روانشناسان معتقدند اگر نسبت تعاملات مثبت و منفي زوجين 5 به 1 باشد ازدواج ادامه مي يابد و با تغيير اين نسبت احتمال جدايي و طلاق نيز افزايش مي يابد.

به گزارش خبرنگار اجتماعي خبرگزاري "مهر"، از نظر روانشناسان زوج ها بايد به نسبت تعاملات منفي و مثبت خود توجه زيادي داشته باشند زيرا اين نسبت اگر كنترل شده نباشد مي تواند تبعات سوء و جبران ناپذيري را بوجود اورد كه سرانجام آن جدايي و طلاق است .

متخصصان علم روانشناسي معتقدند زوجين براي اين كه زندگي خوبي را داشته باشند بايد به ازاي يك تعامل منفي پنج ارتباط و واكنش مثبت از خود نشان بدهند تا زندگي خوشي را بتوان براي آنها در آينده پيش بيني كرد، لذا زوجين در هر حالتي و حتي در كنار يكديگر نيستند بايد پيام هاي عاطفي مثبتي را بين يكديگر تبادل كنند.

البته يكي از مشكلات بسياري از زوجين اين است كه نمي دانند چگونه با يكديگر ارتباط برقرار كنند يا چگونه شوخي كنند لذا همين مسئله در بسياري از مواقع موجب بروز مشاجرات و شكست روابط عاطفي دو طرف مي شود بهتر است براي رفع اين مشكل زوجين ازتعاملات مثبت ديگران الگو برداري كنند.

بنا برگزارش خبرنگار مهر ، يكي از محققان با تحقيق بر روي چندين ازدواج موفق و نوع تعاملات بين زوجين دريافته كه وقتي از 6 تعامل تا 5 رابطه مثبت و يكي منفي باشد، ادامه ازدواج ممكن مي شود و اگر به كمتر از اين فرمول برسد روابط دو طرف وارد مرحله خطر يا طلاق مي شود. 

اين محقق در بررسي هاي خود به اين نتيجه رسيده است كه يكي از عوامل تعيين كننده درمثبت يا منفي بودن تعاملات ، تاثير پذيري يكي از زوجين از ديگري است و همچنين عامل تعيين كننده در پيش بيني طلاق هم عدم تمايل يكي از طرفين براي تاثير پذيري از ديگري يا تن ندادن به پيشنهاداتش است.

اين پژوهشگر در ادامه مي افزايد : زوجيني كه مكررا از يكديگر ناراحت و عصباني مي شوند به همان ميزان نسبت احساسات گرم و محبت آميزشان نيز بيشتر است و زندگي با ثبات و موفقي دارند زيرا به جاي خشم بيشتر تحت تاثير علاقه و محبت يكديگر هستند.

به گفته وي تلاش در جهت بازسازي رفتارها از قبيل تعريف كردن جوك و لطيفه ، تحسين كردن يا تغيير موضوع مورد بحث و .. نقش مهمي در افزايش تعاملات مثبت دارد ولي متاسفانه برخي از زوج ها بالعكس عمل كرده و وقتي مشاجره بالا مي گيرد با انجام برخي حركات يا گفتن الفاظي ناراحتي و خشم طرف مقابل را افزايش مي دهند. لذا در چنين شرايطي اگر هم يكي از طرفين قصد مصالحه را داشته باشد پشيمان شده و ديگر انعطاف از خود نشان نمي دهد.

اين روانشناس توصيه مي كند زوجين در صورت بروز تعامل ناخوشايند مي توانند تاثير منفي آنرا با ابراز علاقه -يك لبخند حاكي از همدلي- و رفتار هاي مثبت ديگر كاهش دهند.

اين محقق در خاتمه با اشاره به اينكه براي افزايش تعاملات مثبت بين يكديگر فرمول و نسخه واحدي وجود ندارد مي افزايد: زوجين مي توانند با انجام رفتار هاي خوشايند و مثبت محفل خانواده را گرمتر كنند و بر دوام و استحكام زندگي مشترك خود بيافزايند.