خبرگزاری مهر ـ گروه بین الملل: آلن ایر سخنگوی فارسی زبان وزارت امور خارجه آمریکا یکی از اعضای تیم مذاکره کننده هسته ای ایالات متحده و یکی از بازیگران تنظیم مواضع رسانه ای واشنگتن در جریان مذاکرات با ایران است. آلن ایر طی دو سال اخیر حضور پر رنگی در محل مذاکرات ایفا کرده است. فرا رسیدن سالروز شهادت عده ای از هم وطنانمان در جریان شلیک ناو دریایی وینسنس به هواپیمای ایرباس ایرانی، ما را بر آن داشت تا در حاشیه مذاکرات هسته ای وین، گفت و گویی با وی صورت دهیم که از نظرتان می گذرد:
مذاکرات هسته ای ایران و اعضای ۱+۵ به مرحله ای حساس و تعیین کننده رسیده است. ارزیابی شما از آخرین وضعیت مذاکرات چیست؟
ما سخت در تلاش هستیم که به توافق برسیم. ۵ شنبه شب از ساعت ۹ شب تا ۳ بامداد مذاکرات فشرده ای میان معاونین و کارشناسان دو طرف صورت گرفت. این مذاکرات روز جمعه در سطح بالاتر و میان وزرای دو طرف برگزار شد. ما در این مسیر پیشرفت کرده ایم اما در خصوص برخی جزئیات و مسائل فنی همه مسیر را طی نکرده ایم و باید تصمیمات مهم سیاسی در این خصوص اتخاذ شود.
در جریان مذاکرات وین ۸ (آذرماه سال ۱۳۹۳) جان کری آماده امضای توافق با ایران بود اما در دقایق پایانی به دستور کاخ سفید همه چیز تغییر پیدا کرد و مذاکرات به مدت ۷ ماه تمدید شد. آیا این بار ممکن است بار دیگر اوباما در دقایق پایانی مانع از امضای توافق شود؟
مذاکرات فعلی با مذاکرات سال گذشته در وین تفاوت دارد. درآن زمان تمدید مذاکرات لازم بود زیرا اختلافات عمده ای میان دو طرف وجود داشت. اما پس از مذاکرات سال گذشته در وین، ما پیشرفت کردیم و به بیانیه لوزان رسیدیم و هم اکنون سعی داریم توافق نهایی را در ذیل همین چارچوب به سرانجام برسانیم. ما در صددیم در ذیل چتر لوزان به درک مشترکی از جزئیات دست پیدا کنیم.
امروز ۱۲ تیرماه، مصادف با شهادت عده ای از هم وطنان بیگناه ما درجریان شلیک ناو امریکایی وینسنس به هواپیمای ایرباس ایرانی است. نظر شما در این خصوص چیست؟
ما صد در صد ناراحتی مردم ایران از این حادثه را درک می کنیم. ماجرای ناو وینسنس یک خطای فاجعه بار بود. دولت آمریکا نیز از خانواده قربانیان این حادثه بابت این خطا عذرخواهی کرد! با این حال نکته مهم، عبور از گذشته برای ساختن آینده ای خوب است. برای ساختن آینده ای خوب برای خود و فرزندانمان نباید اسیر گذشته ها شویم.
از تفاوت گذشته ما و شما در سابقه کشتن انسان ها که بگذریم، شما می گویید «ما نباید اسیر گذشته ها شویم» اما خود شما در جریان مذاکرات هسته ای و بر سر مسئله پی. ام. دی بر روی گذشته ها متمرکز شده اید. این در حالی است که آمریکا به خوبی می داند که ایران هیچ گاه در صدد ساخت بمب هسته ای نبوده است.
موضوع پی ام دی و حل و فصل موضوعات گذشته مربوط به ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته ای ایران در برنامه اقدام مشترک پیش بینی شده است. از این رو باید در توافق نهایی این موضوع حل و فصل شود. در بیانیه لوزان نیز این موضوع مورد تاکید قرار گرفته است. عدم شفاف سازی ایران در برنامه هسته ای خود سبب شد تا پرونده ایران به شورای امنیت ارجاع داده شود! حال باید این عدم همکاری با آژانس جبران شود تا نظام تحریم ها علیه ایران لغو شده و در مقابل نگرانی های جامعه جهانی نیز برطرف شود.
ایران در سال ۱۳۸۲ نهایت همکاری ممکن را در راستای اثبات حسن نیت خود در حوزه هسته ای صورت داد اما جرج بوش رئیس جمهور سابق آمریکا نام ایران را در محور شرارت قرار داد. در جریان همکاری با آژانس نیز شاهد بودیم که عده ای از بازرسان آژانس اطلاعات محرمانه دانشمندان ایرانی را در اختیار نهادهای امنیتی شما (آمریکا) و موساد قرار دادند که در نهایت منجر به ترور و شهادت آنها شد. آیا با توجه به این موارد بی اعتمادی ایران در مقابل آژانس و اعضای ۱+۵ قابل توجیه نیست؟
من مفروضات سوال شما را قبول ندارم! ایران به عنوان کشور عضو پیمان ان. پی. تی باید نسبت به تعهدات خود پایبند باشد. دراین خصوص ایران باید با آژانس همکاری کند.
اما در صحنه واقعیت، کشور شما (آمریکا) تنها کشوری است که از بمب اتم استفاده کرده است. کشتار فاجعه آمیز ده ها هزار تن از مردم ناکازاکی و هیروشیما محصول این اقدام بوده است. سوال دیگر اینکه چرا این حساسیت جامعه به اصطلاح بین المللی، در خصوص برنامه هسته ای مخرب و غیر قانونی رژیم صهیونیستی وجود ندارد؟
ببینید! ما الان اینجا حضور داریم تا به همراه اعضای ۱+۵ در خصوص برنامه هسته ای ایران راه حلی پیدا کرده و به توافق برسیم. این رویکرد طی دو سال اخیر تقویت شده است. بایدتلاش کنیم تا به این هدف خود برسیم!
در خصوص برنامه هسته ای اسرائیل پاسخی به سوال ما ندادید.
فقط می توانم بگویم که امیدواریم همه کشورها روزی عضو ان. پی. تی شوند.