به گزارش خبرگزاری مهر، نشست فیلم سینمایی «من دیه گو مارادونا هستم» عصر روز گذشته ۲۹ اردیبهشت ماه با حضور بهرام توکلی نویسنده و کارگردان، هومن سیدی و سارا بهرامی بازیگران فیلم و محمدرضا مقدسیان منتقد سینما در دانشکده برق و کامپیوتر دانشگاه خواجه نصیر الدین طوسی پس از نمایش فیلم برگزار شد.
در ابتدای این نشست محمدرضا مقدسیان منتقد سینما گفت: فیلم «من دیه گو مارادونا هستم» در کنار اینکه در برخی وجوه کاملا متفاوت از آثار قبلی این کارگردان است اما در عین حال تمام المان های سینمای این کارگردان را در برمی گیرد. ممکن است به خاطر تعدد شخصیت ها، حجم بالای دیالوگ ها و میزانس و فرم، اثر متفاوتی باشد ولی تمام مشخصات فکری و محتوایی این فیلمساز را در خود دارد.
وی ادامه داد: یکی از مشخصه های آثار این کارگردان از بین بردن مرز بین خیال و واقعیت است که به عنوان نخ تسبیح تمام آثار بهرام توکلی تلقی می شود. از طرف دیگر در «من دیه گو مارادونا هستم» رگه های اجتماعی بیشتری را می توانیم جستجو کنیم. آثار قبلی وی بیشتر روی فضای فردیت و ذهنیت هایی که در این فضا موجب برخی اتفاق های داستانی می شد، تاکید داشت اما در این فیلم سطح روایت داستانی خود را به سطح اجتماع تسری داده است.
در ادامه بهرام توکلی کارگردان درباره تفاوت «من دیه گو مارادونا هستم» با دیگر آثار خود گفت: هیچ دلیلی وجود ندارد که یک فیلمساز وقتی جنسی از موضوع و محتوا را دنبال می کند برای همیشه در همان شیوه بماند. من احساس کردم با موضوع «من دیه گو مارادونا هستم» در شرایط فعلی ارتباط برقرار می کنم و به همین دلیل سراغ ساخت آن رفتم.
هومن سیدی هم درباره همکاری خود با بهرام توکلی عنوان کرد: توکلی جز فیلمسازانی است که وقتی به من پیشنهاد می دهد خیلی جدی روی آن تمرکز می کنم و نمی توانم از وسوسه این همکاری با او بگذرم.
سارا بهرامی بازیگر این فیلم نیز درباره همکاری خود با بهرام توکلی پس از تجربه در سریال «پرده نشین» با بهروز شعیبی گفت: نقش رویا با تمام ویژگی های رفتاری که در «من دیه گو مارادونا هستم» داشت، برایم خیلی جذاب بود. از طرفی با کاراکتر قبلی هم که در مجموعه «پرده نشین» داشتم بسیار تفاوت داشت. همچنین همکاری با توکلی فرصتی بود که نمی خواستم از دست بدهم.
وی همچنین درباره شخصیت پردازی های این فیلم گفت: همه چیز در این فیلم بر مبنای فیلمنامه می گذشت. ما چیزی را اضافه یا کم نمی کردیم. در شیوه بیان و لحن در تمرین ها با بقیه بازیگران به یک همراهی رسیدیم و نتیجه همان چیزی است که شما می بینید.
توکلی در ادامه در ارتباط با تاثیرپذیری از سینمای روز دنیا در آثارش و علاقه وی به سینمای برگمان گفت: همه فیلمسازان تحت تاثیر سینمای جهان، سینمای روز دنیا و حتی سینمای کلاسیک هستند. در ابتدای ورودم به این حیطه سینمای برگمان برای من خیلی جذاب بود و البته هنوز هم هست.
