فارس نوشت: مراسم بزرگداشت سالگرد شهادت رسول حیدری، ایرانی مدافع مظلومان بوسنی، با حضور برخی از همرزمان آن شهید، در بوسنی و هرزگوین برگزار شد.
بنابر اعلام روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، شهید رسول حیدری، پس از سال‌ها مجاهدت و تلاش در راه حق، در روز عید غدیر سال ۱۳۷۲ در کشور بوسنی و هرزگوین و در بوسنای مرکزی واقع در شهر ویسوکو، به همراه یکی از رزمندگان بوسنی، در کمین نیروهای کروات که در آن زمان با نیروهای مسلمان در حال جنگ بودند، افتادند و پس از مقاومت شجاعانه به فیض عظیم شهادت نایل آمدند.
مراسم بزرگداشت سالگرد شهادت رسول حیدری، با حضور شخصیت‌های فرهنگی و مقامات محلی، نمایندگان جامعه اسلامی شهر، خانواده‌های شهدای منطقه و برخی از همرزمان شهید، همچنین سید حسین رجبی، سفیر و محمدرضا آرام، رایزن فرهنگی کشورمان در بوسنی، خانواده‌ها و اعضای ارگان‌ها و نهادهای کشورمان، ایرانیان مقیم و جمع کثیری از علاقمندان و دوستداران شهید رسول حیدری، برگزار شد.
شرکت‌کنندگان در این مراسم ابتدا با حضور در مسجد جامع شهر ویسوکو با قرائت قرآن و فاتحه یاد و خاطره آن شهید بزرگوار را گرامی داشتند و سپس با حضور در محل بنای یادبود شهید که در محل شهادت این شهید بزرگوار بنا شده است، به مقام وی ادای احترام کردند.
در این مراسم، امام جماعت شهر کاکانی با تجلیل از مقام شهید حیدری وی را خاطره زنده‌ای برای مردم بوسنی دانست و تأکید کرد که این مراسم هرساله باید برای این شهید راه اسلام برگزار شود. افندی سلیمان چلیکوویچ، همچنین ضمن بیان ایثارگری‌های شهید رسول حیدری گفت: خون شهید رسول، پیوندهای ایران و بوسنی را مستحکم کرد و به واسطه این رشادت‌ها در لحظات سخت جنگ است که ایران در دل مردم بوسنی جا گرفته است.
در ادامه سید حسین رجبی، سفیر ایران در بوسنی و هرزگوین در سخنانی تأکید کرد که شهید رسول و دیگر شهدای ایرانی در بوسنی و هرزگوین، خون خود را نثار نهال اسلام کردند تا مسلمانان بوسنی بتوانند به حیات خود در این کشور ادامه دهند. آنان از جان خود گذشتند تا امروز مسلمانان بوسنی زنده باشند.
وی افزود: ایران با تمام توان در زمان جنگ بوسنی کمک‌های گسترده بشردوستانه و همه‌جانبه خود را با وجود فشارهای بین‌المللی به دست مردم مسلمان بوسنی رساند و هیچ‌گاه چشم‌داشتی به جبران این کمک‌ها نداشته است. شهیدان حیدری، نواب و نیکنام، پیشگامان و مصداق بارزی از رشادت‌های ایران برای کمک به مسلمانان در دوران جنگ بوسنی هستند؛ زیرا آنها از بالاترین ارزش دنیوی یعنی جان خود برای کمک به مسلمانان بوسنی گذشتند.