زوان قوكاسيان، منتقد سينما ضمن بيان اين مطلب در گفتگو با خبرنگار سينمايي "مهر" در مورد پايان سه‌گانه فرمان‌آرا با "يك بوس كوچولو" گفت: "در تمام فيلم‌هاي بهمن فرمان‌آرا حضور مرگ احساس مي‌شود و فكر مي‌كنم اطلاق لفظ سه‌گانه به اين سه اثر آخر او به خاطر تم و نزديكي زمان ساخت آنها است. البته در اين سه فيلم مرگ حضوري گسترده و ملموس دارد. "يك بوس كوچولو" فيلم موفقي است و اميدوارم از آن حمايت شود، چون مسئله تازه‌اي را مطرح مي‌كند درباره نگاه خود به نويسنده امروز ايران و درد و دغدغه‌هاي او. اعتقاد دارم "بوي كافور، عطر ياس" به نوعي نكوداشت جلال مقدم و سهراب شهيد ثالث بود، كساني كه نتوانستند آثاري خلق كنند و بالاخره هنرمندي اين مسئله را در قالب اثري بيان كرد."
اين منتقد تاكيد كرد: "جرأتي كه فرمان‌آرا در نشان دادن تجسم مرگ از خود نشان مي‌دهد كمتر كارگرداني دارد و بعد در ادامه نگاه يك سويه‌اي ندارد كه همين باعث لذت بردن مخاطب مي‌شود. يك طنز گزنده هم در "يك بوس كوچولو" جاري است كه از شخصيت خود فرمان‌آرا ريشه مي‌گيرد."
قوكاسيان درباره نوع روايت فرمان‌آرا در طول فيلم گفت: "چند سال قبل در فيلمي ساخته فرانسوا اوزن كارگردان فرانسوي به نام "استخر شنا" يك همچنين روايتي وجود داشت و در آنجا نويسنده زني وارد يك خانه‌اي مي شود و در خانه با يكي از شخصيت‌هاي رمانش روبه رو مي‌شود و داستان فيلم ابنگونه ادامه پيدا مي‌كند، ولي ارجاع فرمان‌آرا در پايان فيلم به شخصيت‌هاي داستانش ممكن است باعث سردرگمي تماشاگر عادي بشود."