امين‌اله رشيدي، خواننده قديمي، در گفتگو با خبرنگار موسيقي "مهر" با اعلام اين مطلب گفت: "آهنگسازان با توليد آثار موسيقايي به سبك موسيقي دهه 30 و 40 و تلفيق آن با شرايط جامعه مي‌توانند گرايش به موسيقي ملي را درنسل جوان فراهم كنند، البته تا زماني كه عنصر رابطه و نه ضابطه بر تمام مسائل حكمفرماست، اوضاع در تمام امور به همين منوال است".
اين خواننده در ادامه افزود: "متأسفانه آهنگسازاني كه مي‌توانند چنين آثاري را خلق كنند انگشت شمارند و در حال حاضر يا منزوي شده يا از دنيا رفته‌اند".
به گفته اين هنرمند، جوانان امروزي گمشده‌اي در موسيقي ملي دارند و چون آن را نمي‌يابند، دلباخته نوعي ديگر از موسيقي مي‌شوند كه نه شناختي از آن دارند و نه به آن تعلق خاطر. البته عنصر تبليغات چنان از موسيقي بي‌هويت حمايت مي‌كند كه در بسياري مواقع افراد آگاه نيز به خطا مي‌روند".
رشيدي غم موجود در موسيقي ملي ايران را غمي نشاط افزا و نشأت گرفته از عالم معنا دانست و خاطرنشان كرد: "در موسيقي‌هاي اصيل تمام دنيا مانند شوپن، موتزارت، بتهوون و ... يك غم دروني نهفته است و با نگاهي درست حتي شادترين قطعات نيز غم‌آلود و ناشي از جدايي از منبع نامتناهي است".
وي گفت: "شور و نشاط بايد در صداي خواننده و خود قطعه باشد وگرنه با ساخت قطعات ريتميك شش و هشت فقط براي چند صباحي مخاطب را جذب مي‌كنيم".
اين خواننده قديمي به صحبت‌هاي اخير كامبيز روشن‌روان اشاره و تصريح كرد: "نوازندگان در برهه كنوني نسبت به نوازندگان دهه‌هاي 30 و 40 زيادتر شده‌اند، اما چون اثر و قطعه‌اي نو از اين اركسترها توليد نمي‌شود، به قول روشن‌روان پس بهتر است تعطيل شوند".
رشيدي استفاده از موسيقي دستگاهي را مهم‌ترين منبع براي ساخت آثار بديع عنوان كرد و گفت: "هنرمند بايد فرزند زمان خويشتن باشد، به فرض مثال با فراگيري كامل موسيقي دستگاهي و الهام از فضاي جامعه مي‌توان يك نوع موسيقي اصيل و امروزي در اختيار مخاطب قرار داد".