شارون كه نزديك به 5 سال است، قدرت را در اسرائيل به دست گرفته، نشان داد كه چه در صحنه هاي داخلي وچه در صحنه هاي نظامي و بين المللي با شكست روبرو شده و بايد عرصه قدرت را براي هميشه ترك كند.
علت اين امر اين است كه ادبيات جهاني پس از شكست هاي مكرر سياست هاي آمريكا وغرب در خاورميانه و افزايش موج تروريسم در جهان در حال تغيير است وبا " هژموني نظامي" نمي توان بر جهان حكومت كرد.
فرار ارتش اسرائيل از غزه هر چند با نارضايتي " باز"هاي ليكود همراه بود وموجي از نارضايتي را در ميان طرفداران افراطي اين حزب بر انگيخت اما رهبران اسرائيل راهي جز قبول واقعيت هاي موجود درجهان نخواهند داشت و بايد ابزار قدرت و سركوب را كنار بگذارند.
دومين شكستي كه به تشديد بحران سياسي در ساختار حكومتي رژيم اسرائيل منجر شد، پيروزي " عمير پرتز" در انتخابات حزب كار بود.
" عمير پرتز" كه يك سياستمدار جوان وگمنام و داراي رگه هاي شرقي است، اخيرا به رياست حزب كار بر گزيده شد واين نخستين بار است كه يك غير نظامي رهبري اين حزب را به عهده مي گيرد.
در گذشته معمولا رهبران حزب كار از ميان نظاميان كهنه كار انتخاب مي شدند وپيروزي "عمير پرتز" نشان مي دهد كه اعضاء اين حزب براي برون رفت از بحران هاي داخلي ومنطقه اي راه حل هاي سياسي را ترجيح مي دهند.
بحران ديگري كه اسرائيل با آن روبرو شد، دستور انحلال كنست " پارلمان " از سوي " موشه كاتساف " رئيس اين رژيم بود.
طبق ماده 29 از قانون پارلماني اسرائيل بايد انتخابات جديدي در مدت 90 روز بر گزار شود و هر حزبي كه اكثريت كرسي ها را به دست آورد مي تواند حكومت ائتلافي تشكيل دهد.
از آنجايي كه پيش بيني مي شود حزب كار به رهبري " عمير پرتز" در آينده قدرت را در دست گيرد لذا جهان در سال2006 شاهد رويكرد سياسي جديدي در عرصه منازعات اعراب واسرائيل خواهد بود.
به اين مفهوم كه حكومت آينده رژيم اسرائيل از چهره هاي سياسي وغير نظامي تشكيل خواهد شد و تحت فشارهاي جامعه جهاني ناچار مي شود تا با حكومت خودگردان فلسطيني مذاكره كند و اين مذاكرات بايد به تشكيل دولت مستقل فلسطيني منجر شود.
اين امر هر چند با كارشكني چهره هاي تند رو وافرطي وابسته به آريل شارون مواجه خواهد شد اما رويكرد هاي جديد جامعه جهاني به سمت حل ظاهري ومقطعي بحران هاي منطقه اي از طريق گفتگو است.
بنا بر اين سال آينده ميلادي جهان شاهد افول نظاميان تندرو در ساختار قدرت سياسي رژيم اسرائيل خواهد بود كه هدف از اين تغييرات ، اجراي طرح نقشه راه است.
طبق اين طرح تا سال 2010 به تدريج دولت مستقل فلسطيني از طريق بر گزاري انتخابات شكل خواهد گرفت واسرائيل مي بايستي از اراضي اشغالي 1967 خارج شود.
در هر حال شكست آريل شارون وخروج تدريجي وي از صحنه سياسي مقدمه يك تحول جديد در اراضي اشغالي است كه در نتيجه مبارزات مستمر گروه هاي مبارز فلسطيني صورت گرفته زيرا جامعه جهاني بويژه غرب و آمريكا ديگر حاضر نيست بهايي براي حفظ نظاميان تندرو اسرائيلي بپردازند .
به همين دليل در جريان سفر اخير كاندوليزا رايس وزير خارجه آمريكا وخاوير سولانا مسول امنيت وسياست خارجي اتحاديه اروپا به اراضي اشغالي، گروه هاي اسلامي فلسطين را به مشاركت همه جانبه در فعاليت هاي سياسي تشويق كردند.
تحركات موازي وسفرهاي متعدد مقامات اتحاديه اروپا وآمريكا به اراضي اشغالي قطعا براي حل مشكل مردم فلسطين نيست بلكه در راستاي حفظ موجوديت رژيم اسرائيل از سقوط كامل صورت مي گيرد كه تغيير چهره هاي قديمي متعاقب رايزني هاي مقامات اتحاديه اروپا و آمريكا و درچارچوب انقلاب هاي نارنجي كه بخشي از آن رژيم اسرائيل را نيز شامل مي شود، صورت گرفته است.