به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از بیزینس اسپکتیتر، هفته گذشته پکن از افزایش ده درصدی بودجه نظامی خود که در حال حاضر به ۱۳۰ میلیارد دلار می رسد خبر داد.
البته دولت چین در پی اعلام این خبر خاطرنشان نمود که افزایش پیش بینی شده کمترین میزان در طی پنج سال گذشته بوده است.
از سویی، انتظار می رود که تا اواسط قرن حاضر درآمد ناخالص داخلی چین به لحاظ نرخ تبادلات بازار به ۱۳۰ درصد از درآمد ناخالص داخلی ایالات متحده آمریکا برسد.
مطابق با بررسی سازمان تحقیق صلح بین المللی استکهلم، بودجه دفاعی حقیقی چین در سال ۲۰۱۳ به طور تقریبی معادل ۱۸۸ میلیارد دلار آمریکا و یا برابر با ۲ درصد درآمد ناخالص داخلی کشور بوده است و این موجب شد که بودجه دفاعی چین به مراتب کمتر از بودجه دفاعی آمریکا شود که در آن سال با اختصاص ۳.۸ درصد از درآمد ناخالص ملی به ۶۴۰ میلیارد دلار می رسید.
به این ترتیب، از زمان پایان جنگ سرد تا کنون، سطح بودجه دفاعی ایالات متحده و چین به طور متوسط ۴ درصد در برابر ۲ درصد درآمد ناخالص ملی بوده است.
بنابراین، اگر الگوی بودجه دفاعی آمریکا و چین بر حسب درآمد ناخالص داخلی این دو کشور در دهه های آتی ثابت بماند، انتظار می رود که بر حسب پیش بینی مرکز پی وی سی بودجه دفاعی آمریکا تا سال ۲۰۵۰ به ۱.۷ تریلیون دلار افزایش یافته و بودجه دفاعی چین نیز در همین بازه زمانی به ۱.۱ تریلیون دلار برسد.
این امر موجب یک تحول عظیم در میزان قدرت نظامی پکن می شود به این ترتیب که چین در عرض کمتر از ۴۰ سال آینده از کشوری که بودجه دفاعیش در سال ۲۰۱۳ تنها با ۳۰ درصد از بودجه دفاعی ایالات متحده برابری می کرد به کشوری تبدیل می شود که بودجه دفاعیش با ۹۵ درصد بودجه دفاعی ایالات متحده برابری می کند.
البته لازم به ذکر است که چنین سناریویی چندان هم اغراق آمیز نیست چرا که بودجه نظامی کشور چین در حال حاضر از آن میانگین ۲ درصدی که پیشتر به آن اشاره شد بیشتر است. ضمنا، اگرچه ۱۰ درصد افزایش در نظر گرفته شده از سوی پکن در مقایسه با ۵ سال گذشته کمتر است، این مقدار همچنان در مقایسه با نرخ ۷ درصدی رشد درآمد ناخالص ملی که برای سال ۲۰۱۵ پیش بینی می شود بیشتر است.
علاوه بر این، منافع ژئواستراتژیک چین ممکن است رهبران سیاسی این کشور را مجاب به طلب نمودن مقدار بیشتری از بودجه نظامی در دهه های آتی نماید.
در حال حاضر، با توجه به اینکه انتظار می رود چین به طور همزمان خواهان حفظ خود به عنوان یک قدرت جهانی باشد و در عین حال همچنان درگیر اختلاف منطقه ای متعدد باقی بماند، بعید به نظر می رسد که بودجه دفاعیش را در حد ۲ درصد درآمد ناخالص ملی نگه دارد.
سناریوی دیگری که مطرح می شود آن است که با اختصاص ۴ درصد از درآمد ناخالص ملی به بودجه دفاعی، چین حجم هزینه اختصاص داده شده به بخش دفاعی خود را تا اواسط قرن حاضر به ۲.۱ تریلیون دلار برساند و به این ترتیب تا سال ۲۰۵۰ به بزرگترین قدرت نظامی جهان بدل شود.
با این وجود و حتی با در نظر گرفتن اخطارهای فعلی، ابعاد منابع مالی که در اختیار چین است به زودی به این کشور قدرت لازم برای پایان دادن به عصر برتی نظامی آمریکا بر منطقه آسیا پاسیفیک را می دهد.