این رویدادها نیز از هنرمندان قدیمی تجلیل می شود.
کامرانی تأکید کرد: اگر جشنواره هنرهای تجسمی فجر ادعای بین المللی شدن و فراگیری دارد باید استانداردهای بهتری را در برگزاری نمایندگی کند.
این هنرمند همچنین بیان کرد: اگر چه برگزاری این جشنواره در هر صورت خوب است اما یک الگوی مشخص و برتر برای برگزاری این نوع جشنواره ها وجود ندارد. در حالی که باید ساختارهای فرهنگی خودمان را مد نظر داشته باشیم، پتانسیل هنرمندان و هنر موجود کشور را مورد توجه قرار دهیم آن گاه با توجه به این ویژگی ها ساختار و راهکارهایی را برای برگزاری جشنواره تجسمی فجر تعریف کنیم.
کامرانی در پایان یادآور شد: غلط ترین شیوه این است که جشنواره ای فراگیر برای همه استان‌ها داشته باشیم که با حضور همه هنرمندان برگزار شود تا هیچ کس ناراحت نشود. این روش غلطی است و لازم است که در یک جشنواره معتبر بین المللی هنرمندان فعال، تأثیرگذار و پیشرو معرفی شوند و این ها نیازمند این است که هم دبیرخانه دائمی برای این رویداد داشته باشیم، هیاتی پژوهشی جشنواره را هدایت کند و معرفی هنرمندان نیز به صورت کیوریتوری صورت گیرد که این کیوریتورها باید هیأت انتخابی فعال و آگاه به هنر روز باشند که هم آثار هنرمندان جوان و هم آثار هنرمندان قدیمی را به خوبی بشناسند هم به حساسیت ها و ظرفیت فرهنگی کشور نیز واقف باشند.