به گزارش خبرنگار مهر، خانه محمدعلی سپانلو در انتهای بلوار کشاورز ابتدای جمالزاده شمالی واقع شده است که متعلق به دوره پهلوی دوم با قدمت ۵۰ سال است. این ساختمان در ضلع شمالی کوچه قرار دارد و به صورت نیمه اسکلت با دیوارهای باربر ساخته شده است بعد از عبور از حیاط به ورودی ساختمان رسیده و پس از گذر از راهرو، هال کوچکی دارد که درب های سالن، آشپزخانه، سرویس و اتاقی در ضلع شمال غربی به آن باز می شود. راه رو ارتباطی همکف به طبقه اول در سمت راست قرار دارد. طبقه اول شامل سه اتاق که دو اتاق در صلع شمالی و یک اتاق در ضلع جنوبی است. حمام و سرویس هم بین ضلع شمالی و جنوبی واقع شده است.
با توجه به اینکه سپانلو شاعر تهران نامیده می شد و در حدود پنج هزار صفجه مطلب در مورد تهران در این منزل نوشته است و این خانه محل برپایی جلسات شعرخوانی و نقد ادبی بسیاری از بزرگان ادب مانند زنده یاد مهدی اخوان ثالث و محمود دولت آبادی و بسیاری از شعرا و نویسندگان معاصر بوده است و با توجه به اظهار علاقه استاد در زمان حیاتش نسبت به تبدیل این مکان به خانه شاعر تهران پس از او حفظ و نگهداری این خانه ضروری به نظر می‌رسید.
به همین دلیل این خانه در روز اول مهر ماه سال ۸۲ در فهرست میراث ملی با شماره ۱۰۴۰۶ ثبت شد. آن زمان جلیل گلشن معاون پژوهشی و سید محمد بهشتی نیز رئیس سازمان میراث فرهنگی بود. نامه ثبتی این خانه نیز در تاریخ ۱۹ خرداد سال ۸۳ به مالک ابلاغ شد.
محمد علی سپانلو در نامه ای پیرو درخواستش برای ثبت این خانه در فهرست میراث ملی که آن را ضمیمه پرونده ثبت این خانه نیز کرده اند آورده بود:
«متولد شهر تهران خیابان ری در شرق تهران قدیم هستم. دیرینه ترین خاطراتم از شهری است نوجوان که رشد می کرد و چهره دگرگون می ساخت.
بعدها نوشتن، مثل تبی دیرپا بر من فرود آمد. هرگز نفهمیدم که در میان گرایش های گوناگونی که از مطالعه کتابهای عهد کودکی، تاریخ، رمان و دیوان های شعر در من پدیده آمده بود. چگونه شاعری خود را به عنوان انتخاب اول به من باوراند.
چهل سال نوشتم سرودم و گاه در ادبیات معاصر پژوهش کردم. حاصل آن نزدیک به ۵۱ کتاب در عرصه های گوناگون بود. خود را خدمت گزار فرهنگ کشورم دانسته ام الا چهره تهران_ به عنوان یک اسطوره زنده و قلب تپنده مردمی که از اقوام گوناگون تشکیل شده است_ یکی از درون مایه های اصلی شعر و نوشته هایم شد!
من از دانشکده حقوق دانشگاه تهران فارغ التحصیل شدم، اما در زندگی اغلب در بخش خصوصی کار کرده ام و گاه به عنوان مدرس پاره وقت دانشگاه درس داده ام.
سی سال است که در خانه ای در خیابان جمال زاده زندگی می کنم. در این خانه که از محل بازخرید سالهای خدمتم در بخش خصوصی خریده ام(یعنی حقوق بازنشستگی ندارم)، هزاران صفحه نوشته ام و در عین حال اینجا محل فرهنگی کوچکی بوده است برای کمک به نوقلمان و یاری گرفتن از تجربه های نسل پیشین و هم اکنون نیز در حال مشارکت در تاریخی یگانه هستم که وطن نام دارد.
محمد علی سپانلو بهمن ۸۱ تهران»
سپانلو در ۲۹ آبان ۱۳۱۹ در خیابان ری، به دنیا آمد. خانواده او کارمند، متوسط و اجاره نشین بود. خود نوشته که «من از بچه های خالص تهرانم. عکس هایی از پنج پشت پدران من هست که همه تهرانی بوده اند. » در همین شهر تحصیل کرده و پیش از آن که از مدرسه دارالفنون دیپلم بگیرد، نخستین شعرها و داستان هایش در مجلات پایتخت چاپ شد. وقتی که در سال ۴۲ از دانشکده حقوق دانشگاه تهران بیرون آمد. نخستین کتاب شعر و نخستین ترجمه اش را از زبان فرانسه به چاپ رسانده بود. او از رشته حقوق که در آن فارغ التحصیل شده استفاده ای نکرده و شاید معلومات حقوقی خود را بیشتر در زمینه نقد یا مباحث ادبی به کار برده باشد. پس از دانشکده سالها به کار در بخش خصوصی پرداخت و همزمان به پژوهش و نگارش و تدریس ادبیات ادامه داد. حاصل تلاش او نزدیک به پنجاه کتاب، اعم از شعر، داستان، ترجمه و تحقیق در ادبیات معاصر ایران به خصوص داستان نویسی است. سپانلو در سینما هم فعال بوده و از جمله در چند فیلم ایرانی بازی کرده و فیلمنامه هایی نیز نوشته است.
سپانلو اردیبهشت امسال درگذشت.