سیدی درباره شباهت بابک در «من دیه گو مارادونا هستم» با دیگرنقش هایی که تا کنون بازی کرده است، عنوان کرد: من معتقدم بابک «من دیه گو مارادونا هستم» کاملا واکنش بیرونی و برون ریزی دارد و این شاید تنها نقشی باشد که من تا کنون با این ویژگی بازی کرده ام. به همین دلیل هیچ شباهتی ما بین آن با نقش های دیگر خود نمی بینم.
توکلی همچنین در ادامه این نشست در ارتباط با ویژگی شخصیت های فیلم های خود که دچار یک نوع ناهنجاری های روانی هستند، گفت: من آدم های بهم ریخته که دچار ناهنجاری های روانی می شوند برایم جذابند. چرا که معتقدم در همه ما این ناهنجاری ها وجود دارد. برخی آن را مخفی می کنند و می گویند ما سالم هستیم. اما برخی دیگر به گونه ای دیگر رفتار می کنند. برای من هم ناخودآگاه این آدم ها جالب تر هستند. جامعه ما هم مجموع این افراد را تشکیل می دهند. فرد و جامعه را هم خیلی نمی توان از هم جدا کرد.
سیدی همچنین درباره همکاری با کارگردانان در زمانی که قرار است به عنوان یک بازیگر جلوی دوربین برود، گفت: تلاش می کنم وقتی که قرار است به عنوان یک بازیگر در فیلمی حضور داشته باشم شبیه یک خمیر باشم و بیشتر به حرف های کارگردان گوش کنم. قطعا کارگردانی به بازیگری هم کمک می کند. چرا که با این فضا بیشتر احساس نزدیکی می کنید. البته در این شرایط است که چون خودم تجربه کارگردانی داشتم این حس را دارم که چقدر ارتباط برقرار کردن با بازیگر سخت است. اما سعی می کنم خودم را منعطف نشان دهم. در این فیلم همه ما سعی کردیم خودمان را به ذهنیت کارگردان نزدیک کنیم.
توکلی همچنین در ادامه در ارتباط با همکاری با بازیگران صاحب سبک گفت: این که می گویند فلان بازیگر صاحب سبک است برای من بی معنی است. به عقیده من هر نقشی می تواند برای یک بازیگر تحولی به وجود آورد و این یکی از ویژگی های بازیگری است. همانطور که متوجه این موضوع هم نمی شوم که می گویند کارگردانی صاحب سبک است. اما فیلمنامه نویس قطعا صاحب سبک است.
بهرامی با اشاره به تجربه همکاری در تئاتر و استفاده از آن تجربه جلوی دوربین عنوان کرد: دوربین قطعا تجربه خودش را می خواهد. سر کار بیشتر یاد می گیریم که چقدر سینما با تئاتر متفاوت است. اما من از ابتدا به این موضوع اینگونه نگاه نکردم و این دو را از هم تفکیک نکردم. من برای تئاتر هم ممکن است چند ماه تمرین کنم همانطور که برای یک فیلم هم همین اتفاق می افتد.
هومن سیدی در ادامه تاکید کرد: در فیلم «پابرهنه در بهشت» که هنوز هم می گویم برایم تجربه بی نظیری بود، حالی که با خودم به خانه می آوردم عالی بود و می دانستم اتفاق خوبی هم در پایان می افتد. همانطور که ممکن است سر کار دیگری دقیقا عکس این اتفاق رخ دهد. در «من دیه گو مارادونا هستم» هم همین حال خوب در تمام زمان کار همراه من بود.
بهرام توکلی در پایان این نشست درباره همکاری با سعید آقاخانی گفت: من پیش از این فیلم، هیچ کار سینمایی را از آقاخانی ندیده بودم. همیشه سریال های او را دنبال می کردم. اما فکر میکنم با این فیلم این موضوع مشخص شد که او تا کنون بخشی از توانایی های خود را در بازیگری نمایش داده است. او فرد خیلی فروتنی است با اینکه سال ها است کار می کند. اما همچنان می خواهد به داشته های خود اضافه کند. چنین بازیگری یک نعمتی برای کارگردان است.