احد فرامرز قراملکی در گفتگو با مهر افزود: درحال حاضر اغلب پژوهشگران عضو یک سازمان هستند و به دلیل مناسبات سازمانی و چابک نبودن سازمان ها فرصت های پژوهش تبدیل به تهدید می شود.
وی بیان کرد: چابک نبودن سازمان ها عزم حرفه ای پژوهشگران را برای انجام تحقیقات تهدید می کند و براین اساس بهره وری کاهش می یابد درحالی که سازمان ها ایجاد شده اند تا تسهیل گر فعالیت ها در حوزه های مختلف از جمله پژوهش باشند.
استاد دانشگاه تهران با بیان اینکه تلقی دقیق و کاملی از بهره وری پژوهش علوم انسانی وجود ندارد، تصریح کرد: اثر و کارآمدی پژوهش های علوم انسانی به درستی تعریف نشده و برخی افراد با روش های علوم پایه و فنی، پژوهش در این حوزه را بررسی می کنند که این روند علوم انسانی را از رشد و توسعه دور می کند.
فرامرز قراملکی تاکید کرد: بهره وری و زایایی علوم انسانی معطوف به رویکرد بین رشته ای است و امروز نمی توان علوم انسانی را بدون وجود بین رشته ای ها بررسی کرد زیرا پژوهش در این حوزه نیازمند اخلاق حرفه ای، صعه صدر، کارگروهی و متدولوژی و روش شناسی است.
وی گفت: هرچه مطالعات میان رشته ای تقویت شود به همان اندازه در علوم انسانی رشد خواهیم کرد.
حمایت های دولتی فضای رقابت پذیری را از بین می برد
این استاد دانشگاه تهران با بیان اینکه حمایت مالی از پژوهش های علوم انسانی روند پیچیده ای است، گفت: اگر این روند ساده انگارانه قلمداد شود، حمایت ها می تواند به پژوهش زیان وارد کند که تاکنون نیز چنین مسائلی رخ داده است.
فرامرز قراملکی تاکید کرد: برخی افراد فکر می کنند اگر تنها حمایت مالی انجام شود تحقیق رونق می یابد این درحالی است که حمایت مالی دولتی فضای رقابت پذیری را از بین می برد و عده ای تلاش می کنند از این حمایت ها به صورت رانت استفاده کنند.
وی خاطرنشان کرد: در حوزه حمایت مالی از پژوهش های علوم انسانی باید فضای رقابتی ایجاد شود تا پژوهشگران براساس توان خود مسئله گشایی کرده و مشکلات جامعه را برطرف کنند.
استاد دانشگاه تهران با بیان اینکه پژوهش های علوم انسانی نباید تنها متکی بر بودجه های دولتی و درآمدهای نفتی باشد، افزود: پژوهشگران باید براساس توان خود به سمت و سوی انجام پژوهش های کاربردی بروند تا سازمان ها و نهادهای مختلف نسبت به تحقیقات آنها احساس نیاز کنند.
فرامرز قراملکی تاکید کرد: به عنوان مثال پژوهش در حوزه اخلاق حرفه ای یکی از نیازهای سازمان و نهادهای مختلف بشمار می رود بنابراین پژوهش های انجام شده در این حوزه مورد توجه است که با تعیین چنین موضوعاتی می توان پژوهش های کاربردی علوم انسانی را تقویت و براساس آن درآمدزایی ایجاد کرد.