به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی حوزه هنری، علی موسوی گرمارودی، شاعر و محقق ادبی پیش‌كسوت، در گفت‌وگو با پایگاه خبری حوزه هنری درباره عدم رویكرد شاعر آیینی امروز به شعر توحیدی و مناجات گفت: شاید نباید گفت شاعران جوان امروز صرفا توجهی به شعر توحیدی ندارند، بلكه درست‌تر آن است كه حتی پیش‌كسوتان این شاعران هم چندان در این زمینه كار نكرده‌اند.
وی ادامه داد: اگر پیش‌كسوتان حوزه شعر آیینی آثار بیشتری خلق می‌كردند، جوان‌ترها هم با نگاه به دست آن‌ها به این سمت و سو حركت می‌كردند و اشعار و آثار بیشتری در این زمینه خلق می‌شد.
این شاعر پیش‌كسوت اظهار كرد: به نظر من برای حركت در این زمینه باید دو كار انجام گیرد؛ اولین كار برای این منظور كه ضرورت این نوع شعر مشخص شود و آن این است كه باید به همه شاعران گفته و یادآوری شود كه اگر انبیا و چهارده معصوم (ع) آمدند، برای توحید بوده است. باید این فرهنگ و این اندیشه برای شاعران امروز ما جا بیفتند كه توحید مهم‌ترین رسالت انبیا و ائمه(ع) بوده است.
به گفته موسوی‌گرمارودی این نگاه نه تنها ضرورت پرداختن به شعر توحیدی و مناجات را ایجاب می‌كند بلكه اجازه نمی‌دهد شعر آیینی ما به بیراهه برود.
وی درباره كار دوم كه انجام آن برای حركت در زمینه شعر توحیدی لازم است، گفت: یكی از مهم‌ترین كارهایی كه باید در زمینه شعر آیینی انجام گیرد كناره‌گیری و اجتناب از «غلو» است. شاعران با تقویت نگاه توحیدی و پرداختن به این مضمون می‌توانند از غلو در شعر آیینی فاصله بگیرند.
این محقق، مترجم و استاد ادبیات اظهار كرد: به هر حال آنچه در این زمینه اهمیت دارد و علت اصلی پرداختن به شعر توحیدی و مناجات محسوب می‌شود آن است كه بدانیم مركز اقدامات پیامبران الهی و جانشینان معصوم آنان برای جا انداختن توحید بوده است. این بزرگواران آمدند تا ما خدا را بهتر بشناسیم. بنابراین باید بدانیم كلمه محوری قرآن كلمه توحید است و این كلمه باید در شعر آیینی امروز هم جایگاه خود را بیابد.