سعید راد بازیگر سینما در گفتگو با خبرنگار مهر، درباره تازه‌ترین کارهایش اظهار کرد: فعلا کاری را قبول نمی‌کنم. به عقیده من متن‌هایی که می‌فرستند بیشتر شوخی بزرگی برای کار سینما هستند. منتظرم فیلمسازان خوب و صاحب سبکی که سال‌ها برای این کار زحمت کشیده‌اند و لیاقتشان را ثابت کرده‌اند کاری بسازند که من هم در این کارها نقشی داشته باشم.
وی افزود: من این موجی که به اسم جوان‌گرایی آمده را درک نمی‌کنم و با فیلم‌ها ارتباط برقرار نمی‌کنم. بنابراین ترجیح می‌دهم در این کارها نباشم حتی اگر تا ۱۰ سال دیگر هم بیکار باشم.
این بازیگر تصریح کرد: به نظر من یک کارگردان سینما باید جنم داشته باشد و صلاح خودش را تشخیص بدهد تا بشود کسی چون ابراهیم حاتمی‌کیا، مسعود کیمیایی، احمدرضا درویش، مجید مجیدی. من کار این جوانانی را که می‌آیند فقط نگاه می‌کنم. برخی منکر شرایط فعلی هستند و می‌گویند بسیار جوان‌های هوشمندی آمده‌اند اما اصلا چنین چیزی نیست. این‌ها مدعی هستند و خودشان هم باورشان شده است. اما کو سیل تماشاگر؟!
راد با بیان اینکه اگر به فرهنگ خودمان برسیم، مسائل جذاب بسیاری داریم، یادآور شد: با این حال انگار قرار است به ویژه در سریال‌های ما دو تا خانه باشد و لوده بازی دربیاورند و مدام به توالت بروند! یا این یکی توی سر آن یکی بزند. من این‌ها را اصلا درک نمی‌کنم. نمی‌دانم چرا اصرار دارند مردم را بخندانند و نمی‌دانم چرا این‌ها اینقدر بی‌مزه هستند!
وی تأکید کرد: من از این ناراحتم که عوام ما خیلی از این سریال‌ها جلوتر هستند. بنابراین سریال‌سازان خودشان را گول نزنند کسی کارشان را تماشا نمی‌کند. آنها باعث می‌شوند مردم به سریال‌های دوزاری خارجی که زرق و برق دارد علاقمند شوند.
بازیگر فیلم «چ» ادامه داد: ما ایرانی‌ها به چیزهایی می‌بالیم که هیچ کدام از آنها در این سریال‌ها نیست. در این آثار خبری از اخلاق، منش و غرور شهدا نیست. در حالی که اتفاقات پرجاذبه‌ای در جبهه اتفاق افتاده است. البته من چون خودم زیاد فیلم دفاع مقدسی بازی کرده‌ام، این را نمی‌گویم بلکه به خاطر داستان‌های بسیاری که وجود دارد دلم می‌سوزد.
راد با اشاره به اینکه اکثر فیلم‌های طنز قوی هالیوود درباره جنگ ویتنام است، در پایان اذعان کرد: آنها هنوز روی جنگشان تبلیغات می‌کنند اما در ایران هیچ خبری نیست. فیلمسازان هم مدام از ممیزی می‌نالند! ۴۰۰ تا کانال به ما شلیک می‌کند و بهترین‌ها را نمایش می‌دهند اما اینجا همه عصبانی هستند و می‌خواهند یکدیگر را بزنند. در این سریال‌ها همه خشونت دارند و می‌خواهند انتقام بگیرند، در حالی که دیگر دوره این حرف‌ها گذشته است.