در حوالي مرز مشترك با گابن، جنگل هاي انبوه درختان ساج به چشم مي خورد. آب و هواي اين كشور گرم و مرطوب بوده و باتوجه به ميانگين بارندگي 122 تا 128 سانتي متر در سال، شرايط مساعدي براي كشاورزي دارد.
محصولات عمده كشاورزي اين كشور عمدتا شامل ذرت، كاكائو، قهوه و بادام زميني مي شود. چوب و فرآورده هاي چوبي 60 درصد صادرات كنگو را تشكيل مي دهد. اين كشور داراي ذخاير معدني نظير الماس، طلا، سرب، روي و نفت بوده و صنايع مهم آن از جمله منسوجات و صنايع غذايي در اطراف شهرهاي بزرگ قرار دارد.
" دنيس ساسو نگئسو" (Denis Sassou Nguesso) رئيس جمهوري كنگو برازاويل در دومين روز از ششمين نشست سران كشورهاي عضو اتحاديه افريقا به عنوان رئيس اين نهاد منطقه اي برگزيده شد.
انتخاب نگئسو در راس اتحاديه آفريقا در حالي صورت گرفت كه "عمر البشير" رئيس جمهوري سودان كه كشورش ميزبان اين دوره از نشست سران آفريقا است، بايد به اين سمت برگزيده مي شد، ولي تحولات داخلي اين كشور به ويژه موضوع درگيري هاي دارفور باعث شد تا وي اين امتياز را از دست بدهد.
Denis Sassou Nguesso
رئيس جديد اتحاديه آفريقا در سال 1943 ميلادي در حومه شمالي برازاويل پايتخت كنگو به دنيا آمد و در سال 1961 ميلادي وارد ارتش شد و سپس به مدت سه سال در يكي از واحدهاي نظامي ارتش فرانسه فعاليت خود را ادامه داد.
نگئسو بين سال هاي 1979 تا 1992 ميلادي اداره امور كشورش را به دست گرفت و از سال 1997 ميلادي نيز بار ديگر رئيس جمهوري كنگو شد.
حكومت كنگو جمهوري بوده و از مساحت 341 هزار كيلومتر مربع بهره مند است. جمعيت اين كشور به 2ميليون نفر هم نمي رسد و داراي رشد سالانه جمعيت 4/3 درصدي است.
كنگو با پايتختي "برازاويل" در گذشته داراي اسامي مختلفي بوده است. زبان آن فرانسوي و سانگا است و بيشتر آنان نيز به دين مسيحيت گرويده اند.
اسامى سابق اين كشور كنگوى وسطى، كنگوى برازاويل و كنگوى وسطاى فرانسه بود. كنگو در آفريقاى غربى و در ساحل اقيانوس اطلس قرار دارد. 10 درصد از ساكنان آن را مسلمان و بقيه كاتوليك، پروتستان و آنيميست مذهب هستند.
كنگوى فعلى در گذشته جزو دولت تاريخى كنگو در آفريقاي غربى بود كه علاوه بر كنگو، زئير و آنگولا را شامل مي شد.
در قرن پانزدهم ميلادى، پرتقالى ها آن را كشف و مستعمره خود نمودند. در قرن هفدهم به كنگو وسطاى فرانسه و در سال 1910ميلادي به مستعمره استوايى فرانسه ضميمه گشت، اما اين كشور توانست در سال 1960 ميلادى استقلال خود را بدست آورد.
مسلمانان ساكن نيجريه و كشور سنگال به اين ناحيه مهاجرت نموده و به نشر اسلام پرداختند و آنان در كانون هاى شهرى كنگو به خصوص در مركز حكومت يعنى برازاويل، مراكز عبادى و مدارس قرآنى دارند و مساجد متعددى احداث نموده اند ولى گاهى مسلمانان تحت فشار دولت به اصطلاح مردمى كنگو قرار مى گيرند و در محدوديت هاي بسياري قرار مى گيرند .
"پاتريس لومومبا" (Patrice Lumumba) انقلابي معروف آفريقايي و باني استقلال كشور كنگو است. وي در دوم ژانويه سال 1925 ميلادي به دنيا آمد. او پس از اتمام تحصيلات متوسطه در اداره پست مشغول به كار شد و سپس در رشته حقوق تحصيلات عالي خود را به پايان برد.
Patrice Lumumba
لومومبا در نهضت آزادي آفريقا عامل اصلي استقلال كشورش كنگو بود. او در سال 1958 ميلادي به عضويت دائمي كنفرانس مردم سراسر آفريقا درآمد و به رياست نهضت ملي كنگو و استقلال كنگو از بلژيك نيز انتخاب شد.
لومومبا در سال 1960 پس از تأسيس جمهوري دموكراتيك كنگو به مقام نخست وزيري و وزارت دفاع منصوب گرديد، اما كمي پس از استقلال، نظاميان به تحريك عوامل بيگانه سر به شورش برداشته و ايالت "كاتانگا" را مستقل اعلام نمودند.
وي براي جلوگيري از اين شورش ها دست به دامان سازمان ملل شد، ولي چون نتيجه اي نگرفت خود وارد عمل گرديد و نيروهاي نظامي كنگو را به جنگ با نيروهاي شورشي اعزام كرد.
در پي اين اقدام كه مخالف با نظرات رئيس جمهور وقت كنگو بود، لومومبا از سوي رئيس جمهور از سمت هايش بركنار و پس از يك سلسله تحولات سياسي، توسط نظاميان در محل اقامتش تحت نظر گرفته شد.
اين مسئله باعث شد كه شورشيان كه از جانب دولت بلژيك حمايت و تحريك مي شدند، دست از شورش خود بردارند. لومومبا پس از مدتي، موفق به فرار از زندان شد.
با اين حال وي پس از چندي به اتهام نقض امنيت ملي، توسط نيروهاي دولتي دستگير و در يك اقدام خائنانه، تحويل نيروهاي شورشي به رهبري موسي چومبه شد.
پاتريس لومومبا سرانجام در 17 ژانويه 1961 ميلادي به همراه جمعي از يارانش توسط عوامل چومبه پس از شكنجه هاي فراوان تيرباران شد. انتشار خبر كشته شدن لومومبا، موجي از اعتراضات مردمي كنگو و ديگر كشورهاي آفريقايي را به دنبال آورد.