خبرگزاری مهر - گروه هنر: مساله پخش آنونس فیلم‌های سینمایی در حال اکران از شبکه های مختلف تلویزیون به منظور تبلیغ این آثار و جذب مخاطب داخلی به سالن‌های سینما و تقویت زیرساخت‌های این هنر - صنعت مدت‌هاست که به چالشی جدی بین سینماگران، مسئولان سینمایی و مدیران تلویزیون تبدیل شده است.
سینماگرانی که آثارشان در حال اکران است از تلویزیون انتظار دارند که آنونس آثارشان را پخش کند و تاثیر آن را در جذب مخاطب بسیار بالا می‌دانند ولی نحوه پخش، هزینه‌های دریافتی و از همه مهم‌تر برقرار نشدن عدالت بین آثار روی پرده همواره مورد بحث و جدل بوده است.
در چنین فضایی که بسیاری از سینماگران می‌گویند آنونس آثارشان اجازه پخش پیدا نمی‌کند و یا زمانی مجوز می‌گیرد که فیلم در حال خداحافظی با اکران است، مسئولان رسانه ملی غالبا و یا می‌شود گفت همیشه پاسخی به این مساله نمی دهند و فضای گفتگو و حتی نقد در این زمینه یک‌طرفه است.
مسئولان سینمایی در دولت‌های مختلف تاکید داشته‌اند که باید ظرفیت رسانه ملی در خدمت سینما قرار گیرد و این دو حوزه بتوانند همدیگر را تقویت کنند. آنها در سخنرانی‌های متعدد خود اشاره دارند که به دنبال ایجاد تعامل با مسئولان رسانه ملی هستند تا حداقل مشکل و مانع پخش آنونس فیلم‌ها مرتفع شود ولی آنچه مسلم است این جلسات یا برگزار نمی‌شود یا خروجی اجرایی ندارد و این رسانه ملی است که تعیین می‌کند با هر فیلمی چگونه برخورد کند.
در حالیکه که آنونس فیلم‌های روی پرده به سختی و با تبعیض بین آثار، روی آنتن شبکه های تلویزیون می‌رود، زمزمه‌هایی هم شنیده می شود که برنامه‌های تلویزیون و رادیو هم نباید چندان به فیلم‌های در حال اکران بپردازند زیرا جنبه آگهی دارد؛ بگذریم که تبلیغات مختلف کالاهای لوکس، مصرفی، آرایشی، خوراکی و ... به کرات در تلویزیون دیده می‌شود. این چنین رویکردی نشان می‌دهد که رویکرد رسانه ملی در قبال سینما بیشتر با منابع مالی گره خورده است و درست به همین دلیل است که اگر تهیه‌کننده یا پخش‌کننده‌ای پول‌های کلان داشته باشد به مرور می‌تواند بر سد سخت پخش آنونس فیلم‌های سینمایی در تلویزیون نفوذ کرده و بالاخره مخاطبان رسانه ملی را هم از اکران آثارش مطلع کند.
یک سوی دیگر این نوع برخورد با آثار سینمایی این است که به زبان ساده، فیلم‌های روشنفکری و مستقل چندان باب میل تبلیغات تلویزیون نیستند و مسئولان مربوطه پس از دیدن آنونس‌های ارسالی به دفترشان از پخش آن منصرف می‌شوند. این نکته که بدان اشاره شد با راه اندازی گروه «هنر و تجربه» که به دنبال اکران آثار متفاوت از سینمای ایران است، پررنگ‌تر شده و تعدادی از صاحبان آثار این گروه سینمایی به شدت از بی‌توجهی به فیلم‌هایشان گله‌مندند و می‌گویند این راه درستی برای برخورد با سینمای مستقل نیست.
این مقدمه نوشته شد تا به این نکته اشاره شود که به تازگی پای پخش آنونس فیلم‌هایی که مورد تحریم تلویزیون ایران قرار می‌گیرند به شبکه های فارسی‌زبان ماهواره ای باز شده است و به کرات میان سریال‌های پرطرفدار آنها پخش می‌شود و شما کافی است مثلا مخاطب سریال «فاطما گل» باشید تا چندین بار با تبلیغ یک فیلم مجاز در حال اکران در ایران هم مواجه شوید!
اینکه عوامل این فیلم با ارائه آنونس اثر به شبکه‌های غیرمجاز ماهواره‌ای مرتکب جرم شده اند یا خیر مساله این مقال نیست و روی سخن با مسئولانی است که استعداد زیادی در تبدیل فرصت به تهدید دارند و اختلافات درونی را به سمع و نظر جهانیان می‌رسانند. به راستی چرا باید فیلمی که از سوی وزارتخانه رسمی کشور مجوز اکران گرفته و در حال پخش از سینماهای سراسر کشور است باید از سوی رسانه ملی مورد تایید نباشد و در چنین تناقضی فیلمسازان برای پخش آنونس‌هایشان رو به شبکه های ماهواره ای بیاورند.
مساله برخورد تلویزیون با آنونس فیلم‌های در حال اکران به جایی رسیده که گویی مسئولان سینمایی کشور از رفع آن نا امید شده و امروز خبر می‌رسد که شورای عالی تهیه‌کنندگان سینمای ایران به دنبال برداشتن جمله «منع تبلیغ فیلم‌ها در شبکه‌های ماهواره‌ای» از پروانه نمایش آثار سینمایی است.
این شورا قصد دارد با همراهی سازمان سینمایی امکانی فراهم آورد تا از طریق شبکه‌های ماهواره‌ای بتوان آثار سینمایی را تبلیغ و به زعم آنها به این طریق بی مهری تلویزیون را جبران کرد.
گرچه به نظر نمی‌رسد رسانه ملی نه امروز و نه در فردایی دور یا نزدیک در رویه خود نسبت به پخش آنونس فیلم‌ها تجدید نظر کند ولی ما همچنان امیدواریم که قافیه را به دشمن خارجی نبازیم و اولا به اتحاد نظر بیشتری بین نهادهای متولی فرهنگ برسیم و دوما بدانیم که دایه‌های مهربان‌تر از مادر همواره آماده پر کردن خلاهای موجود هستند ولی نه به شیوه ما بلکه با روش خودشان که بارها گفته و شنیده‌ایم که چیزی نیست جز تهاجم فرهنگی.
نغمه دانش آشتیانی