به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از گاردین، «جای حمله بعدی كجاست» فیلم جدید مایكل مور است كه در سكوت خبری ساخته شده تا در آن نیاز دایمی دولتمردان آمریکا به وجود یك دشمن برای حفظ زندگی درهم‌آمیخته نظامی-صعنتی را زیر ذره بین ببرد.
مایكل مور در فیلم جدیدش «جای حمله بعدی كجاست» به بررسی این می‌پردازد كه چگونه دولت آمریكا به حالت دولت جنگ بی‌نهایت درآمده است.
مور جزییات خشنی از پروژه‌ای را كه در خفا و از سال ۲۰۰۹ ساخت آن را شروع كرده است در اولین برنامه رسانه‌ای‌اش بیان كرد. او سخنانش را با پاسخ به سوال‌هایی از سوی هوادارنش كه روی توییتر پست شدند و با گفتن این شروع كرد كه دوست دارد به دوستانش كه در حال تماشای این برنامه هستند سلام كند. او منتقد جدی اقدامات نظارت جمعی آژانس امنیت ملی است و ادوارد اسنودن را برای افشاگری‌هایش «قهرمان سال» خوانده است.
او گفت «جای حمله بعدی كجاست» در سه قاره فیلمبرداری شده و «حماسه‌ای در طبیعت» است كه بی‌سروصدا و با یك گروه كوچك ساخته شده است.
به نظر می‌رسد این فیلم كه برای اولین بار قرار است در جشنواره فیلم تورنتو و در ماه سپتامبر به نمایش درآید، درباره برخی از همان موضوع‌هایی باشد كه فیلم برنده نخل طلای او یعنی «فارنهایت ۱۱/۹» به آنها توجه نشان داده بود. در آن فیلم مور به انتقاد از سیاست «جنگ برای ترور» دولت بوش پرداخته بود و جزییاتی از روش‌های دیكتاتورانه را كه توسط دولت آمریكا در جهت حفظ درگیری برای منفعت رساندن به دولت در پیش گرفته شده بود، افشا می‌كرد. «فارنهایت ۱۱/۹» پرفروش‌ترین مستند همه تاریخ شد و فروشی ۱۲۰ میلیون دلاری را در باكس آفیس آمریكا ثبت كرد.
مور گفت: مساله ایالات متحده در جنگ بی نهایت چیزی است كه تقریبا همیشه توجه مرا به خود جلب كرده و طنز لازم برای این فیلم را نیز فراهم می‌كند.
وی افزود: به نظر می‌رسد دولت آمریكا نیاز دارد تا همیشه یك دشمن را مطرح كند تا بتواند طیف نظامی - صنعتی را زنده نگه دارد و شركت‌های زیادی را كه در این حوزه پول زیادی را به جریان می‌اندازند، سر پا نگه دارد. اما من همیشه كمی از این كار ناراحت می شوم و از همینجاست كه كمدی شكل می‌گیرد.
اعلامیه مبالغه آمیزی كه در وب سایت جشنواره تورنتو برای معرفی این فیلم منتشر شده نیز نشان دهنده این است كه مور دوباره از سبكی از روزنامه نگاری بهره گرفته كه بتواند سیاست خارجی آمریكا را به تمسخر بگیرد.
او در پرسش و پاسخ اینترنتی‌اش در پاسخ به سوال فردی كه از او پرسیده بود ترجیح می‌دهد مردم را بخنداند یا پیامش را منتقل كند، پاسخ داد: هر دو! طنز یك وسیله بزرگ برای تفسیر اجتماعی درباره چیزهایی است كه این روزها اتفاق می‌افتند.
او گفت: مردم دارو نمی خواهند، پاپ كورن می‌خواهند. مردم دوست دارند بعد از تماشای فیلم به خانه بروند و زندگی‌شان را بكنند.