به گزارش خبرنگار مهر، «آلبرت ریزو»، مشاور ارشد پزشکی در انجمن ریه آمریکا، در این باره می‌گوید: «درجه حرارت بالاتر به معنای سطوح بالاتر ازن بر روی زمین است. ازن اثری مشابه آفتاب سوختگی بر روی راه‌های هوایی ریه دارد و در برخی اوقات منجر به التهاب این راه‌ها می‌شود؛ درنتیجه ورود و خروج هوا بداخل ریه دشوار می‌شود.»
تأثیر گرمای شدید هوا بر روی افراد دچار بیماری های مزمن ریوی از جمله آسم و آمفیزم بیشتر است؛ حتی برای افراد با ریه سالم، انجام فعالیت‌های خارج از منزل در زمان سطوح بالای ازن توصیه نمی‌شود.
اگرچه تنفس در گرمای شدید هوا بسیار دشوار است، اما تنفس یکی از راه‌های خنک کردن بدن انسان محسوب می‌شود. راه دیگر خنک‌سازی بدن، تعرق است، اما عرق کردن در شرایط رطوبت بالا به سختی انجام می‌شود. هوای مرطوب با ایجاد حالت چسبندگی در بدن، مانع از تعرق درست شده و اثر خنک کنندگی ایجاد نمی‌شود.
تعرق بیش از حد منجر به کم آبی بدن، خستگی و گرفتگی عضلات می‌شود. از دست دادن آب بدن باعث توقف تعرق شده و با افزایش دمای بدن، به اندام‌های داخلی بدن استرس وارد می‌شود.
بطور مثال، قلب برای تنظیم درجه حرارت داخلی یا غلبه بر کم آبی اقدام به افزایش گردش خون می‌کند که می‌تواند منجر به افزایش غلظت خون و دشواری در پمپاژ خون شود. زمانیکه بدن بیش از حد گرم شود، بطوریکه فعالیت اندام متوقف و به سلول‌ها آسیب وارد شود، فرد در خطر شوک و سکته قرار می‌گیرد و برای پیشگیری از این مسأله، بدن فرد باید بلافاصله خنک شود.
موج گرما می‌تواند با تأثیرات توامان جسمی و روانی همراه باشد. نتایج یک مطالعه گسترده در سال ۲۰۰۱ نشان میدهد، رابطه مستقیمی بین گرما و خشونت وجود دارد. در مطالعه دیگری که سال ۲۰۰۷ منتشر شد، افزایش خطر خودکشی در آب و هوای گرم گزارش شد. همچنین مطالعه صورت گرفته در سال ۲۰۰۸ حاکی از افزایش میزان بستری شدن در بیمارستان های روانی در زمان موج گرما است.