فرشته ولي مراد، جامعه شناس، برنامه ساز و كارشناس رسانه درگفت وگو با خبرنگار تلويزيوني "مهر"، در پاسخ به اين سوال كه روند پخش سريال ها و فيلم هاي خارجي از تلويزيون را در ارتباط با موضوع زن و خانواده، چگونه ارزيابي مي كنيد، گفت: "توليداتي كه راه را براي زنان باز كرده اند، كم نيستند، ولي نكته اصلي اين است كه آن ها مبتني برديدگاه گذشته فرهنگي، نگاه، طراحي آينده و خواست خودشان از حضور زنان اين راه را باز كرده اند و ما نمي توانيم به اين موضوع خرده بگيريم. ما اگر حرفي داريم و چيزي مي خواهيم، بايد در توليدات خودمان ببينيم و براي آن طراحي و اجرا كنيم. قاعدتاَ توليدات رسانه موظف است كه براي جامعه الگو سازي كند و جامعه را آموزش دهد و راه را براي زنان و مردان باز كند. وقتي توليدات داخلي ما در اين امر ناموفق هستند، سريال هاي خارجي است كه اين كار را جبران مي كند.»
وي افزود:« در اين ارتباط مي توان اشكالاتي را از زاويه هاي ديگر بر پخش اين توليدات گرفت، ولي نكته اين است كه اين جا مسائل اصلي فرعي مي شوند و اولويت ها است كه حرف اول را مي زند. نمي توانيم بگوييم ديگران كه برنامه توليد مي كنند بايد همه اصول و فروع ما را در توليد مورد توجه قرار دهند. اگر چنين چيزي مي خواهيم، مي شود توليدات خود ما.»
وي عنوان كرد: « رسانه ملي ما يك خلاء مهم در ارتباط با زنان دارد، خلايي كه در آستانه 28 سالگي انقلاب نمي تواند موجه باشد. اين خلاء در ارتباط با نقش هايي است كه از زنان در سريال هاي نمايشي خلق مي كند. انقلاب ما، مقاومت و پايداري ما در جريان دفاع مقدس هر دو گواه هستند بر وجود زنان شايسته، مقتدر، با ايمان، مدير و مدبر با شخصيت مثبت. ملت در دامان مادران هويت پيدا مي كند. اين انقلاب شكوهمند و هشت سال دفاع مقدس از هويت ملت ما جدا نيست. جاي زنان قدرتمند مثبت در توليدات ادبي، هنري، سينمايي و ازهمه بالاتر رسانه ملي ما كجاست؟ چند برنامه سراغ داريم كه زن مدير، مدبر، با اقتدار در آن حضور داشته؟ زن خوب همراه به گذشت مهربان هم وقتي زن يك استاد والا مقام بلند مرتبه مي شود حتي دركلام هم با او همگام نيست و از لحاظ توان، تجزيه، تحليل، فهم و كلام هم بالا نيامده. او فقط مي تواند غذا و ميوه را آماده كند وجلوي شوهرش بگذارد و دارو وليوان آب به دستش بدهد. صم بكم در كنار مردش مي نشيند."
وي ادامه داد: "تاكنون صدا و سيماي ما به تبع توليدات غربي زن قدرتمند با نفوذ و انتخابگر را در مسير شيطاني ديده است. در توليدات داخلي ما زنان يا در خدمتند و مطيع و مطاع و اگر به وادي تصميم گيري وارد شده اند و خود انتخاب مي كنند و اقتداري دارند در مسيري شيطاني هستند كه اين اواخر در يك سريال رسما شيطان اعلام شد. در توليدات داخلي زنان دو گونه اند. يا اسير نفس هستند كه غيبت و فضولي و دو به هم زني مي كنند و كارهايشان از سر حسادت است و اعمالشان از سبك سري و كم عقلي، كه اين ها زن هاي ناتوان كم خردند. زن خوب هم ساكت است و فقط همراه. آن جا كه جاي فكر كردن و نقشه كشيدن و عمل كردن است پا كنار كشيده و اين كارها را به مردان واگذار مي كند، چون خودش قدرت اين كارها را ندارد. از طرف ديگر هم كه مادر و همسر خوب مهربان همراه است و در خدمت. آيا بعد مثبت زنان در همين يكي خلاصه مي شود؟ اين همان جفايي است كه در توليدات فرهنگي در حق زنان شده و هم چنان ادامه دارد."
