به گزارش خبرنگار مهر، در هفته‌های اخیر باردیگر اخبار ناگواری درباره عدم پایبندی به قوانین مصوب کشور از سوی مسئولان اجرایی سدهای «سیلوه» پیرانشهر، «چیرآباد» اشنویه در استان آذربایجان غربی و «پیغام چای» در استان آذربایجان شرقی منتشر شده که حاکی از نابودی آثار و محوطه‌های باستانی کشور است. در قوانین جاری کشور، حفاری قاچاق اموال فرهنگی در محوطه‌های باستانی جرم است و مجری و عامل آن رسماً تحت پیگرد قانونی قرار می گیرد.
اما اگر تهدید و تخریب محوطه‌های باستانی آن هم در مقیاسی بسیار گسترده‌تر از سوی مسئولان و مجریان طرح‌های عمرانی صورت گیرد، متاسفانه جرم محسوب نشده و هیچ اقدامی صورت نمی‌گیرد. حال آنکه طبق قانون (بند ج ماده ۱۱۴ قانون برنامه ۵ ساله چهارم) همه وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها و موسسات دولتی موظف به همکاری با سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری قبل از اجرای طرح‌های عمرانی هستند.
«جامعه باستان شناسی ایران» موکداً از مسئولان آب منطقه‌ای استان‌های آذربایجان شرقی و غربی می‌خواهد نسبت به رعایت قوانین کشور در حوزه میراث فرهنگی احساس مسئولیت بیشتری از خود نشان دهند. توقف روند تخریب و تخصیص بودجه برای پژوهش های نجات بخشی باستان شناسی جزو اولین کارهایی است که باید انجام گیرد.
شایسته است سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری هم تغییراتی را در رابطه با پیشتیبانی و حمایت های مالی طرح های نجات بخشی باستان شناسی انجام دهد. متاسفانه همچنان شاهد تداوم روندهای تخریبی در دولت نهم و دهم هستیم و این خود یکی از بزرگترین عوامل به نتیجه نرسیدن مطلوب پژوهش های نجات بخشی کشور است.
متأسفانه هنوز، همچون گذشته، بخش قابل توجهی از بودجه های تخصیصی از سوی نهادهای اجرایی چون وزارت نیرو و وزارت راه که می بایست صرف کاوش ها و پژوهش های باستان شناسی شوند، به عنوان «بالاسری» یا عناوین دیگر به مصرف امور غیرمرتبط می رسد. افزون بر این، روند اجرایی برنامههای پژوهشی باستانشناسی نیز نیازمند بازنگری، ایجاد تغییرات لازم و پویایی اند.
توسعه و عمران امری ضروری است اما باید متوازن و در همه ابعاد آن صورت گیرد. اجرای برنامه های توسعه کشور می‌بایست دربرگیرنده اصول مبتنی برحفاظت از مواریث فرهنگی باشد و نابودی مکرر ده‌ها محوطه باستانی مغایر این اصل اساسی است.
«جامعه باستان شناسی ایران» حفاظت از میراث فرهنگی را بخش جدایی ناپذیر هر نوع برنامه توسعه می داند و از مسئولان و مجریان دولتی می خواهد این نکته خطیر را در برنامه های خود رعایت کنند و به قوانین میراث فرهنگی پایبند باشند.