دكتر محمد علي لطفي مقدم، كارگردان و مدرس تئاتر، در گفت وگو با خبرنگار گروه فرهنگ وهنر "مهر" درمشهد، گفت : تعزيه هاي ايراني شباهتهاي زيادي با مستروميراكلهاي دوره قرون وسطاي اروپا دارد كه مضمون آن مطايب و مسايل حضرت مسيح بود بويژه از نظر اجراي تعزيه هاي ثابت و سيار .
اين مدرس تئاتر، هدف اصلي تعزيه خواني در كشورمان را بيان مظلوميت امام حسين و يارانش دانست و افزود : اين نوع نمايش مذهبي موثرترين و پر جذبه ترين تراژدي در مقايسه با آثار تراژدي جهاني است .
لطفي مقدم در ادامه بيان داشت : به دليل عدم ثبت وقايع زندگاني مردم كوچه و بازار در شكل گرفتن تعزيه در ايران نيز بصورت مدون در جايي نيامده است و تنها تحقيقاتي از جانب مايل بكتاش ،فرخ غفاري ،دكتر ممنون و بهرام بيضايي به روشن شدن زواياي تاريك اين هنر اسلامي انجاميد .
اين كارگردان تاتر ياد آور شد: بعد از اسلام علي رغم اينكه مسلمانان مهاجم به ايران توافقي با مقوله نمايشي نداشتند ، نمودهاي نمايش مانند مير نوروزي و شاه سوزي ( مغ كشي ) در ايران پا گرفت ، اما شروع اصلي كار با مراسمي بود كه در بغداد به دستور عضدالدوله ديلمي در دهه اول محرم بر پا مي شد و مردم كسب و كار خود را تعطيل مي كردند و بر مصائب حضرت سيد الشهدا (ع) و خاندانش ميه مي كردند و در ادامه آن نيز اشعار كتاب روضه الشهداء ملا حسيني واعظ هاشمي سبزواري قرائت مي شد .
وي تعزيه خواني را از هنرهاي اسلام داسنت و گفت : اين شيوه يعني اجراي رودرروي مراسم زيارت عاشورا در باز آفريني ذهني مردن نسبت به وقايع كربلا و تقويت قدرت تصوير گري تماشاچيان از اين واقعه موثر است .
اين كارشناس تئاتر در پايان گفت : البته ديگر لازم نيست فقط همان متون تعزيه را به تنهايي و با آدمهاي تئاتري به صحنه ببريم ، بلكه مي توانيم از شيوه اجرايي دلچسب تعزيه استفاده كرده و مطالب و مسائل اجتماعي را به مخاطبان خود انتقال دهيم .