هواپيماي "C130" مامور انتقال خبرنگاران به چابهار مي شود اما با تاخير. به هر ترتيب هركولس بالاخره از باند نظامي فرودگاه مهرآباد به پرواز در مي آيد ولي تنها براي 8 دقيقه.
گفته مي شود در فاصله اين 8 دقيقه خلبان به مسافران توصيه مي كند كه همگان دست دردست هم دهند البته خودش هم با مهارتي خاص هواپيما را به مابين سه ساختمان هدايت مي كند و به هر ترتيب با برخورد بال آن به طبقه اول يكي از ساختمان ها، انفجار مهيبي رخ مي دهد. پيش از آن تنها صداهايي كه مي آيد صلوات و يا زهرا(س) و يا حسين (ع) است و ..
ساعت 14 بعد ازظهرروز سه شنبه است. زنگ تلفن همراه به صدا درمي آيد وخبرسقوط هواپيماي نظامي درشهرك توحيد تهران داده مي شود. خبرنگاران هم بدون اطلاع ازهويت سرنشينان آن هواپيما، با تاييد سانحه سقوط ازسوي مسئولان، خبررا روي خروجي شبكه قرار مي دهند.
با پيگيري هايي هم كه صورت مي گيرد بالاخره حوالي ساعت 15 بعد ازظهر مشخص مي شود كه كليه 94 سرنشين هواپيماي سقوط كرده در تهران خبرنگار، عكاس، تصوير بردار و كارمندان بخش رسانه اي ارتش هستند و همگي در اين سانحه به شهادت رسيده اند.
دل ها گرفته و اشك ها لبريز است، اعلام مي شود كه اكثرقربانيان اين سانحه جواناني رسانه اي بوده اند كه يا داراي فرزندان خردسالي هستند ويا درآستانه پدرشدن مي باشند. يكي داراي دختران دوقلوي سه ساله اي است و ديگري تا دو روز ديگر پدر مي شود.
به ياد دارم روز پنجشنبه را زماني كه فرزند خردسالي به همراه كاروان تشيع پدرش درميدان بهارستان اشك مي ريخت، ازحال رفت. مادري به شهادت رسيدن فرزندش را افتخار براي كشور دانست. همسري شهيدي هم مي گفت، فزرندان خردسالم بدون پدر بايد بزرگ شوند! افسوس.....
وقتي اطلاع رساني شفاف نيست ، شايعه رايج مي شود. هر كسي با غرض خود و با بافتن شنيدها واقعيتي مي سازد! و برخي البته معتقدند جابه جايي اين تعداد ازاصحاب رسانه ها و كارمندان ارتش به وسيله هواپيماي ترابري نظامي "C130" درست نبوده ؛ برخي از نقص فني و اعلام آن از سوي خلبان مي گويند و .... در عين حال از سوي برخي مقامات نظامي مطرح شده كه اين هواپيما جعبه سياه ندارد.
درهمين شرايط، ازسويي سران ارشد سه قوه نيز برتحقيق درخصوص دلايل واقعي سقوط هواپيماي "C130" سقوط كرده در شهرك توحيد تهران اصرار دارند و ازسوي ديگر گروهي نيز مسئول پيگيري اين سانحه شده اند. اما چه بهتر بود كه رسانه ها نيز نماينده اي در اينهمه نفرات كميته تحقيق مي يافتند. بدين ترتيب اميد مي رود دلايل واقعي اين سانحه در آينده مشخص و به صورت شفاف به مردم اطلاع رساني شود.
به گزارش مهر ، حال به چند نكته در خصوص سوانح هوايي در ايران مي توان اشاره كرد:
1- درسال هاي اخيرچندين بارشاهد سقوط هواپيماهاي نظامي و درپي آن به شهادت رسيدن تعدادي از نظاميان كشوري و لشكري بوده ايم. دنبال مقصر نيستيم ، اما عدم همكاري و هماهنگي كامل دستگاه هاي نظامي با گروه استاندارد پروازكشوري وعدم اطلاع اين گروه استانداري ازوضعيت قطعات هواپيماهاي نظامي و تطابق آن با استاندارهاي بين المللي از يكسو ، و عدم اطلاع گروه استاندارد پرواز كشوري از ملاحظات و نيازهاي استاندارد شده نظامي از سوي ديگر ، گاها يكي از دلايل به وقوع پيوستن اين سوانح در كشور گزارش شده است.
به عنوان نمونه، در19 فوريه 2003 نيزهواپيماي ايلوشن MD76 درمنطقه كوهستاني شهداد پس از برخورد با كوه دچار سانحه شد و 302 نفر ازسرنشينان كه اكثر آنان را نيروهاي نظامي سپاه تشكيل مي دادند، جان خود را از دست دادند. اين هواپيما فقط در 20 مايلي فرودگاه كرمان سقوط كرد!
2- اگرچه هواپيماي "C130" سقوط كرده درشهرك توحيد تهران نظامي بوده ولي مي تواند هشداري براي پروازهاي مسافري باشد. تحريم بي رحمانه و تروريستي آمريكا را البته نمي توان ناديده گرفت و در وقوع اين سوانح قطعا پايين بودن استاندارد قطعات يدكي تعميري و ... دخيل بوده است ، اما تعلل در نوسازي ناوگان خبرهاي ناخوشايندي در آينده به دنبال خواهد داشت. البته تحريم ايران از سوي آمريكا، كشورمان را همواره در خريد هواپيماي نو رنجانده و با مشكلات فراوان روبرو كرده است ، چرا كه هر هواپيمايي كه بيش از 10 درصد قطعات آن آمريكايي باشد شامل تحريم مي شود.
به هر ترتيب، اين سانحه به وقوع پيوست و بايد براي آينده ناوگان هوايي كشور فكري عاجل كرد. البته وزارت راه و ترابري تشكيل جلسه داده است و گويا وزير در اين جلسه، نسبت به توجه خاص شركت هاي هواپيمايي داخلي به بحث ايمني در انجام پروازها هشدار داده است.
طبق آمارهاي رسمي، درحال حاضر11 شركت هواپيمايي داخلي فعال هستند كه درمجموع 112 فروند هواپيما ملكي و استيجاري در ناوگان هوايي مسافري دارند. ميانگين عمر ناوگان حمل و نقل هوايي كشور هم بين 15 تا 16 سال از سوي سازمان هواپيمايي كشوري گزارش شده است.
دولت هم با اختصاص اعتبارات ويژه از حساب ذخيره ارزي بايد به فكر نوسازي ناوگان حمل و نقل هوايي كشور باشد. در نيمه اول امسال بيش از 500 ميليون دلار براي اين كار اختصاص داده و احتمالا در نيمه دوم اين رقم به شدت افزايش خواهد يافت.
از اين رو، به آينده مي نگريم كه آيا دولت ناوگان حمل و نقل هوايي را حمايت مالي براي خريد هواپيماهاي با قابليت پرواز و نوسازي ناوگان مي كند و يا اينكه شاهد حوادثي نظير سقوط هواپيماي "C130" بايد دوباره باشيم.