وي با اشاره به اين كه موضوعي كه در توليدات غربي راه گذشته را تغيير داده و جاي خودش را باز كرده، زنان انتخاب كننده و تصميم گير است كه در بعد مثبت عمل مي كنند و قدرت اجرايي دارند، گفت: "جاي كار مهم نيست، پزشك دهكده، كميسر شهر، هشدار براي كبري 11 يا پرستاران در بخش اورژانس بيمارستان. توليدات رسانه اي ما از انجام وظيفه خود در ارتباط با خلق زنان تصميم گير مقتدر در جايگاه مثبت با حضوري انساني سر باز زده و به وظيفه خود عمل نكرده، اين نقش را در توليدات خارجي مي توان يافت. موضوع اين نيست كه بگوييم اين خريدها يك جريان هدف دار و آگاهانه بوده، چرا كه عدم خلق چنين جايگاهي براي زنان در توليدات داخلي نشان مي دهد كه برنامه ريزي در اين ارتباط وجود ندارد. نكته اين است كه ديگران اين اصل را پذيرفته اند و در توليدات ادبي هنري رسانه اي خود هم جاي داده اند و ما هنوز در اين مورد عقيم. ما مي گوييم براي دنيا در ارتباط با همه چيز حرف داريم و يكي از آن ها هم نقش و جايگاه زنان است، ولي يكي اين كه معلوم نيست اين حرف ها را چگونه مي خواهيم بزنيم و مهمتر اين كه هنوز در زدن اين حرف ها براي خودمان دور هم مي چرخيم."
وي افزود: « زن يك انسان است كه در حقوق و وظايف انساني تفاوتي بين او و مرد نيست. به تعبير قرآن هم از انسان عمل صالح خواسته شده. نقش هاي مختلف در همه ابعاد سياسي، اجتماعي، خانوادگي، اقتصادي و فرهنگي بسترهايي براي انجام عمل صالح است كه در توليدات فرهنگي آموزش داده مي شوند و براي آنها الگودهي مي شود. توليدات داخلي ما درخلق زنان تصميم گير با قدرت اجرايي و مدير و مدبر ناتوان بوده و كار نكرده و اين ضعف خودش را با پخش سريال هاي نمايشي خارجي كه اين زنان را خلق كرده، جبران كرده است. »
وي افزود: « از طرف ديگر نمي توانيم اشكلات ديگري را كه بعضاً هم به آنها وارد است، مطرح كنيم، چرا كه اين راهي است كه بايد رفت. اگر ما كوتاهي كنيم، خودمان هستيم كه عقب افتاده ايم. نمي توانيم به ديگران دشنام بدهيم كه چرا در اين راه از ما جلو زده اند و رهبري مسير را به دست گرفته اند و زناني كه در آنها خلق شده اين اشكال و آن اشكال را دارد. هر حرفي در اين كارها زده شود در واقع اذعان به كم كاري وضعف خودمان است. بعضي ها در ديدن اشكلات كارهايي كه ديگران كرده اند، خوب توانمندند، ولي آن جا كه بايد از مديران فرهنگي، برنامه ساز و مسوولان بخواهند كه در ارتباط با زن كارهايي انجام دهند، خاموشند. آنجا ديگر اگر بگويند موقعيت ها و امتيازات خودشان را از دست مي دهند، به همين دليل حرف و حركتي از آنها ديده نمي شود. اشكال اصلي از ماست كه در توليدات نمايشي خود ما شخصيت هاي زن تصميم گير مقتدر مثبت كه قدرت اجرايي هم داشته باشد، نداريم. جالب است كه در رسانه ملي ما زناني به اسم آورده مي شوند كه فلان جايگاه وسمت را دارند، ولي اينها فقط در اسم است و نه در عمل ديده مي شود و نه آن سمت و توانايي شخصيت آنها عمق پيدا كرده است. اين نقش ها اسمي و قشري و سطحي و يك بعدي و خالي از تاثير و عمق است."